Unplugged [Z]

ewel

łooooeeeejciuuu robi się gorąco w zimnej ciemnej kostnicy

przepięknie opisałaś tą akcję, mi się też zrobiło gorąco i nawet pikawka szybciej pracowała

niezmiernie mi szkoda, że przygoda z "Unplugged" się kończy... Ale mam wielką nadzieję, że Wen nie da Ci wytchnienia i już niedługo spotkamy się w nowej przygodzie, do której nas zaprosisz

Bo Ciebie nigdy dość

jeanne

Schevo

Przepraszam, przepraszam, przepraszam... Nie wiem, czy moje komentarze coś znaczą, ale głupio mi, że nie komentowałam. Okay, teraz już nie przeciągam tylko zabieram się za czytanie ;D

Cave

cud miod i orzeszki

nie mozesz juz skonczyc tego fika !! xD ^^

LicenceToKill

Jej... Ty tak świetnie opisujesz to wszystko

A kolejny fik od Ciebie koniecznie musi być

I czekam na dalszy ciąg

minnie

uuuu robi się gorąco!! xDxD super fik

czekam na ciąg dalszy i wena życzę

kremówka

Odcinek osiemnasty (ostatni)
Część druga.

Aż mi się żal robi, że to już ostatni odcinek...
Zwłaszcza, że na razie nie mam pomysłu na nic nowego...

Więc na razie, dopóki nie wpadnę na kolejny mniej lub bardziej genialny pomysł, będę w dziale Huddy tylko czytelnikiem...

Skoro to ostatni odcinek, to pozwolę sobie, po raz ostatni podziękować : T., Schevo, LicenceToKill, rocket queen, Brightside, eye_roller, minnie, jeanne, Annie, ceone, ewel, Bereśce, Izabelli, runiu, Pattyczak, alusi_, Hani, Werci214, madziax, joko2323, Uthar, Karoli, willance, whoopee, *Madziuli*, monii2311, lisie, nidociv, za czytanie i komentarze (chyba nikogo nie pominęłam, ale jeśli tak, to tym, których pominęłam też dziękuję), tym, którzy czytali a nie komentowali, też dziękuję za czytanie...

Dobra, wiem, że nie chcecie czytać mojego wyzewnętrzniania się, tylko chcecie czytać fika

Więc proszę :

Gdyby potrafiła myśleć w tym momencie o czymkolwiek innym niż o jego ustach całujących delikatnie jej szyję, dekolt i piersi, Cuddy pomyślałaby właśnie, że kiedy schodziła po schodach w pustej klatce schodowej, szukając House'a, nigdy w życiu nie przypuszczałaby, że kilka godzin później będzie chciała uprawiać z nim seks na stole do sekcji i będzie na najlepszej drodze do zrobienia tego...

Prawdopodobnie House, myślałby mniej więcej to samo, gdyby jego myśli nie pochłaniało całkowicie to, czym zajęty był w tym momencie...

Po chwili, oderwał wargi od smukłej szyi Cuddy i znów pocałował ją w usta. Jedyną rzeczą, o której pomyślał, zanim jego uwagi nie skupiły inne części jej ciała, było błaganie, do Boga, lub jakiejś innej istoty wyższej, która bezczelnie podglądała ich teraz z góry, żeby za żadne skarby nie dopuściła teraz do naprawienia prądu.
Po chwili jego myśli skupiły już całkowicie długie nogi Cuddy oplatające go, zwłaszcza jej szczupłe uda, schowane pod krótką spódniczką. Przez chwilę jeszcze,oderwał się od nich myślami, żeby pomóc Cuddy, w zdejmowaniu przez nią z niego, jego podkoszulka. Sądząc po odgłosie, zanim znalazła się na podłodze, rzucona koszulka odbiła się od ściany i przez chwilę zawisnęła na uchwycie jednej z szufad w ścianie. Po wyrzuceniu kolejnej zbędnej części garderoby za siebie, House mógł wznowić przerwaną czynność, czyli delikatnie gładzić oplatające go nogi i coraz bardziej podciągając krępującą je spódniczkę.

Każdy jego ruch, przyprawiał ją o drżenie. Kiedy delikatnie przesuwał dłonie wzdłuż jej ud, miała ochotę zerwać z niego i siebie resztę ubrań, i... Chyba jeszcze nigdy w życiu nie pragnęła żadnego mężczyzny, tak jak w tym momencie. Nawet te dwadzieścia lat temu, nie chciała tego tak bardzo jak teraz. Zresztą, nie mogła tego chcieć tak jak teraz, nie była świadoma, co ją czeka. Teraz to wiedziała - najwspanialszy seks w jej życiu. Świadomość tego, tylko potęgowała pragnienie urzeczywistnienia tej wizji. Nagle, jego dłonie, zamiast kontynuować to, co zaczęły, zatrzymały się. Wyciągnął je, spod jej spódniczki i oparł je na jej ramionach.

- O co chodzi tym razem? - Spytała jednocześnie rozbawionym, zniecierpliwionym i zdenerwowanym tonem.

- Jesteś pewna?

- Słucham?! - Spytała, a właściwie krzyknęła tonem, wyrażającym niedowierzanie i pretensję.

- Spytałem, czy jesteś pewna...

- Wiem, co powiedziałeś, nie mogę tylko uwierzyć, że to powiedziałeś. - Odpowiedziała. Przestraszyła się, że pyta, bo sam nie jest pewien. Nie rozumiała tego, bo wydawało się jej, że przed chwilą wyjaśnili sobie wszystko. Po raz kolejny tego wieczoru, nie wiedziała co ma myśleć.

- Nie chcę... Nie chcę, żebyś miała potem moralnego kaca... Nie chcę, żebyś robiła to pod wpływem chwili, a potem żałowała... Żebyś źle się czuła, będąc ze mną... - Odpowiedział poważnie.

- Żartujesz? - Powiedziała, czułym tonem gładząc go po szorstkim policzku. Nie była w tym momencie w stanie powiedzieć nic innego. Gdyby można było cokolwiek zobaczyć, House zobaczył by na jej twarzy, uśmiech, a w oczach czułość, która szybko ustąpiła by miejsca diabelskim ognikom - Czy gdybym nie była pewna zrobiłabym to? - Spytała, powoli gładząc jego zdrową nogę, zmierzając dłonią w górę uda.
Kiedy to robiła, wstrzymał przez chwilę oddech. Po chwili ich usta znów połączyły się w namiętnym pocałunku, a ręce Cuddy znalazły się przy zapięciu spodni House'a i sprawnie je rozpięły...

I w tym momencie stało się to, czego oboje nie chcieli najbardziej na świecie. Powoli, jedna po drugiej, najpierw delikatnie mrugając, później rozbłyskując coraz mocniejszym światłem, zaczęły zapalać się lampy nad ich głowami. Oboje przerwali namiętny pocałunek i zasłonili rękami oczy, które oślepił nagły blask światła. Po dłuższej chwili, kiedy już przyzwyczaili się do nagłej zmiany oświetlenia, popatrzyli na siebie.

House, chcąc nie chcąc, stwierdził, że oświetlenie nie ma jedynie samych minusów. Powoli, jakby chciał zeskanować i zapamiętać a zawsze to, co widzi, oglądał każdy centymetr jej ciała, doskonale widoczny w mocnym oświetleniu sali. Patrzył na nią tak lubieżnym wzrokiem, że na twarzy Cuddy, która zazwyczaj nie czerwieniła się pod śmiałymi spojrzeniami mężczyzn, wybuchł rumieniec. Spuściła wzrok na dół i zajęła poprawianiem sobie spódniczki. Nadal nie patrząc w górę, sięgnęła po biustonosz, kiedy męska ręka wydarła go jej z dłoni i rzuciła daleko na nią.

- To nie może zaczekać jeszcze chwili?- Szepnął wprost do jej ucha, delikatnie znów podwijając jej spódnicę.

- Możemy to dokończyć... -Zaczęła, czując, że z chwili na chwilę, coraz bardziej jej poczucie obowiązku i poczucie przyzwoitości maleją, a umiejętność oparcia się House'owi, znikła już całkiem. - ...ale nie tutaj... - Dokończyła. Jej poczucie przyzwoitości jakby odżyło. - Pojedziemy do mnie. Obiecuję, że jeszcze do tego wrócimy.

- Obiecujesz?

- Słowo dyrektorki.

Po raz kolejny, pocałowali się namiętnie.

Kiedy skończyli, Cuddy zarządziła - Ubieraj się. I podaj mi mój stanik.

Po chwili, przed jej oczami, ukazała się drewniana laska, z przewieszonymi przez nią wszystkimi częściami garderoby, których obecnie nie miała na sobie. Szybko założyła je na siebie. Właśnie zapinała przedostatni guzik bluzki, i zastanawiała się, co stało się z ostatnim, brakującym guzikiem, kiedy usłyszała House'a, mówiącego głosem przedszkolaka - Mamoooo... Nie mogę znaleźć mojej koszulki...

Podniosła wzrok i popatrzyła na niego z rozbawieniem połączonym z politowaniem. Niestety, nie zareagował tak, jakby tego chciała, nadal stojąc bez ruchu, wpatrując się w nią z miną skarconego szczeniaka.

Westchnęła, po czym zeszła ze stołu, rejestrując nagle pojawienie się w jego spojrzeniu błysku zainteresowania, kiedy podwinęła jej się spódniczka. Koszulka leżała oczywiście pod ścianą, dosłownie kilka kroków od miejsca, w którym stał. Kiedy schylała się, żeby podnieść podkoszulek, poczuła jego spojrzenie. Od początku wiedziała, że zrobił to dlatego, żeby móc popatrzeć się na jej tyłek, co, ku jej zdziwieniu, właściwie sprawiło jej przyjemność. Podeszła do niego z podkoszulkiem w ręce, kołysząc biodrami. Przez chwilę, zawahał się, czy ubierać podkoszulek, czy raczej zedrzeć z niej jej ubranie i kontynuować to, co zaczęli. Po chwili zdecydował się na to pierwsze. Wolał uprawiać seks na łóżku w jej domu niż na stole w kostnicy. Przez chwilę stali na przeciwko siebie, patrząc sobie w oczy, jakby chcieli się pojedynkować, kto popatrzy na drugie bardziej lubieżnie. Po chwili, kiedy całkowicie jasne było, że wygrał House, Cuddy opuściła wzrok, patrząc się na czubki swoich butów. Kiedy podniosła wzrok, House miał już na sobie wreszcie podkoszulek i właśnie zakładał koszulę. Podeszła bliżej i zaczęła zapinać mu guziki.

-Nigdy nie wiedziałem, że ubieranie może być tak samo podniecające jak rozbieranie.

- Nie wiesz jeszcze wielu rzeczy... - Odparła kuszącym tonem.

- Masz zamiar nauczyć mnie jakichś sztuczek?

- Przekonasz się u mnie...

- Zadzwonię tylko do Wilsona, żeby nas nie szukał, bo pewnie obgryza swoje wypielęgnowane paznokcie, nie mogąc nas znaleźć w całym szpitalu. - Odpowiedział, sięgając do kieszeni trzymanej w ręce marynarki.

- Zadzwonię? Czy kilka godzin temu nie miałeś rozładowanego telefonu?

- Ups...

- House! Ukartowałeś to wszystko?

- Tak. Zanim przyszłaś, odpoczywałem po wykonaniu rytuału tańca deszczu.

Chcąc, nie chcąc, musiała się roześmiać. Po chwili, jej śmiech został brutalnie stłumiony, pocałunkiem, jaki został złożony na jej ustach.

- I tak bylibyśmy zamknięci. Gdybym miał naładowany telefon, cały czas dzwoniłabyś wszędzie z rozporządzeniami, dyktując pracownikom regulamin bhp. Tak chyba było ciekawiej, prawda?

Cuddy nie wypowiedziała tego na głos, ale w głębi serca przyznała mu rację.

House jeszcze raz omiótł wzrokiem pomieszczenie, w którym spędzili ostatnie kilka godzin, po czym przeniósł wzrok na kobietę, która kilka godzin temu była jedynie jego szefową. Teraz była jego niedoszłą kochanką i partnerką. Niedoszłą... Najwyższy czas pozbyć się tego niezgrabnego słowa.

- Mówiłaś coś o jakichś sztuczkach? - Spytał uwodzicielsko, otwierając przed nią drzwi do ciemnego korytarza.

Mam nadzieję, że się podobało, bo trochę czasu to pisałam i już mi wychodzi bokiem ten odcinek

Mam w planach jeszcze epilog, więc nie płaczcie tak całkiem, że to już koniec...

Jeszcze raz wielkie dzięki za komentarze i czytanie...

Jesteście kochane

Katarzyna

Szkoda, że już koniec

. Czekam na następny

.

whoopee

A ja czekam na epilog

I jestem pewna, że pomysł na kolejnego fika przyjdzie niebawem, a tymczasem będę mocno trzymać za niego kciuki

Pozdrawiam

T.

Fik przecudowny. Taki...romantyczny, Chwyta za serce. Udało Ci sie steorzyc przecudowny nastrój. Niemal czuc jak pomiędzy nimi iskrzy. jednoczesnie jest taki łagodny...subtelny...czuje sie że to nie jest tylko seks, że to prawdziwe emocje, uczucia.

LicenceToKill

Epilog musi być - koniecznie ;*
Dziękuje Ci kremóweczko za ten fick, bo jest naprawdę przecudowny

Oby więcej takich

ewel

Cały czas mam odczucie, że nie tylko oni patrzyli się na siebie lubieżnie, bo mój ekran w laptopie, gdyby tylko posiadał taką zdolność i możliwość jednocześnie, musiałby mnie zaskarżyć za lubieżne patrzenie na niego

Ale oczywiste, przecież, że obiektem moich podniet nie jest ekran mego laptopa, tylko Twój przecudowny fik, Kremówko

Fragment podobał mi się cały, ciężko byłoby przytaczać jakieś cytaty

Wciąż nie mogę się nadziwić, że panowały tam egipskie ciemności, skoro, jak słusznie napisała T. pomiędzy Housem a Cuddy wciąż iskrzyło

Twoje fiki uwielbiam tak mocno, jak kremówki

A te lubię naprawdę bardzo mocno, serio-serio

Więc trochę smutno, że przygoda z "Unplugged" się kończy, ale jak już kiedyś pisałam, wciąż mam nadzieję, że WEN się nie podda i Cię nie opuści

I jeśli ktoś ma komuś tutaj dziękować, to tylko ja Tobie, za tyle przyjemności, ile daje czytanie Twojej twórczości. Dziękuję, Kremówko

eye_roller

świetne-nawet jeśli światlo im przeszkodziło

super się czytało całego fika

Cave

szkoda ze juz koniec

bo fik cudny

czekam na koeljny pomysl

twoj wen da rade

minnie

Cudo!
I wielka szkoda, że to juz koniec

Czekam na następny fik i mam nadzieje, ze pojawi sie szybko

Weny życzę i przesyłam wirtualne buziaki

jeanne

O bosiu... Jeanne umarła i jest w Kremówkowym niebie

Ale piękną wizję kostnicy przesłania mi ta smutna literka "u"

Karola

Nie jestem romantyczka z natury, ale to bylo romantyczne, nie tkliwe ani zbyt czulostkowe tylko naturalne. To sztuka cos takiego napisac. Pozdrawiam, przesylam usciski i czekam na kolejne opowiadania

lisa

pięknie!
tyle Ci powiem

moniia2311

tylko pogratulowac to było a raczej jest świetne

z niecierpliwościa czekam na epilog i mam nadzieje że sie nie zawiode

Jarii007

Cuuuuudo xD Aż chce się czytać

Epilog obowiązkowy

A too :

Wercia214

O jesuuu.... to było boskie !!!
Kurczę... szkoda że koniec

Ale mam nadzieje że Ty i Twój Wen stworzycie razem coś równie wspaniałego !!!!
No to czekamy na epilog .... *:

Hania

to już koniec..; ((
szkoda bo to było PIĘKNE.

i ja chcę epilog

Schevo

No i znowu późno komentuję, mam nadzieję, że wybaczysz. Przeczytałam rano i przez cały dzień miałam dobry humor

Dziękuję

nidociv

Nie powinnaś nam dziękować za czytanie, bo to naprawdę sama przyjemność! ^^

I mam nadzieje, że planowany epilog będzie kontynuowany w domu Cuddy... lub House'a

Już zaczynam życzyć weny na następnego (świetnego!) fika!

amandi

kremówka, nie mogę wyjść z podziwu! House wreszcie szczęśliwy... aż łzy wzruszenia i śmiechu z dialogów zakręciły mi się w oczach... ojej...