Deep In The Heart [prosto z ery!]

Richie117

A Wilson już na pewno :smt007

madziax

genialne

kocham tego fika!

-Dalej, House – zachęciłem go.
no ale jego to chyba nie trzeba zachęcać. Oboje są jacyś niewyrzyci..

Jęknąłem, myśląc o tym, jak bardzo niezadowolona będzie Cuddy, która spędziła w sklepach wiele godzin, wybierając mój strój.
luzik, Cuddy wszystko zrozumie, a tym bardziej TO.

Gdy je z niego ściągałem przypomniałem sobie seks, który odbyliśmy całkiem niedawno w jednym z pobliskich hoteli, gdy House powiedział bardzo poważnym głosem, że zawsze chciał kochać się tylko w trampkach. Dusząc w sobie śmiech pojechałem z nim do markowego sklepu z tymi butami i obładowani torbami ruszyliśmy do miłego hoteliku pod miastem.
jak nie żona to House ciągne go po sklepach...

-Gdyby panowie… - zaczął niepewnie – się nudzili… jestem w swoim pokoju…
ty mnie zabiłaś. xD

a tak btw. House palący ?? yy, no niech będzie.
i na korytarzy było bezbłędne! ;]

chocoeyed

Przepraszam bardzo..ja nieśmiało w kwestii ślubu hilsonowego...krążą plotki,że Cameron sypała kwiatki...kiedy możemy się spodziewać relacji z wydarzenia roku?
moje hilsonowe serce co dzień wypatruje kolejnej części tego fica- have mercy!!!

dedos

OMG !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
TO JEST BOSKIE !! OMG !!! Nie umiem wyrazić tego słowami... Kocham to

Nie spałam pół nocy bo czytałam cały temat a drugie pół bo nie mogłam zasnąć!!

Super!

evay

buhahah wyobrażam sobie reakcję wszystkich którzy pamiętają jeszcze tego fika i nagle zobaczyli zaświeconą ikonkę koło tytułu...
a jeśli nie pamiętacie samej treści to radzę cofnąć się o jeden rozdział, do House'a.

You used me like a cigarette
House

Czując na sobie mordercze spojrzenie Cuddy otworzyłem delikatnie drzwi i odwróciłem się. Zmarszczyłem brwi, szukając wzrokiem Wilsona. No pięknie, pomyślałem, zwiał?

Puściłem klamkę, chwyciłem mocno laskę i oddychając głęboko zacząłem oddalać się od drzwi. Wypuściłem głośno powietrze, gdy wreszcie zobaczyłem Jamesa, stojącego przy oknie z Johnnym. Nasz przyjaciel podał Wilsonowi szklankę z whiskey i mrugnął znacząco. Ze zdziwieniem obserwowałem mojego narzeczonego, pijącego ten trunek.

-Ohyda – jęknął i otrząsnął się.
-Wilson – podszedłem bliżej i zamruczałem mu do ucha.

Podskoczył gwałtownie i odwrócił się do mnie. Widziałem jego rozbiegane oczy, zdenerwowanie malujące się na twarzy. Johnny delikatnie wyciągnął mu z rąk szklankę po alkoholu, chrząknął i poszedł do sali. A ja wciąż patrzyłem w te ukochane czekoladowe oczy.

-Dobrze się czujesz? – spytałem cicho.

Muzyka zaczęła grać. Wpatrywałem się w Wilsona, starając dowiedzieć się, o co chodzi, co się dzieje, jak mu pomóc. Szybciej, Jimmy, pomyślałem, czekając na atak Cuddy, która już pewnie wierciła się na swoim krześle.

Zmarszczyłem brwi, gdy zobaczyłem jego rozszerzone źrenice i nieobecny wzrok. Pociągnąłem go w stronę okna, widząc drobne kropelki potu. Mój wzrok padł na biały osad, który miał na ustach. Spojrzałem na szklankę po whiskey.

-Ty chyba żartujesz… - wydyszałem tylko, rzucając się w stronę barku.

Gdy dopadłem kryształowej szklanki usłyszałem stukot obcasów o marmurową posadzkę. Wpatrywałem się w resztkę białego proszku na dnie. Po chwili zamknąłem oczy, czekając na wybuch.

-HOUSE!

Odwróciłem się i zobaczyłem Cuddy, która szybko zamknęła drzwi do sali ślubnej. Podbiegła do mnie, ignorując Wilsona, który wciąż wpatrywał się przed siebie z głupią miną. Szturchnęła mnie mocno w pierś i wpatrywała się we mnie ze złością, mrużąc oczy.

-Żartujesz chyba! NATYCHMIAST tam właźcie i zawierajcie ten przeklęty związek małżeński!

Pokiwałem automatycznie głową i wiedząc, że Wilson będzie potrzebował pomocy, podszedłem do niego i delikatnie pociągnąłem go za rękę. Cuddy zniknęła za drzwiami, a ja poczułem się, jak gdybym prowadził za sobą drewnianą kukłę.

-Wilson?

Czekałem na jakąkolwiek reakcję. Po kilkunastu minutach przeniósł spojrzenie na mnie, a ja roześmiałem się serdecznie. Pocałowałem go delikatnie w policzek, czując słodki smak jego potu.

-Boże, Wilson – jęknąłem – postaraj się trochę. Przez twoje spóźnione reakcje wszyscy pomyślą, że długo zastanawiasz się, czy mnie kochasz…

Uśmiechnął się głupkowato i podniósł opornie prawą dłoń. Wycelował palec wskazujący w białe drzwi i spojrzał na mnie.

-Chyba czekają, co?
-Czekają…
-To wchodzimy? – zapytał, jak pięcioletnie dziecko.
-Wchodzimy – powiedziałem głośniej – jesteś gotowy?
-Kocham cię – wypalił.
-To znaczy, że jesteś gotowy?
-Nie…
-Co?
-Nie… wiem… - wyjąkał i wbił spojrzenie w swoje buty.

Odetchnąłem głęboko parę razy, podczas gdy orkiestra musiała zacząć kawałek od nowa. Uśmiechnąłem się lekko, wyobrażając sobie te komentarze: „pewnie się spóźniają, bo uprawiają namiętny gejowski seks w ubikacji” i minę Cuddy.

-Jeśli nie jesteś pewny… - zacząłem i spojrzałem w jego czekoladowe oczy – to bardzo mi przykro, ale wyjdziesz za mnie czy ci się to podoba, czy nie.

Otworzyłem gwałtownie drzwi i ruszyłem w stronę księdza. Obok siebie czułem Wilsona. Powstrzymywałem się od złapania go za rękę. Wiedziałem, że to byłoby takie… gejowskie. Dasz radę, Jimmy, po prostu chodź za mną i nie rób głupstw. A może gdyby z czymś wyskoczył, ta cała sytuacja nie wydawałaby się taka dziwna…

Odetchnąłem z ulgą, gdy znaleźliśmy się obok wysokiego człowieka w sutannie, który chyba sam był gejem. Uśmiechał się promiennie i pożerał Wilsona wzrokiem. O Boże, jęknąłem w duchu i spojrzałem na swojego kochanka, modląc się, by wreszcie odzyskał świadomość.

Ksiądz zwrócił się do nas. Opowiadał o wielkiej przyjaźni i miłości, a ja natychmiast się wyłączyłem. Wilson przewrócił oczami, „mówiąc” tym samym „zakład, że na każdej ceremonii mówi to samo?”. Uśmiechnąłem się pod nosem, czując nagły przypływ pożądania. Tu. Teraz. Póki jest pod działaniem narkotyków…

Rozejrzałem się po sali. Moja matka siedziała z chusteczką w ręce. Wpatrywała się w nas z dumą i wzruszeniem. Okay, reakcja nie jest taka zła. Obok niej siedział mój ojciec, który patrzył prosto przed siebie. Po chwili nasze spojrzenia skrzyżowały się. Wiedząc, że to jeszcze nie jest ten moment, odwróciłem wzrok. W końcu dostrzegłem Johnny’ego, który siedział obok swej partnerki z boku. Zmrużyłem oczy, a on uśmiechnął się jeszcze szerzej. Wiedziałem, że chce powiedzieć „przynajmniej jest teraz spokojny…”, ale wiedziałem, że zaraz wrócę z przyjacielem do celi, jeśli się nie opanuję. Czując na plecach wzrok wściekłej Cuddy spojrzałem znów na Wilsona. Ksiądz przestał mówić.

Pojawiła się przy nas Cameron, która trzymała w rękach srebrną tackę z dwiema obrączkami. Widziałem wypieki na jej twarzy uśmiechnąłem się lekko. Wilson przysunął się do mnie, wpatrując się w dwa pierścionki.

-Czemu nie zorganizowaliśmy podwójnego ślubu? – szepnął mi do ucha – Chase jeszcze nie chce?

Cameron spojrzała na nas i zmrużyła oczy. Zrobiłem przepraszającą minę i stłumiłem śmiech. Wziąłem do ręki obrączkę i spojrzałem na Jimmy’ego, który najwidoczniej był nieświadomy tej podniosłej chwili.

Machinalnie powtarzałem za księdzem słowa przysięgi, uśmiechając się. Wilson chyba znał ją już na pamięć… Ująłem jego dłoń i patrząc mu głęboko w oczy wsunąłem pierścień na palec. Nie odwracaj wzroku, nie odwracaj wzroku. W końcu zobaczyłem w jego oczach uczucie. Tak, ciągle jesteś, dzięki Bogu.

-Mam nadzieję, że mówisz to po raz ostatni, Jimmy – powiedziałem.

Nasi przyjaciele roześmiali się, a Wilson rozejrzał się po sali. Uśmiechnął się nieprzytomnie i wyrecytował posłusznie przysięgę. Ścisnął moją dłoń i wsunął na nią obrączkę. Spojrzałem z wyczekiwaniem na księdza, zastanawiając się, czy powie te straszliwe słowa.

Zanim zdążył się odezwać, Wilson przylgnął do mnie i wbił się w moje usta. Automatycznie zamknąłem oczy i otworzyłem usta, pozwalając jego językowi szaleć. Po chwili załapałem rytm i przyhamowałem go delikatnie, myśląc, że mój ojciec zaraz padnie na zawał.

W końcu oderwał się ode mnie. Ludzie klaskali, muzyka zaczęła grać. Już po wszystkim, dotarło do mnie. I o to tyle krzyku? To o tym marzą kobiety? Godzinnej ceremonii. W imię czego? Co ona ma oznaczać? Nic się nie zmieniło. Nie kochamy się mocniej. Nie sprawiło to, że…

-Będziemy się teraz starać, prawda? – powiedział mi do ucha Wilson, przekrzykując gwar.

Ściskałem ręce znajomym, rodzinie, przyjaciołom, nachylałem się, gdy ktoś chciał pocałować mnie w policzek. Starałem się złapać z Wilsonem jeszcze chwilę kontaktu wzrokowego, ale ktoś go porwał. W końcu dopchałem się do niego.

-Co?
-Będziemy się starać – powiedział twardo – nie będzie żadnego rozwodu. Nie będzie żadnych głupot. Teraz to oficjalne.

Spojrzałem na niego ze zdziwieniem, słysząc prawdziwego Wilsona. Na jego twarzy malowało się napięcie i nadzieja. Kiwnąłem głową, a on uśmiechnął się promiennie. Pocałował mnie szybko. Ścisnąłem jego rękę.

-Będziemy się starać, Jimmy. Nic nie spieprzymy.

Any

Nie spieprzycie.

Sukebe

motylek

super , już myślałam ,że Wilson nie chce tego ślubu i że się rozmyśli a koniec części świetny

Richie117

omgomgomg... evay WRESZCIE napisała kolejną część *_*
Słońce, ja wiem, że nie masz czasu, ale mogłabyś czasami dać znać, że żyjesz... Już nawet nie liczę na "evay'owe" komenty, ale jakieś czułe słówko by się przydało, no

evay

od wieków nie ubawiłam się tak czytając Twoje komentarze ;*

Richie117

evay - to nie każ SOBIE czekać, żeby przeczytać kolejny...
(I mean... NATYCHMIAST pisz tą przeklętą kolejną część!

)

Lady Makbeth

Domagam się kontynuacji! Zaraz! Natychmiast!
I wont more!