5x24 - "Both Sides Now"

House_addict

Czy ktoś jeszcze oprócz mnie zauważył, jak w tym odcinku House mówił do Cuddy:
'I told you I need you'- to taki był nacisk na need, na to słowo padł akcent, a wymowa brzmiała niiidż.

?[/i]

Coccinella

Nie mogę się pozbierać po tym odcinku....
Po pierwsze dobija mnie że to juz jak na razie koniec.
Po drugie, te ostatnie sceny były tak przerażająco smutne...że cały dzien mam popsuty, a oglądałam rano.
Znikanie House za drzwiami szpitala było nie do zniesienia. To już nie będzie ten sam stary dobry House...
A Cuddy?! przecież powinna byc z nim! W ogóle źle zrozumiałam odc. bo oglądałam bez napisów i ostatecznie nie wiem czy Hus było tylko urojeniem czy nie. Ale nie mam zamiaru oglądac go ponownie bo znowu złapię doła.
Żałuję, że obejrzałam odcinek, chociaż sam w sobie jest świetny, po prostu teraz mi nie swojo i myślę jak fajnie byłoby życ w niewiedzy. Chyba też się kwalifikuję do szpitala psychiatrycznego.
Nie, nie, nie, nie, nie, nie....To się nie mogło tak skonczyc!

Sawyer

pierwsza 1/2 odcinka wydaje mi się taka trochę w starym stylu: House kombinujący, dokuczający i wyśmiewający

z jednej strony bardzo się cieszę, że druga połowa poprzedniego odcinka okazała się halucynem. bynajmniej nie dlatego, że nie lubię Huddy - ogólnie jakaś bezshippowa jestem... cieszę się, ponieważ ten bzdurny tekst "zawsze chcę Cię całować" był bujdą. i dzięki Bogu, bo to mi wogóle do House'a nie pasowało...

z drugiej strony bardzo mnie smuci fakt, że doktorek powoli traci rozum:(

zastanawia mnie jednak co się z tym House'm dzieje: dużo wątków osobistych mi nigdy nie przeszkadza, nie lubię też zbyt dużo medycyny.. więc niby 5 sezon powinien być dla mnie the best. ale nie jest... 4 sezonowi nawet butów czyścić nie powinien. House gdzieś po drodze zgubił charakterystyczną dla siebie świeżość i to mnie właśnie najbardziej boli:((

Cold

galena

Obejrzałam ponownie. I to, co mnie uderzyło, to przede wszystkim twardy brutalizm tego odcinka. Mamy House'a, który snuje sobie niemalże idealną historię, związek z ukochaną kobietą i rzucony nałóg, opanowanie bolu. I ten człowiek, ironiczny, przekonany o swojej wartości, zostaje rzucony na kolana, odarty ze wszystkiego. Kiedy idzie do szpitala, ten House (tak silnie kontrastujący z tym z I sezonu), który wątpi, który przebył długą drogę, został odheroizowany, poczułam wówczas, jakby to nie był odcinek ostatni w sezonie, ale ostatni w serialu. Może coś w tym jest, ze scenarzystom zamarzyl się nowy początek. Pozamykali shipy, ślub, rozkiwtający romans, zrestartowane małżeństwo, Cuddy wydająca się nagle dojrzałą kobietą, która ma dosyć słownych potyczek i gierek, mająca dziecko (ten głęboki oddech to, jak dla mnie, nie ulga, a raczej efekt sytuacji z Housem, tak czy inaczej, co bedzie/jest między nimi, to przyjaźń przetrwa - a co do jej zachowania, to odpowiedzcie sobie na jedno pytanie, ile razy chciałybyście być zranione przez faceta, do którego coś się czuje). VI sezon nie zanosi się na nazbyt optymistyczny po takim zakończeniu. Chyba jednak obecnosć Kutnera była właściwa, połaczyła wszystkie ogniwa, tylko, że zostaje wrazenie "równania w dół".
Cholera, wiem, że ostatnie epy wiążą się z dużymi oczekiwaniami, więc scenarzyści wyłażą ze skóry, żeby im sprostać, ale czy zawsze musi być tak ciężko. I tu nagle dochodzę do pewnego wniosku - nagle doceniłam finał III sezonu, bez postrzałów, wkurzających claffingerów, melodramatu. Nie płakałam. Bo przed chwilą znowu

, kiedy szedł objuczony małą torbą, aż mi się serce zaczęło krajać. Nie wiem, co moja współlokatorka sobie pomyślała, skoro od śmiechu przechodzę do łez w przeciągu zaledwie parunastu minut.

Lady Makbeth

Odcinek na mocne 7. Starszy pan Eugene był bodajże najśmieszniejszym punktem odcinka. Taki przyjemny i oryginalny. Szczególnie fajnie wypadł jako "śmierdzące jajo" podrzucane sobie nawzajem przez House'a i Cuddy. Przez moment nawet zapachniało wcześniejszymi seriami, kiedy to oboje niezwykle działali sobie na nerwy, co tworzyło między nimi chemię. Tera też mogło coś z tego być, ale, zdaje się, scenarzyści postanowili trochę poeksperymentować i z ostatnich minut odcinka wyszedł jakiś dziwoląg. Sprawiało to wrażenie, jak gdyby ktoś wydarł ostatnie strony w scenariuszu i naprędce dopisał inne zakończenie w 15 min. Jadąc autobusem do studia.

Co do przypadku medycznego. Nie od dzisiaj mam wrażenie, że są traktowane coraz bardziej po macoszemu. Chociaż ten był naprawdę ciekawy (syndrom obcej ręki

). I właśnie dlatego szkoda, że było go nieco mało.

Zgadzam się z Nisią. Dziwna to Cuudy, która najpierw stara się o House'a a potem... odrzuca go? Tak to przynajmniej i dla mnie wyglądało. Wychodzi na to, że jedynie szaleństwo może sprawić, iż House ją pokocha. Chociaż, poczekamy, zobaczymy.

Nie wiem, co scenarzyści zgotują nam w 6 sezonie i szczerze powiedziawszy, nie chcę wiedzieć. Pomysł z psychiatrykiem był jakkolwiek przekombinowany i mam nadzieję, że scenarzyści zdołają się z niego jakoś zgrabnie wyplątać.
Co do jednego jestem pewna. Złamany i umęczony House to nie ten, którego pokochałam, tak samo ten uśmiechnięty. Więc życzę sobie powrót starego, wkurzającego drania, jakim zawsze był.

I jeszcze na koniec. Chase i Cameron. Może kiedyś ten pairing mi się podobał, ale teraz, kiedy są razem zaczynają być nudni, co wpływa niekorzystnie na postacie jako indywidua. A Chase już naprawdę zaczął być interesujący

A więc im obojgu życzę szybkiego rozstania. Tak dla zdrowia. I dla wzajemnego szczęścia.

nidociv

Końcówka odcinka kompletnie mnie skołowała, przez co do tej pory nie wiem, czy odcinek w końcu mi się podobał, czy nie

Bardzo zaciekawił mnie przypadek. Był i interesujący medycznie (pacjent przeszedł really cool brain surgery

) i efektowny. A przy okazji trochę przerażający. W końcu rozwiązaniem nie była zdrada, a scena, kiedy... prawa półkula pogłaskała Annie po policzku, była piękna

Tylko trochę mi brakowało wyjaśnienia, jak co i w ogóle gdzie. Jednak przypadek zaliczam do jednych z lepszych, podobał mi się również pacjentowy aktor.

Kolejny wątek - który mnie bardzo poruszył - Eugene Schwartz. Taki śmieszny, trochę irytujący staruszek, z kapeluszem słomkowym i brzuszkiem nad paskiem. Taki, z którego można się trochę pośmiać. Ale kiedy House właściwie go zdiagnozował, nawet on się przejął - kazał Taubowi zostać z nim. Bardzo mnie ruszył moment, kiedy podawał chirurgowi plastycznemu rękę. Było słychać, jak jego ton zmienił się w porównaniu do "nalotu" na gabinet House'a. Nie wiem, czemu mnie to aż tak dotknęło, ale tą epizodyczną postać zapamiętam na długo.

Chaseron. Otwierałam oczy ze zdumienia, jak Chase tak po prostu wylazł z sali operacyjnej. W końcu pacjent i tak śpi, nie zauważy, jak na chwilkę zniknie, a flaki nie wygadają...
Sprawa spermy nabrała trochę głębszego znaczenia, ale mogli to sobie darować. Ślub śliczny, ale przeplatanie go z psychiatrykiem...

Może miało to pokazać, że podczas gdy zwykli ludzie układają sobie życie, House po raz kolejny je schrzanił. Że kiedy inni się cieszą, on dosięga dna swojego nieszczęścia.

Moim zdaniem Cuddy wcale nie odrzuciła House'a. Nie wyglądała mi na wesołą. A czemu nie pojechała z nimi? Wilson pewnie załatwiał ten ośrodek, a Lisa by miała pojechać, żeby machać chustką za diagnostą? Na miejscu House'a chciałabym, żeby jak najmniej osób mnie widziało w takim stanie. Takie jest moje wytłumaczenie, bo nie pokazali nam wydarzeń spomiędzy i pewnie już się nie dowiemy

Co do samego House'a. Nie przyzwyczailiśmy się do szczęśliwego dupka, bo jedno praktycznie przekreśla drugie. A jednak podobał mi się taki, bo widać było, że podoba się sam sobie.
Też nie pasowały mi do niego słowa "I always wanna kiss you" itp, przynajmniej nie sądziłam, że mógłby je wypowiedzieć.
W tym odcinku zobaczyliśmy House'a od środka, bo on sam stworzył swoją historię, taką, jakiej pragnął. Bądź co bądź, jest tylko człowiekiem, a każdy dąży do szczęścia. Choć nasz diagnosta wmawia sobie, że musi być nieszczęśliwy, żeby pozostać genialnym "układaczem puzzli", dążąc do tego też się poniekąd uszczęśliwia.

Motyw Amber i Kutnera już mi się przejadł. Ale brawa dla Anne Dudek, przeszły mnie dreszcze.

Plusem odcinka było też sporo dobrych tekstów, przede wszystkim Hilsonowych. Wilson strzelił pięknym aforyzmem "Love inspires us to greatness", który nabiera nieco innego tonu w kontekście sytuacyjnym

. Taub i "No other tables". Powiązanie Jamesowego "What is your story?" i końcowego "It's a nice one. Too bad it isn't true."

Ogólnie odcinek miał parę naprawdę mocnych fragmentów, jednak powinien być bardziej uporządkowany... i nie wszystko pasuje mi na koniec sezonu. Czekam tylko, jak wybrną z problemu "lekarz po psychiatryku zatrzymuje licencje" i mam nadzieję, że będzie to logiczne wyjaśnienie.

łasiczka

wogóle w takim razie jeżeli Huddy sex i to wszystko było halucynacją to jak dla mnie trochę za dokładnie to zrobili po co wplątali to, że Cuddy była wolnym słuchaczem na wykładach? sam sobie tyle wymyślił.. bez sensu

ja nie wiem jak scenarzyści z tego wybrną ale House musi wrócić do szpitala no bo jak to tak ..? xD

Narquelie

Hm, hm. Fakt bycia ostatnim odcinkiem sam w sobie jest negatywny. ;P No ale, po kolei.

Pacjent. Dwie osobowości pacjenta od początku wydawały mi się podejrzane. Tzn., wszystkie rodzące się przypuszczenia, jakie to może mieć korelacje z wątkiem osobistym House'a, napawały obawami. I proszę, słusznie. ;P
Drugi pacjent był przykry. Moment, w którym House - tak, jak w poprzednim odcinku, kiedy powiedział Foremanowi, że jego błyskotliwa diagnoza to tylko fart - zdaje sobie sprawę, że jego własny umysł robi, co chce, wróżyła kłopoty.

Scena w gabinecie Cuddy była bardzo dobra. Mocna. I zmieniła o 90 - albo i 180 - stopni wymowę postaci, tamten odcinek wskazywał na Cuddy, która rzuca wszystko, żeby zająć się House'em, ten, na Cuddy, która nie zauważyła, jak poważnie on mówił to swoje "odchodzę". Ponieważ od pewnego momentu Cuddy zaczęła mnie irytować, jestem za.
Że cały wątek z rodzącą się wielką miłością i szczęśliwym detoksem się uroił - jakkolwiek detoks był podejrzany - przyznaję, to było zaskoczenie. Tzn., może trochę myślałam nad opcją "to wszystko to jedna wielka halucynacja", z powodu tego detoksu właśnie - ale jeśli już, to początek tej halucynacji umiejscawiałam sobie gdzieś po telefonie do Wilsona i czaiłam się z podejrzeniem, że cały odcinek, na wzór No reason rozgrywa się w głowie House'a. Nie przypuszczałam, że on i Cuddy mają dwie odrębne wizje rzeczywistości; pierwszą myślą, jaka wysnułam, kiedy Cuddy zaczęła mówić o obrażaniu, a House nie wiedział, o co chodzi, było, że powiedział jej coś jeszcze, na przykład, nad ranem, i tego nie pamięta. Poniekąd zemściła się na nim jego pokrętna metoda działania - jakby zdobył się na rozmowę, wyjaśniłoby mu się wcześniej. Nie, żeby dużo to zmieniało, ale przynajmniej szok byłby mniejszy.

Wilson kochany. Całkowicie kochany, od początku, do końca (wtedy był jeszcze strasznie biedny), mój zaawansowany hilsonizm się do niego szczerzył, nawet w trakcie tej ostatniej, przygnębiającej sceny. Tak, owszem, przeplatanie drogi do psychiatryka z radosnym ślubem, słońca z deszczem, śmiechu ze strachem, nie było nadmiernie wyszukane - chociaż, moment, kiedy Chase i Cameron wymieniają się obrączkami, a House oddaje Wilsonowi portfel i telefon był wcale udany - ale zrobiło na mnie takie wrażenie, jak scenarzyści sobie zapewne niecnie zaplanowali, tj. przygnębiające. Bardzo przygnębiające.
Stojący samotnie pod tym mrocznym, złowrogim budynkiem Wilson też był przygnębiający. Ciekawe, czy mu się przypomniała rozmowa z 5x04 (you scared to loosing me). Bardzo możliwe, że to przypadek, ale zakończenia dwóch ostatnich serii ładnie ze sobą kontrastują.
(Hm, nie sądzę, żeby Wilsona to pocieszało - ok, wiem,że wcale go to nie pociesza - ale właśnie zaczął dysponować kluczami do drugiego pozbawionego właściciela mieszkania. Może sobie wybrać. ;P)

Ślubowi i temu, co po ślubie życzę w dalszym ciągu jak najlepiej, absurdalna scena ich dogadania się pasowała do beztroskiej i zmierzającej do katastrofy sielankowatości odcinka, Chase rozgryzający naturę wątpliwości Cameron niezły, ciesząca się Cameron - jak dla mnie, przekonująca. Ale ja ich konsekwentnie swatam od dalekich początków (ok, z racji dziwnej kolejności oglądania, szybko zaczęło mieć to pozory prawdopodobieństwa ;P), więc na pewno widzę, co chcę widzieć. Splecenie ich ślubu z podróżą House'a, jak wspominałam, niezbyt wyszukane, ale tym bardziej przygnębiające, że House kilka razy wtrącał się w ten związek i to w sensie jak najbardziej pozytywnym - no, poza tym, jak próbował zabić Chase'a, ale to można uznać za robotę jego autonomicznej podświadomości.

Właściwie nie wiem do końca, dlaczego pomysł detoksu upadł - przecież on się w końcu nie odbył, więc problem mógł chyba leżeć po stronie vicodinu? Tzn., w sumie, wiem. Proces upadania się nie zmieścił w bardzo przyspieszonej końcówce.
Zakładam, że w gabinecie Wilsona doszli do jakichś innych ustaleń i po prostu nie zdążyli się nimi podzielić. ;P

I też jestem ciekawa, jak się z tego wyplączą. Bo zakładam, że zamierzają się wyplątać, Foreman jako szef diagnostyki i obłąkany House w tle to bardzo, bardzo niesatysfakcjonująca opcja. Napisałabym nawet, że jednak z najczarniejszych, ale nie byłoby to chyba poprawne politycznie.

agson89

Wiecie co sobie myślę?

Że chyba powinni zakończyć produkcję tego serialu na tym odcinku, bo był genialny, miał wszystko co każdy końcowy odcinek powinien zawierać: szok, emocje i niedomówienia...takim chciałabym zapamiętać ten serial na długo, dzięki temu będę do niego powracać z nutka nostalgii.

A Boję się tylko,że w kolejnych sezonach zrobi się meksykańska telenowela...

pozdrawiam

Monika00

szok,totalny szok. myślałam,jak wiele tutaj osób,ze sezon zakończy się szczęśliwie. chociaż jakby tak pomyśleć,gdyby miedzy house'em a cuddy ułożyło się tak wspaniale,jak w jego halucynacji,nie byłoby dobrego materiału na następny sezon.
reżyserzy doskonali,stworzyli mega odcinek,naprawdę.
jestem do tej pory w szoku.
szpital psychiatryczny mnie przeraził... wzrok housea w ostatnich sekundach...
płakałam
----------------------------------
AAAA. i Hugh! wielki szacunek za zagraną tak fantastycznie role!

Beta

Na [link widoczny dla zalogowanych] są zdjęcia z ujęc, których nie ma w serialu. Ciekawe. Głównie zdjęcia ślubne ale jest też pare Hilsona.

soren jael

to jeszcze odnośnie tego co napisali inni (czuje, że będę częściej się udzielać na forum, żeby zrekompensować sobie brak House'a):

szauszszka

Maddy

oglądnęłam właśnie końcową scenę, po raz setny chyba! Ta muzyka, wyraz twarzy Wilsona i House'a..

Pożegnaliśmy starego House ciekawa jestem jak to będzie teraz wyglądać. Nie chcę żeby ten serial był taki mroczny.

Brunsiaczek

Jestem po obejrzeniu ostatniego odcinka - i delikatnie mówiąc jestem wstrząśnięta!!!! Niesamowity odcinek - zaskakujące zakończenie! Zawyłam ze zdziwienia - byłam przekonana, że to wszystko była prawda!!! Musiałam mieć podobna minę co House

Odcinek udany, chociaż pacjent grał w nim raczej boczna rolę, pomimo całej dziwności tego przypadku.
Jak zwykle twórcy serialu zaserwowali nam bombe na koniec sezonu i czekaj tu Polaku na 6 sezon...

galena

Narenika

Z serialem jest jak z McDonaldem. Akceptowany jest tylko pewien zakres zmian - takich, które nie naruszają samej istoty. Można wprowadzać nowości, odświeżać wystrój, ale Big Mac musi pozostać taki sam - przynajmniej w percepcji klientów. Oczywiście, można klientom tłumaczyć, że są głupi, że boją się zmian. Można się nawet na klientów obrazić. A co. W końcu można gotować sobie serial dla krewnych i znajomych Królika...

galena

cwankiara

Ogladając sezon z odcinka na odcinek, najpierw po angielsku, potem z polskimi napisami uważałam go za beznadziejny i tandetny. Ostatnio miałam okazję powtórzyć sobie całość i muszę powiedzieć, że w miare upływu czasu coraz bardziej doceniam ten sezon. Nie był co prawda najlepszy, ale jeśli chodzi o mnie zajmnuje 2-3 miejsce wśród wszystkich serii. Oczywiście mam wiele zastrzeżeń, a ostatni odcinek wogóle nie przypadł mi do gustu, poza ślubem. Praktycznie niedokończona sprawa i jedno całkowite zamieszanie, taki mały LOST nam się zrobił. Czas pokaże co będzie dalej, obym tylko we wrześniu nie stwierdziła, że lepiej odświeżać stare odcinki niż tracić czas na ściąganie nowych:P

Narenika

galena, z jednej strony chcesz milszego House'a, a z drugiej strony chwalisz 5 sezon, w którym House wcale nie jest milszy. Sądzisz, że w psychiatryku zacznie być milszy i szczęśliwszy? Ja czytając różne komentarze odnoszę właśnie wrażenie, że fani mają dość męczenia House'a i wprowadzania w nim zmian na gorsze.

Piszesz, że:

ASIL

No cóż obawiałam się, że coś wykręcą z Huddy i tak też się stało. Choć myślałam, że będzie gorzej. Po pierwszej scenie Housa-Cuddy myślałam, że Cuddy wszystko schrzani. Jakoś zawsze byłam przekonana, że to House będzie tym „wystraszonym” a nie Cuddy. A tu akurat było odwrotnie(i to było pierwsze moje zdziwienie). House szczęśliwy, wesoły, śpiewający (a śpiewa tylko wtedy gdy jest szczęśliwy) – to moje drugie zdziwienie. Chodził i puszył się jak paw. Odkryliśmy wtedy zupełnie innego Housa. To czego faktycznie pragnął. To jak bardzo chciał być szczęśliwy i to właśnie z Cuddy. Jednak po scenie kiedy oznajmił szpitalowi, że spał z Cuddy, doszłam do wniosku, że House chce tego związku ale niestety jednak nie jest do tego gotowy. Jakkolwiek scena ta była fajna i w jakiś sposób zabawna, to jednak miałam mieszane uczucia. Nie chciałabym aby mimo wszystko tak traktował Cuddy. Z pewną ulgą więc przyjęłam, że to jednak było urojenie i Cuddy nie spędziła nocy z Housem.

Okazało się również, że miłość Cuddy nie jest ślepa ale właśnie dojrzała. Cuddy nie jest „zakochaną idiotką” oderwaną od rzeczywistości, ślepo zapatrzoną, która niezależnie od poczynań swego ukochanego rzuca się mu w ramiona i na pierwsze jego skinienie jest gotowa oddać się mu bez żadnych oporów. Potrafi wiele wybaczyć ale są pewne granice, których nie można przekroczyć. Ma swoją godność i na tyle siebie szanuje, że wie kiedy powiedzieć dość. Ta postać jeszcze bardziej zyskała w moich oczach. I z pewnością Cuddy nie odrzuciła Housa jako Housa. Natomiast odrzuciła Housa totalnego dupka. I chwała jej za to. A to, że Cuddy nie odwiozła Housa to akurat nie dziwi. Myślę, że dlatego Wilson go odwiózł bo przecież wcześniej mówił, że ma znajomych w jakieś klinice, więc to nawet było bardziej logiczne, że to on właśnie tam jedzie z Housem. Na ślubie jednak było wyraźnie widać, że myślami Cuddy była z Housem.

W sumie więc nawet cieszę się z takiego obrotu sprawy, bo po pierwsze dowiedzieliśmy się czegoś ważnego i niezaprzeczalnego o Housie. Po drugie nikt niczego nie schrzanił (ani Cuddy ani House - a tego się obawiałam oglądając zwiastuny). Po trzecie House nawet szczęśliwy pozostaje tym samy Housem (dodajmy Housem zabawnym ale jednak dupkiem) A więc obawy, że związek z Cuddy może zmienić Housa okazały się bezpodstawne, co utwierdza mnie tylko, że Huddy może się udać. Do tej pory miałam pewne obawy. Teraz już ich nie mam. No i po czwarte okazało się, że House jest jednak zdolny do miłości.
Czy tylko szaleństwo może go zmusić do miłości do Cuddy? Nieważny powód ważne, że jest coś co może go zmusić.

Poza tym sama miłość nie jest racjonalna.

Jestem natomiast zawiedziona postawą Wilsona. W analizowaniu poczynań Housa do tej pory potrafił dzielić „włos na czworo” stosując dogłębną analizę. A tu? On ogranicza się tylko do analizy związku Housa i Cuddy a ściślej mówiąc do uczuć Housa do niej. Nic dla niego nie jest dziwne. A powinno być. Dzień wcześniej to przecież Wilsona pakował Housa do kliniki odwykowej. To przecież Wilson wiedział o halucynacjach. Nie za bardzo zdziwił go jednodniowy detoks i to, że House przespał się z Cuddy. I jakoś nie za bardzo był przejęty tym, że House nie odczuwa bólu. Wilson zawalił nie tylko jako lekarz ale przede wszystkim jako przyjaciel. Nie zna Housa tak dobrze jakby to się mogło wydawać. I to, że zdał sobie sprawę z tego, jak bardzo zawiódł widać na jego twarzy w końcowych scenach. Wie, że mimo swoich starań i chęci nie sprostał. Tak więc to nie zachowanie Cuddy było dziwne (która przecież o niczym nie wiedziała, więc traktowała Housa tak jak zwykle), tylko właśnie postawa Wilosna - który jako jedyny o wszystkim wiedział - budzi ogromne zdziwienie. Tak naprawdę to interesowało go tylko jak to między tymi dwojga jest (po to też polazł do Cuddy a by wybadać sytuację).

Ślub Cameron i Chasea. Bardzo się z niego cieszę. Cameron naprawdę wyglądała na szczęśliwą. Nareszcie. W końcu uwierzyłam w ten związek. Do tej pory jakoś nie byłam przekonana. Podobnie chyba jak sama Cameron. Ale teraz tak jak i Cameron jestem za.

Przypadek medyczny, nawiązujący w pewien sposób do Housa - jeden z lepszych.
Drugi przypadek medyczny – zabawny ale i wzruszający.
Ostatnia scena – no cóż w zamiarze miała wywołać przygnębienie. Ale ja to odbieram jako pewną analogię i to raczej radosną:
- małżeństwo to jest wkroczenie na nową drogę życia,
- House na odwyku (bo myślę, że to będzie odwyk, w końcu Wilson dzień wcześniej pakował go właśnie na odwyk) to również jakiś początek coś w rodzaju „nowej drogi”.

bestest

obejrzałam wczoraj, dzis sie otrzsnełam:) rzadko kiedy mam ochote komentowac odcinki, ale ten na to zdecydowanie zasługuje. Myśle że ile jest fanów tego serialu tyle opinii na temat tego odcinka. Hudzinki zawiedzione brakiem huddysexu i tym co powiedziała na koniec Cuddy, Hameronki zawiedzione zapewnie ślubem i sielankowoscia Chaserona, Hilsonki spodziewaja sie teraz zapewnie swojego hilsonkowego sezonu. taaakk wszyscy mamy prawo do włąsnej opinii:P

Ja tam uwazam ze odcinek byłby genialny, ale nie w tym momencie. Jakos nie wyobrazam sobie po tym wszystkim powrotu Housea w kolejnych sezonach. Nie wierze w to ze po leczeniu psychiatrycznym możliwe byłoby żeby wrócił jeszcze do proaktykowania medycyny, a przeciez o to w tym serialu chodzi.
Uwazam że w ten sposób House MD powinien sie skończyć.
Bo w końcu z jakiego zakończenia całej historii będą szczęśliwi fani Housea?Jakiego zakończenia wszystkich sezonów nie okrzykniemy mianem oklepanego czy nietrafionego? Uwazam że ten odcinek, wogóle wątek z Amber powinien był wrócic ale w ostatnim sezonie. To jeszcze nie był jego czas. Mamy tu początek zycia wspólnego Chasa i Cameron pięknie wykontrastowany końcem pewnego rozdziału w życiu Housea - może i faktycznie niezbyt szczęsliwe zakonczenie byłoby to dla Housea, ale w sumie to ja własnie takiego bym sobie życzyła. Napewno nie wyobrazam sobie zakonczenia w 7dmym czy 8mym sezonie Housea któy nagle schodzi sie jednak z Cuddy, szczęśliwie przestaje kulec i leczy sie z nałogu... Tego sobie nie wyobrazam wiec mysle ze to niezbyt szczesliwe dla housea zakonczenie powinnismy zobaczyc za kilka lat w ostatnim odcinku

mielibyśmy niesmak że nie wiemy co dalej ale i pocczucie ze nie zasmiecili nam naprawde porzadnego serialu

heh... ale to tylko my opinion...
odcinek cały 4/10
ogromny minus za zakonczenie, któe nie powinno być w tym momencie
a plusy za slub Chasea i Cam - Chase wygladał bosko w garniaczku a Cam miała piękna sukienke
Cuddy z córka na ślubie
i Hilsona, który w tym odcinku był naprawde wyjątkowy