I don't wanna miss a thing /u/

Any

Przepraszam, że tak długo, ale naprawdę, nie wyrabiam. Następną cześć postaram się wrzucić koło środy.

II

Co ty sobie w ogóle wyobrażałeś? Mogłeś się spodziewać, że tak zareaguje!
Od godziny siedział w półmroku na kanapie. Bił się z myślami, nie wiedział, czy dobrze zrobił, mówiąc o wszystkim Wilsonowi. Z jednej strony – po wielu latach ukrywania tego chorego uczucia chciał być wreszcie szczery, ale z drugiej – możliwe, że właśnie stracił swojego jedynego przyjaciela.

Przywołał w pamięci wyraz twarzy onkologa. Królowało na niej zdumienie, oszołomienie i niedowierzanie, które potem przerodziło się w żal i współczucie. Tego House nie mógł już znieść, musiał wyjść z biura. Nie pozwoli, żeby ktokolwiek się nad nim litował.
Samo wspomnienie czekoladowych oczu wpatrujących się w niego pytająco, przyspieszyło jego oddech. To właśnie te oczy pokochał w przyjacielu najbardziej.

Mówiąc Wilsonowi, że dopiero niedawno zrozumiał, iż czuje coś, czego w żadnym wypadku czuć nie powinien, kłamał. Tak naprawdę świadomie kochał go od momentu jego drugiego ślubu. Gdy stał tam, ubrany w idiotyczną białą koszulę, ogolony tak dokładnie, jak nigdy w życiu i patrzył na powtarzającego za rabinem słowa przysięgi pana młodego, poczuł nagłe ukłucie zazdrości. Wtedy dotarło do niego, że najchętniej zabiłby tę kobietę w białej sukni, która odbierała mu najważniejszą osobę na świecie. Kiedy nadszedł czas składania życzeń, nie podszedł do żadnego z państwa młodych. Nie chciał i nie umiał życzyć im szczęścia.

Potem zjawiła się Stacy. Przez pierwszy rok zdawało mu się, że ją kocha, że to bzdurne uczucie do Wilsona rozpłynęło się w niebycie. Ale po upływie tego roku jego przyjaciel się rozwiódł i House zdał sobie sprawę, że woli spędzać wole wieczory popijając z nim piwo niż ze Stacy. Kiedy ona odeszła, a diagnosta dochodził do siebie po zawale, Wilson ożenił się po raz trzeci – House nie poszedł na ślub tłumacząc się bólem nogi.

Zawsze uważał, że Stacy zostawiła go w idealnym wprost momencie; wszyscy sądzili, że cierpi z powodu jej odejścia, nikt nie podejrzewał, że prawdziwą przyczyną jego fatalnego nastroju jest wąski złoty krążek błyszczący na placu najlepszego onkologa w szpitalu. Po stosunkowo niedługim czasie obrączka zniknęła i Wilson znów wylądował na kanapie w mieszkaniu House’a. Nastał długi okres spokoju, okres, w którym diagnosta miał przyjaciela tylko dla siebie i to mu wystarczało.
Ale wraz z upływem czasu czuł, że to uczucie zaczyna stawać się silniejsze od niego. Coraz częściej przyłapywał się na ukradkowych spojrzeniach, na fantazjach z Wilsonem w roli głównej. Dlatego postanowił postawić wszystko na jedną kartę i przyznać się. W najgorszym wypadku przyjaciel będzie wiedział - więc House siłą rzeczy będzie musiał zachowywać się ostrożniej, a jego wyobraźnia zostanie zmuszona do przyhamowania. A w najlepszym… cóż, możliwości było wiele. Wypił więc pół butelki whisky na odwagę i…

Teraz, świadom już porażki, za nic by nie przyznał, że w głębi duszy liczył na cud. Na to, że Wilson okaże się być wspaniałym introwertykiem, który przez te lata skrywał w sercu uczucie podobne do uczucia House’a. Przeliczył się.

Pozostawało mu tylko mieć nadzieję, że będą się dalej kumplować. Postanowił nie wracać już do tematu z dzisiejszego wieczoru, być dla Wilsona tym, kim był zawsze – marudnym, zgryźliwym przyjacielem.
Nie był pewien, czy da radę, ale musi spróbować. Co z tego, że go kochał, kochał jak nigdy nikogo. Onkolog tego uczucia nie potrzebował, więc pozostawało mu tylko schować je gdzieś głęboko i już o nim nie wspominać. Choćby w jego wnętrzu szalały burze, choćby ból rozrywał mu umysł na równi z rozrywającym jego ciało bólem nogi.

Usiadł przy pianinie. Po chwili spod drżących jeszcze palców zaczęła spływać cicha melodia. Muzyka była dla niego drugim Vicodinem. Jego największym wytchnieniem, azylem, oazą spokoju. A dziś potrzebował tego spokoju jak nigdy.

Tymczasem Wilson ani myślał wziąć się za kontynuację papierkowej roboty. Cały czas dźwięczały mu w uszach słowa: znaczysz dla mnie więcej niż przyjaciel.

Kompletnie nie wiedział, co ma robić. Udawać, że nic się nie stało? Czy może wrócić do tego tematu i powiedzieć House’owi, że przeprasza, ale nigdy nic takiego nie czuł i raczej nie poczuje…?
Oczywiście, nieraz zdarzało mu się pomyśleć, że diagnosta jest atrakcyjny, ale to przecież nic dziwnego, zważając na to, iż House faktycznie należał do przystojnych mężczyzn.
Owszem, wszystkie jego związki nie wytrzymywały długo, ale widocznie taka już jego natura, że nie umie utrzymać przy sobie kobiety. I to nie ma żadnego związku z House’m.
Z rozdrażnieniem przyłapał się na retrospekcji mającej na celu znalezienie ewentualnych symptomów mogących ujawnić jakiekolwiek zaangażowanie w relacje z przyjacielem, które wynikałoby z czegoś więcej niż z czysto braterskich uczuć.
Ty idioto! Sam już nie wiedział, czy to określenie skierowane było w stronę House’a, czy też w stronę jego samego. Takiego mętliku w głowie nie czuł od wieków.

nefrytowakotka

Poor House...
Zapowiada się niezłe dręczenie House'a

Any

Oj, tego możesz być stuprocentowo pewna!

nefrytowakotka

Sadystka

A mówili, że ja się znęcam na Housem

Any

Założymy klub znęcaczy?

nefrytowakotka

Bardzo chętnie. Już go raz uśmierciłam... o przepraszam, dwa razy. Raz się straszliwie fizycznie poznęcałam... w stylu Kinga

I teraz tez bardzo bardzo będę się znęcać

Tak więc możemy założyć klub

Any

Ja też go 2 razy uśmierciłam ^^ A znęcać znęcam się teraz - psychicznie ;D

Lubię Kinga, lubię.
Swego czasu przepadałam za jego "Sklepikiem z marzeniami".

nefrytowakotka

Ja się nad Housem znęcam fizycznie

Ale teraz będę się znęcać i fizycznie i psychicznie

Ja lubię Kinga prawie wszystko. Jego ostatnia książka "Ręka mistrza" to absolutne mistrzostwo świata. Naprawdę. Oderwać się nie mogłam od niej.

Any

Jak my się będziemy znęcać nad House'm, to nad nami poznęca się Richie...

Szczerze mówiąc nie czytałam, ale skoro mam do niej taką recenzję, to zainteresuję się.

nefrytowakotka

Taaaa.. jakby Richie się wcale nie znęcała....

Naprawdę polecam, King w najlepszej formie

Any

Zobaczymy, co będzie dalej w "Gimme..."

Przeczytam, przysięgam.

Lady Makbeth

No nieeee, znowu? Ile to jeszcze potrwa, to w kółko masakrowanie biednego Grzesia, co? Przecież on taki kruchy i delikatny jest

A co do Kinga, to polecam "Worek kości". Genialna książka po prostu

Any

Worek czytałam, czytałam, miałam potem kłopoty z zaśnięciem.

A masakrowanie Grzesia będzie trwało jeszcze baaardzo długo.

marengo

Jeśli założycie klub znęcaczy, będę przed nim pikietować xD.
Ale takie znęcanie się nad House'em jak w tej części mogę jeszcze przeżyć

. W końcu nic nie przychodzi łatwo, więc niech House nie oczekuje, że wystarczy jedno jego słowo, a Wilson natychmiast wskoczy mu do łóżka. Ale przeciwko takiemu finałowi nic bym nie miała! xD

Foxglove

Marengo, podpisuję się oboma rączkami pod pikietowaniem. Masz we mnie gorliwe wspacie

Any, Grzesia nam tu dręczysz. On się wreszcie w sobie zamknie na amen i wtedy co będzie z Hilsonem no? Trzeba mu życie ułatwić i pokazać, że okazywanie uczuć jednak nie jest takie złe, a Ty go tu tak dołujesz, no wiesz ;]
Ale niech chwilę poczeka. Tak hop siup nic w życiu nie ma

marengo

Fox, i będziemy tak przekonujące, że nikt już Grzesia nie tknie

. A jeśli tknie, to tylko troszeczkę xD.

any, ale jeśli zakończenie będzie w stylu "BP", będziesz tak miła i mnie uprzedzisz? Będę miała czas, żeby się przygotować psychicznie...

Any

marengo, święte słowa, Wilson nie jest łatwy!! (Hm... albo chociaż na chwilę przyjmijmy taką wersję)
Co do finału, znów się nie wypowiem. Ale obiecuję Wam wiele mąk psychicznych.

Fox, owszem, zamknie się. Ale wszystko, co zamknięte da się otworzyć, nie?

I, mari, tak, jak coś, to Cię uprzedzę przez PW

Richie117

To właśnie te oczy pokochał w przyjacielu najbardziej.
bo póki co nie miał dostępu do innych części ciała Wilsona wartych kochania

najchętniej zabiłby tę kobietę w białej sukni, która odbierała mu najważniejszą osobę na świecie.
dobrze, że tego nie zrobił, bo teraz wiadomo, jak by Wilson zareagował...
poor House

prawdziwą przyczyną jego fatalnego nastroju jest wąski złoty krążek błyszczący na placu najlepszego onkologa w szpitalu.
TO był pewnie powód cierpienia nie tylko House'a...

Coraz częściej przyłapywał się na ukradkowych spojrzeniach, na fantazjach z Wilsonem w roli głównej
nie ma szans, żebyś opisała jedną z tych fantazji, co, any?

Czy może wrócić do tego tematu i powiedzieć House’owi, że przeprasza, ale nigdy nic takiego nie czuł i raczej nie poczuje…?
awww... znowu to "raczej"...

Wilson powinien się przyznać przed sobą, że jedna romantyczna kolacja by wystarczyła, żeby House zaciągnął go do łóżka

I to nie ma żadnego związku z House’m.
nieee, absolutnie żadnego... A świstak siedzi i zawija...

Z rozdrażnieniem przyłapał się na retrospekcji mającej na celu znalezienie ewentualnych symptomów mogących ujawnić jakiekolwiek zaangażowanie w relacje z przyjacielem, które wynikałoby z czegoś więcej niż z czysto braterskich uczuć.
...
no i taki właśnie jest Wilson... WIE, że niczego takiego nie ma (

), ale na wszelki wypadek woli poszukać, żeby się upewnić, że zrobił wszystko, żeby House'owi nie było przykro...

okej, any, skoro już się uparłaś na to znęcanie, to rób to szybko i nie zapomnij wynagrodzić mu jego cierpień

(najlepiej niech dojdą... do porozumienia 22. grudnia... wtedy będą mieli dla siebie najdłuższą noc w roku

)

Any

Foxglove

Any, jasne że co się zamknie, to się da otworzyć. Ale trzeba zużyć do tego więcej siły i trauma może pozostać. A więcej traumy u House'a to smutek

Any

smutek i ból.... *potakuje z powagą*

Lady Makbeth

Taa, bo się jeszcze w sobie zamknie, bidula.

Prawdziwa trauma byłaby wtedy, gdy np. Wilson dałby House'owi nadzieję by potem porzucić go brutalnie i boleśnie. Ale skądinąd to wątpię, aby Wilson był takim draniem bez serca.

Any

Wszystko jest możliwe.

Ale zapewniam, że u mnie aż takiego zua nie będzie.

Foxglove

No, masz szczęście *groźnie wymachuje tabliczką do pikietowania przeciwko znęcaniu się nad House'ami*

marengo

Richie, ten fragment z kolacją jest taaki słodki

. Czyli nie myliłam się zanadto, wierząc, że House potrzebuje tylko odpowiedniej motywacji i stać jest go nawet na kolację z kwiatami xD.