Stalk [T, NZ, 13/17]

advantage

Pojawia się zuy stuff, choć jeszcze nie ten tak bardzo pożądany

Następny rozdział to dopiero jest

Rozdział 10. Kościół House’a.

Curt zostawił House’owi notkę oznajmiającą, że będą u niego o siódmej. Miał nadzieję, że House ją przeczytał i nie zmienił zdania. Miał nadzieję... Na dużo rzeczy. Zatrzymał się pod mieszkaniem House’a o szóstej czterdzieści. Po pracy jeździł w tą i z powrotem przez godzinę, zanim zdecydował, że musi coś zrobić. Jeździł jeszcze przez chwilę, ale zdał sobie sprawę, że był tylko kilka bloków od House’a. Zdecydował więc, że dwadzieścia minut przed czasem to wystarczająco dobra pora. Powie, że pojechał na zakupy, a nie zajęło mu to tak dużo czasu jak się spodziewał. Brzmiało przekonująco.
Rozprawiał jeszcze chwilę nad tym, czy House pozwoli mu już wejść, a ostatecznie wziął głęboki oddech i skierował się do drzwi.

- Otwarte, nawet nie wstaję!
A Curt jeszcze nawet nie zapukał, wspaniale! Jak bardzo chciał, by jego dłonie tak się nie trzęsły przy otwieraniu drzwi!
- Zastanawiałem się czy kiedykolwiek wyjdziesz z samochodu – powiedział House.
Usiadł przy fortepianie, nie grał, a bezgłośnie majstrował przy melodii, która utkwiła mu w głowie. Curt był zszokowany i dokładnie na takiego wyglądał. Wiedza House’a o tym co się działo dookoła była ekscytująca i zarazem przerażająca. Część jego chciała panikować, ale druga chciała paść na kolana i czcić House’a jak półboga.
- Widziałem cię przez okno.

House pomyślał o tym ile jeszcze razy zobaczy pytającą minę na czyjejś twarzy - jak to się działo, jak House to robił. A to była tylko zwykła obserwacja. Zazwyczaj używał tego by straszyć ludzi, jednak jeśli Curt nigdzie się nie wybierał, (dopóki jego plan, jakikolwiek by nie był, się powiedzie), ulitował się nad nim i wyjaśnił. Curt nie wyglądał na usatysfakcjonowanego. Zaczynał być męczący, ale House natychmiast sobie przypomniał, że robił to wszystko dla Wilsona.

- Nie potrafię czytać w myślach, ani nic takiego, jeśli o tym myślisz. Zero magii, to tylko ja.
Curt gapił się jeszcze przez chwilę, a potem się uśmiechnął. Oczywiście, sam House był magią! I czyżby powiedział mu, że jest niezwykły? House nie czytał w jego myślach, może nie chciał, a może chciał poznać Curta sam na sam? Pewnie tak, chciał podtrzymać tajemniczość w ich związku, co było romantyczne na house’owy sposób.

House znów odbierał od Curta budzące niepokój sygnały. Zanim mógł zaprosić go do środka, zadzwonił jego telefon.
- To James – powiedział Curt. – Cześć, Jammy! Co tam? Och... Nie, w porządku. Haha, tak! Nie, znajdę coś do roboty... Tego nie gwarantuję. Jestem w nastroju na wpakowanie się w kłopoty! Okej, do zobaczonka. Dbaj o siebie.
Curt powstrzymał się od skoku i obijania pięt z radości. Wilson powiedział, że wydaje mu się, że coś go bierze i najlepiej będzie jak zostanie w domu. Życie było dobre!
- Wygląda na to, że będziemy tylko ty i ja, Greg. James nie czuje się dobrze. – Szczęście, szczęście, radość, radość, szczęście, radość!

Tym razem zadzwonił telefon House’a.
- Wilson! Szokujące, co? No i?... Tak się składa, że jestem lekarzem. Może zmienimy trochę ideę domowych wizyt i ty wpadniesz do mnie, a ja sprawdzę czy z tobą wszystko dobrze? Okej, do zobaczonka. Dbaj o siebie. – House chciał, by Wilson wiedział, że był już z Curtem. W gruncie rzeczy głupio go to przerażało.
Curt pewnie teraz pójdzie, jeśli Wilsona nie będzie. A może House powinien pojechać i wypytać dlaczego tak się zachowywał?

Wilson wiedział, że Curt jakoś sobie z tym poradzi, a House odpuści. Ostatnią rzeczą o jakiej marzył były odwiedziny House’a – dotykanie czoła, by sprawdzić gorączkę, macanie węzłów chłonnych, by wyczuć opuchnięcie, a potem badanie go jeszcze niżej... Poczuł się wstrętnie, gdy znów się dotknął. Może powinien pogadać o tym z Curtem? „Do zobaczonka, dbaj o siebie” nie brzmiało jak House, tylko jak House naśladujący Curta. Byli razem? Może House znów podsłuchiwał jego rozmowy? Czyżby popadał w paranoję? Wilson uznał ostatecznie, że pluskwa to najbardziej prawdopodobna odpowiedź.

- Impreza skończona. – House gapił się na Curta, oczekując, że to go przestraszy i sobie pójdzie.
- Nie skończona, tylko zmieniona. – Curt usiadł na kanapie obok podłokietnika. – Zamiast imprezy mamy coś bardziej intymnego. – Skopał swoje buty i podkurczył nogi, opierając je na kanapie. House wciąż się na niego gapił, z taką intensywnością, że było to dla niego za wiele. Czuł motylki, choć dobrze to ukrywał. – Może coś dla mnie zagrasz?
- Nie spełniam takich próśb. – Co było nie tak z tym kolesiem?!
- Cokolwiek i tak będzie dobre, chciałbym usłyszeć jak grasz.
House przetarł dłonią twarz. Poważnie, co było z nim nie tak?
- Jestem trochę zmęczony, muszę mieć to samo co Wilson. Powinieneś iść.
Curt podniósł się i przez krótki moment House myślał, że wychodzi. Ale by wyjść, musiałby założyć swoje buty i skierować się do drzwi, a zamiast tego, szedł w skarpetkach w stronę fortepianu.
- Tak to jest z pracą w szpitalu, zbyt wiele zarazków lata dookoła.
Curt położył dłoń na ramieniu House’a. Czuł tę wibrującą siłę, drżącą tuż pod powierzchnią skóry. To było pociągające i odurzające, potrzebował więc całej swej kontroli.
- To jeden z wielu problemów – mruknął House.
Dlaczego Curt wciąż go dotykał? Dotykający go ludzie byli wkurzający. House nie potrafił wymyślić w co ten koleś pogrywał i w jaki sposób było to związane z Wilsonem.

Curt schylił się i lekko dotknął wargami czoła House’a. Przesunął się i przeszedł za jego plecy, pocierając mu ramiona z minimalnym naciskiem. Nachylił się w kierunku ucha diagnosty, jego serce łomotało.
- Jesteś trochę rozpalony.
Przesunął dłoń z prawego ramienia House’a na pierwszy zapięty guzik wymiętej koszuli. I tak nie była zapięta u samej góry, ale Curt chciał mieć większy dostęp. Z łatwością rozpiął guzik i wsunął dłoń za poły koszuli.

Co on u diabła wyprawiał? House się nie poruszył. Czyżby ten psychol oczekiwał jakiejś reakcji? W takim razie jej nie dostanie. Jak to wszystko mogło mieć cokolwiek wspólnego z Wilsonem? Przecież musiało mieć! Jego uwaga została przywołana do rzeczywistości, gdy poczuł palce zataczające kółka dookoła – i po – jego lewym sutku.
- Czas, byś przestał – powiedział House tonem, który zatrzymałby każdego, ale najwyraźniej Curt zapomniał jak groźny House potrafił być. Mimowolnie jęknął, gdy uszczypnął go w sutek.
- Dlaczego mam przestać, jeśli nam obojgu się to podoba? – Pocałował szyję House’a i kontynuował: - Słyszałem dwie historie o twojej miłości do sutków. Twoje rozpalenie przechodzi w napalenie?

House chciał odpowiedzieć, że nie i go zlekceważyć, a przynajmniej jakaś część jego ciała chciała to zrobić. Druga część chciała bzykać Curta aż do następnego tygodnia, ale zazwyczaj House chciał bzykać prawie każdego.
- To ten moment, kiedy przestajesz. Wracaj na kanapę.
Ociągając się, Curt cofnął dłoń i poszedł na kanapę. Będzie dobrze, pomyślał. House mi rozkazuje, zrobił ze mnie swoją maskotkę! Bosko!

House zamierzał dojść do sedna sprawy. Nie wiedział jaką grę prowadził Curt, ale drażnił nie tego faceta co potrzeba. Jeśli sobie myślał, że House pozwoli mu wykorzystywać Wilsona, albo próbować ich rozdzielić, to będzie strasznie zawiedziony. Ale... już pomógł Wilsonowi dostać trochę wolnej przestrzeni... Nie, House. To nie jest odpowiednia chwila, by w siebie wątpić.
- Co w ogóle tutaj robisz? – zapytał z myślą, że to dobry wstęp.
- Czy to nie oczywiste? Chcę spędzić z tobą więcej czasu. Chcę z tobą uprawiać seks, lubisz seks. – Curt nie potrafił wyczytać niczego z mowy ciała House’a. Czy to był test? – Chcę ci służyć.

House powoli robił się tym zmęczony. Dlaczego ten koleś nie mógł zachowywać się jak wszyscy inni i uciekać w panice? I co to za brednie o usługiwaniu?
- Każdy uwielbia seks. Powiedz mi co zamierzasz i co to ma wspólnego z Wilsonem. – Przeszedł na środek pokoju, pomogło mu to skoncentrować się na tych najistotniejszych pytaniach.
- Och, już kapuję. Nie chcę zastąpić ci Wilsona, wiem jak ważny jest on dla ciebie. Nie jest wart twojej uwagi, ale przypuszczam, że jest najlepszym, co możesz znaleźć. Też chcę być dla ciebie ważny. – Curt wstał, a House zrobił dwa kroki do tyłu. – Mogę zrobić dla ciebie rzeczy, których on nie potrafi. Udowodnię ci, że jestem dużo wart.

Curt czuł jak duch jego mistrza go nawiedza. Już się nie kontrolował, był pod jego władzą. Pokochał to. Poczuł się wolny, jak tylko wyzbył się odpowiedzialności.
- Chcę cię dotykać.
Podszedł do House’a, a ten nawet nie drgnął. Curt opadł na kolana, House oniemiał przez jego zachowanie, szczególnie, gdy młodszy mężczyzna oparł dłonie na jego talii i przytulił twarz do jego krocza.
- Chcę cię posmakować.
Pocałował go przez jeansy i złapał za koniec paska zdumionego diagnosty.
- Chcę cię zobaczyć.
Curt rozpiął powoli pasek, guzik i zamek. Ta myśląca część mózgu House’a wciąż się zastanawiała do czego zmierzał. Pomyślał, że lepiej powstrzymać go teraz, a obserwować później, jednak ciekawość jak daleko Curt mógł się posunąć była silniejsza. House przestał dbać o jego motywacje, gdy Curt szarpnął w dół jego spodnie i bokserki, zatrzymał się jednak nieco ponad blizną. Kilka centymetrów niżej i House by go powstrzymał. Curt był zbyt pomylony i nieistotny, by móc zobaczyć jego uszkodzone udo.
- Chcę cię powąchać.
Curt potarł nosem wzdłuż włosów łonowych House’a przy podstawie członka.
- Chcę cię czcić – powiedział i pochłonął penisa we własne gardło.

Laska pomogła mu utrzymać się w pionie, gdy zachwiały mu się kolana. Nie spodziewał się tego, myślał, że Curt przestanie przed jakimkolwiek czczeniem. Cokolwiek ten psychol kombinował, był temu oddany. I naprawdę potrafił obciągać.

Curt pokochał członka House’a w swoich ustach. Wziął go tak głęboko jak mógł, uważając, by się nie zakneblować. Robiło się coraz trudniej, bo House robił się coraz twardszy, a to niesamowite uczucie głębi zostało zastąpione wspaniałym pulsowaniem, wypełniającym jego usta. Przesunął nawet język, by lepiej to poczuć.
- Chryste!
House’a nie obchodziło dlaczego Curt to robił, ale jeśli już zaczął, lepiej, żeby się nie rozmyślił i dokończył robotę. Jak tylko o tym pomyślał, Curt zakrztusił się i wyjął go z ust, ale przesunął po nim mocno dłonią.
Lubił to u mężczyzn, wiedzieli, że nawet zbyt mocny dotyk nikogo nie skrzywdzi.
- Chcę cię uszczęśliwić.

Curt uśmiechnął się. To było tak wspaniałe, jak sobie wyobrażał. Z każdym liźnięciem wchłaniał część House’a i jego mocy, lizał we wszystkich kierunkach mały fragment na główce, co uszczęśliwiło House’a, jednak nie było dobre dla jego nogi.
- Przesuń się na kanapę, to mnie uszczęśliwi – powiedział, unosząc swoje spodnie, by mógł iść.
Curt doskoczył do kanapy nawet się nie podnosząc. Przypomniał zbyt ruchliwego szczeniaka. House przesuwał się znacznie wolniej. Zawahał się, czy zdjąć całkiem spodnie. Z doświadczenia wiedział, że musiałby opuścić bokserki, wyjść ze spodni jedną nogą, a potem założyć je znowu, tak, by częściowo zasłaniały nogę. A to nie było perfekcyjne, zwłaszcza, że wciąż nie czuł się na tyle dobrze, by pokazać bliznę. Z drugiej strony, obciąganie byłoby wygodniejsze bez jeansów. Tak, dobra laska przezwyciężała wstyd.

Curt wysilał się, by nie patrzeć na tę część uda, która nie była zakryta. Konkretniej, usiłował nie dać się złapać na gapieniu się. Zastanawiał się, czy House był równie wszechmocny przed zawałem. Wątpił w to, bo gdyby był, wtedy to by się nie stało. Może to miało coś wspólnego z sekretem jego siły.

House kochał czuć własną kanapę swoją nagą skórą. Wygodnie się ułożył i zawołał Curta, zapraszając go gestem. Wiedział, że koleś był szalony, ale najlepsi kochankowie zazwyczaj tacy byli. Poza tym, to tylko oral i Curt sam zaczął, a on robił to tylko dlatego, by się upewnić, że psychol nie wykorzystuje Wilsona. Jeden z tych powodów musi być dobry.
- Chcę cię zadowolić.
Trzymając penisa przy podstawie, Curt polizał nacięcie na główce. Ssał czubek w swoich ustach, ściskając ciasno. House jęknął. Głos Curta odbierał mu odrobinę tego dreszczyku rozkoszy, przypominał, że Curt knuł jakiś spisek i miał nieznany cel. House będzie musiał pokazać mu swój, może koleś potrzebował jego ciemniejszej strony?
- Lubisz mnie zadowalać?
Curt wymruczał coś twierdzącego i kiwnął głową, biorąc w usta trochę więcej House’a. House ujął w dłoń jego policzek.
- Też tak sądzę. Daj ręce za siebie – rozkazał, a gdy Curt zaczął wyciągać go z ust, dodał: - Nie, zostaw go. Po prostu połóż ręce za siebie.
Curt ścisnął swoje dłonie na plecach. Był pod całkowitą kontrolą House’a. Wolna wola należała do przeszłości.

House ułożył dłoń z tyłu głowy Curta, a drugą objął swojego penisa. Pociągnął w dół głowę młodszego mężczyzny, lekko zmniejszył nacisk dopiero wtedy, gdy usta napotkały jego palce. Powtórzył to kilka razy, aż stwierdził, że Curt załapał.
- Powiedziałeś, że chcesz mnie czcić. Klękaj. – House puścił penisa. – Jesteś gotowy, by przyjąć Komunię?
Gdy Curt przytaknął, House powiedział:
- Najpierw musisz sobie zasłużyć, ale to żaden kłopot dla tak wprawionego w obciąganiu faceta jak ty.
Diagnosta położył rękę na policzku chłopaka, a potem zsunął ją na jego podbródek, próbując znaleźć odpowiednie miejsce i nacisk. Uśmiechnął się do Curta, gdy już wszystko było okej.
- Sugeruję, byś trzymał luźno przynajmniej szyję. Nie chciałbyś dostać bolesnego skurczu.

House opuścił głowę Curta na członka i trzymał ją tak, dopóki Curt nie zaczął się krztusić. Nie było to tak głęboko jakby chciał, ale mógł to zaakceptować. Przytrzymał go jeszcze raz i puścił, by mógł złapać oddech. House czekał, rytmicznie przesuwając dłonią po swoim penisie.
- Idzie ci dobrze, chcesz spróbować jeszcze raz?
Curt przytaknął, a House złapał jego włosy praktycznie za cebulki i pociągnął. Gdy Curt na niego popatrzył, zobaczył strach w jego oczach. W samą porę. Przeciągnął po jego wargach czubkiem penisa, zostawiając ślady wilgotnej wydzieliny.
- Obliż wargi. Świetnie, a teraz otwórz szeroko.
Wykonał polecenie House’a, a ten zaczął wszystko od nowa, poruszając głową mężczyzny trochę szybciej.
- To mam na myśli, mówiąc, że ludzie bywają wyjątkowi. Nie zrobiłbym tego z byle kim.

Curt nie mógł uwierzyć, że House nazwał go wyjątkowym po raz kolejny. Był przeszczęśliwy, zwłaszcza, że mógł ostro ssać House’a.
- Kurwa, naprawdę jesteś w tym dobry. Myślisz, że możesz mnie wziąć trochę głębiej? Taa, myślę, że tak. – House poruszył szybciej głową Curta. – Mmmm, jestem naprawdę blisko, tak dobry jesteś.

House przyciągnął jego głowę tak blisko podstawy penisa jak tylko mógł, nie krzywdząc go przy tym. Tym razem poczuł, że Curt połyka go, próbując się nie dławić, ale niezbyt mu się to udało. Złapał jego głowę w obie dłonie i przesunął nią w tę i z powrotem tak szybko jak było to możliwe. Był już bardzo blisko, zwolnił więc i używał głowy Curta do płytszych ruchów.
Curt czuł zwroty głowy. Na pewno działo się tak dzięki bliskości House’a, przez to, że czuł całą jego moc. To musiało mieć jakieś konsekwencje. Znów spróbował wziąć go głęboko, ale House go powstrzymał.
- Nie, nie głęboko. Mmmmfffff, chcę się upewnić, że mnie posmakowałeś, zanim połkniesz moją spermę. Wtedy będę w tobie naprawdę głęboko.
Curt chciał tego; owinął swój język wokół główki penisa. Oddech House’a stał się ciężki. Wyswobodził jedną dłoń i złapał siebie, ostro się masturbując, a Curt wciąż mocno ssał jego czubek. House próbował, niezbyt się wysilając, nie uderzać pięścią o jego twarz.
- Tak, tak, tak, tak, och, tak, kurwa, kur... ach, ach, aaaaaaach!

House doszedł w ustach Curta.
- Otwórz – zdołał wypowiedzieć. Curt go posłuchał, otworzył usta, a House mógł zobaczyć własną spermę pokrywającą jego język.
Poruszył kilka razy penisem, a kilka ostatnich kropli spadło do ust młodszego mężczyzny.
- Każdą kroplę!
Curt possał go mokro jeszcze jeden raz, skończył z cmokającym dźwiękiem. Otworzył usta nawet nie będąc proszonym, by House mógł zobaczyć.
- I co, dobrze smakuje? Taak? No to dalej, połknij swoją nagrodę.
Curt przełknął i znów zaczął oddychać. House natomiast opadł na kanapę, opierając mocno plecy. Żaden nie odzywał się przez kilka długich chwil.
- Dziękuję – powiedział Curt, biorąc dłoń House’a i całując ją.
Wstał i usiadł na kanapie obok niego. To wszystko było czymś więcej niż sobie wymarzył. Dał House’owi orgazm i dostał w nagrodę jego nasienie! Teraz House był częścią jego ciała!
- Dobry chłopak.
House wiedział, że jeśli się nie ruszy, zaśnie. A nie mógłby spokojnie spać, wiedząc, że Curt był tuż obok, zwłaszcza teraz, gdy jego szaleństwo było potwierdzone. Usiadł zaskoczony, Curt tak intensywnie mu się przypatrywał.
- Czy tamta kelnerka też połknęła twoją spermę? – Curt nie był pewien czy chce wiedzieć, ale czuł, że musi.
- Nie, zazwyczaj tak tego nie robię. Ty jesteś kimś specjalnym.
Tak! Powiedział mi to wprost!
- Dobrze, dobrze.

House dał mu cześć siebie, a chcąc nie chcąc, nie dawał tego każdemu, z kim był. Kolejne zwycięstwo!
- Wszystko okej? Nie zraniłem cię, prawda?
House zauważył u niego inne niż zwykle, dzikie spojrzenie.
- Nie, to było boskie! Budziło re.spekt!

Diagnosta zaśmiał się. Ten koleś był stuknięty, ale jednocześnie był otwarty na to, co mógł mu zrobić. Jeśli mógł znieść laskę z irytującym śmiechem i drażniącym głosem dla szybkiego bzykanka na zapleczu; to mógł także znieść szaleńca – dla dobrego obciągania i możliwe, że dla czegoś bardziej odważnego. Chyba, że ten wariat włączał do planu Wilsona... Ale jeśli House’owi uda się podtrzymać jego zainteresowanie, może powie mu więcej. Może nawet przyjdzie jeszcze kiedyś i pozwolić sobie zrobić naprawdę złe rzeczy. Nie było miejsca na moralne targowanie się. Jak się powiedziało A, to trzeba powiedzieć B.

- Rozepnij spodnie – powiedział House, a Curt wyglądał jakby nie zrozumiał. – No, dalej. Myślałem, że chcesz mnie uszczęśliwić. Pozwól mi zobaczyć twojego penisa.
Curt rozpiął spodnie, był boleśnie twardy. Wydawało mu się, że to niemożliwe, by się dotknąć i nie dojść jednocześnie. House zachęcił go, unosząc brwi, wtedy uwolnił penisa. Uderzył on o jego podbrzusze. Curt próbował myśleć o czymkolwiek, tylko nie o House’ie. Było to niemożliwe, szczególnie gdy poczuł poruszające się wzdłuż niego palce.
- Imponujący, świetnie!
House myślał o setce innych rzeczy, które chce zrobić z tym kutasem. Łatwiej było wtedy zapomnieć, że należał on do wariata.
- Greeegggg – zajęczał Curt.
Nie potrzebował zbyt wiele czasu by skończyć, martwił się co House o tym pomyśli. Jednak, gdy House zaczął jedną dłonią ugniatać jego jądra, a drugą przesuwał po jego członku, całkiem przestał się martwić. Przestał też myśleć i prawie wygryzł dziurę w swojej wardze.
- Dojdź dla mnie, Curt. Dojdź.

Curt wybuchnął, nie mógł się oprzeć rozkazom House’a. W żadnej ze swoich house’owych fantazji nie wyobrażał sobie, że House dotyka go w taki sposób. Wyglądało na to, że się sprawdził i House wpuszczał go do swego prywatnego świata. Już po raz drugi prawie stracił przytomność.

House odczekał dwadzieścia minut zanim powiedział Curtowi, by sobie poszedł. Wyjaśnił, że jest wyczerpany, dosłownie i w przenośni. Potrzebował naładować swoje baterie. W samotności. House aż się zdziwił, gdy Curt powiedział, że doskonale to rozumie.

Curt opadł na kolana i ujął dłoń House’a, pocałował ją, jakby całował papieski pierścień.
- Mam nadzieję, że wkrótce znów będę mógł cię czcić.
- Poczekaj na chrzest, jeśli Komunia tak bardzo ci się podobała.

W tym momencie Curt już nie wydawał się być tak wkurzający jak wcześniej. House po seksie przestawał zwracać uwagę na każdy rodzaj wariata, przynajmniej na chwilę. Było to jego typowe zachowanie. Jego prawdziwym zmartwieniem było to, czy Wilson będzie w stanie nie zwracać uwagi na jego dziwactwa, gdy dowie się o tej małej schadzce.

Richie117

advantage · Wysłany: Czw 18:20, 08 Mar 2012 Temat postu:

Richie117 · Wysłany: Pią 10:08, 23 Mar 2012 Temat postu:

advantage · Wysłany: Sob 17:12, 31 Mar 2012 Temat postu:

Richie117

advantage

Richie117

advantage

Richie117

advantage

advantage

Jeju, w końcu! Nawet nie chcę patrzeć kiedy wrzuciłam poprzedni rozdział, bo wstyd i sama na sobie muszę użyć

Anyway, ten rodział jest chyba moim ulubionym z całego fika: era i jeszcze raz era

Sprawdzane na szybko, więc wszelkie błędy chętnie poprawię

Rozdział 11. Wizyta domowa.

Wilson szukał rzeczy, które by go zajęły, tak, by nie myślał o House’ie. Nie zamierzał o nim myśleć. Zdecydowanie nie zamierzał też dotykać się, myśląc o nim. Za każdym razem, gdy stwierdzał, że potrzebował czegoś, by zająć myśli, łapał się na tym, że właśnie myślał o House’ie.

Ostatnią próbą było sudoku, działało przez dwie cyfry. Potem zaczął myśleć o tym, jak bardzo House uwielbiał łamigłówki i o tym jak bardzo on uwielbiał House’a. Także o tym, jak wyglądał House próbując rozwiązać zagadkę, jak pozornie gapił się w nicość, jakby mógł zajrzeć w świat, do którego nikt inny nie miał dostępu. A jak w roztargnieniu pocierał ołówkiem o swoje wargi, a potem nieświadomie go ssał... O Boże, naprawdę nie mógł myśleć o takich rzeczach.

Nagle usłyszał charakterystyczne pukanie do drzwi – House. Wilson wiedział z doświadczenia, że nawet jeśli go zignoruje, on i tak nie pójdzie. To wcale nie znaczyło, że chciał otworzyć drzwi, znaczyło tylko, że może otworzyć i po prostu mieć to z głowy.

- Czego chcesz, House? – zapytał Wilson, otwierając drzwi. Nie był w żadnym stopniu gotowy, by się z nim widzieć.

House przepchnął się obok niego i od razu skierował do kuchni.
- Skończyło mi się piwo – oznajmił House, szperając w lodówce.
Było piwo, ale nic innego nie nadawało się do bezpośredniego spożycia, nie licząc oczywiście warzyw.
- Zjadłbyś pizzę, czy twoja choroba obejmuje problemy z brzuszkiem?

House pomyślał, że Wilson wyglądał trochę mizernie. Wcześniej założył, że kłamie, ale może naprawdę był chory?
- Nie jestem w nastroju na przyjmowanie gości. – Teraz Wilson już na pewno był chory.
- Okej, jak ktoś przyjdzie, to mu powiem, żeby spadał.
- House! Goście, czyli także ty! – Zwłaszcza ty!
- Od kiedy? Nie sądzę, byś myślał o sobie jako gościu w moim mieszkaniu. Masz nawet klucz, który ci dałem.
- Jestem pewien, że ty do mojego też masz klucz.
- Taa, ale musiałem zapłacić Lucasowi, by go dorobił.
- A to dlatego, że jesteś gościem w moim domu.

House usiadł na skraju kanapy i ułożył laskę pomiędzy swoimi nogami.
- W takim razie jesteś gospodarzem, więc powinieneś okazać mi trochę gościnności. – House spojrzał na Wilsona, wyglądał na bardziej chorego. – Usiądź, zanim zemdlejesz. Widzisz? Tak zachowuje się dobry pan domu.
Wilson usiadł obok House’a, nawet zbyt blisko, bo w ogóle tego nie przemyślał. House położył dłoń na jego czole.
- Nie masz gorączki.

Zaraz przypomniał sobie, że Wilson nie lubił być przez niego molestowany. Ostatnią rzeczą jakiej chciał, był Wilson po stronie Curta po usłyszeniu opowieści, jaką ten szaleniec mu szykował. Poza tym, uprawiał z nim seks mniej niż dwa lata temu, więc jeśli ta historyjka miała być w stylu „House chciał, żebym mu possał”, to naprawdę nie mógłby winić Wilsona.

- Jestem tylko zmęczony. Dobra, przespana noc mi pomoże. – Wilson był już pewien, że nie będzie to ta najbliższa.
- Chciałem pogadać.
House patrzył na podłogę. Przyznanie się, zanim Curt będzie miał szansę się wygadać wydawało mu się logiczne. A co jeśli Wilson będzie wkurzony, że House złamał granice przyjaźni z jego nowym kumplem? Wszystko było takie lepsze, zanim... Nie, to kłamstwo. Wilsonowi zdarzało się go odrzucać cały czas od kiedy wrócił do PPTH. Nie mógł więc winić Curta za ich problemy, właściwie to Curt miał wypisane na czole „jestem kozłem ofiarnym”. Bardzo wyraźnie.
- Nigdy nie jesteś w nastroju na gadanie. – Wilson pomyślał, że to nie wróżyło niczego dobrego.
- Pomyślałem, że może chciałbyś pogadać o Curtcie czy coś... – Wydawało mu się, że jeśli zapoczątkuje temat rozmowy, wcale nie będzie musiał jej zaczynać.
- Co z Curtem?

Wilson nienawidził tego, ale musiał przyznać, że był zainteresowany co House chciał mu powiedzieć. Zamierzał narzekać na to, że Curt wciąż trzyma się blisko niego? Może przez to, że odzywał się bezpośrednio do niego, Curt zasłużył na jego gniew? A może wygadał House’owi te rzeczy, które Wilson powiedział mu w tajemnicy?

House zdecydował się po prostu to powiedzieć, a potem zmagać się z czymkolwiek, czym obrzuci go Wilson.
- Uprawiałem z nim seks – powiedział, patrząc ze skruchą w oczach. Nie mógł jednak spojrzeć na Wilsona. Jeśli by to zrobił, pewnie zobaczyłby go na skraju śmierci.
- Co?
Wilson nawet nie wiedział jak na to odpowiedzieć. Jego mózg się rozpłynął... House, seks, Curt... Zdecydował skoncentrować się na faktach, a nie wdawać w seksualne szczegóły. „Kiedy to się stało?” wydawało się być bezpiecznym pytaniem.
- Kilka godzin temu – powiedział House.
Och, więc to było dzisiaj!
- Co... – Wilson próbował zapytać „co z filmową nocą”, ale nie mógł tego przecisnąć przez gardło. Nagle poczuł, że nabawił się gorączki, której House wcześniej szukał.
- Masturbowałem go, a on zrobił mi loda. Nic poważnego i zero zaangażowania.

Mózg Wilsona stwardniał, by potem znów móc się roztopić i wypłynąć z czaszki.

Nastała cisza, House zdecydował w końcu ją przerwać.
- Słuchaj, to się po prostu stało i prawdopodobnie już nie powtórzy. – Zobaczył, że Wilson chciał mu przerwać, ale kontynuował: - Jeśli powiesz, bym nigdy więcej tego nie robił, „prawdopodobnie” zmieni się w „na pewno”. Przepraszam, Wilson. Wiesz, że gdy zawładną mną emocje, to nie mogę się kontrolować.
- Zauważyłem to.

Wilson próbował sobie wyobrazić jak to wszystko się wydarzyło. Owszem, dyskutował z Curtem o tym jaki House potrafi być seksowny, ale ostrzegł go też, by nie próbował grać w gierki.
- Ostrzegłem go, mówiłem, że nie powinien z tobą flirtować. Powinienem był wyrazić się jaśniej.
Najpierw House miał zamiar się zgodzić, ale jednak coś go tknęło.
- Wszystkich przede mną ostrzegasz, czy tylko swoich kumpli? – zapytał oburzony.
- Nie! To wcale nie tak! – Wilson westchnął. – Powiedziałem mu, że ty nie zawsze rozumiesz, że niewinny flirt nie jest zaproszeniem do seksu. Ostrzegłem tylko, że możesz być, no wiesz, agresywny. Powiedział, że wie jak radzić sobie z takimi facetami jak ty. Wydawało mi się, że nie zrozumiał, ale dałem temu spokój... – Wilson nie potrafił spojrzeć na przyjaciela.
- Tak dla twojej informacji, to on przyszedł do mnie.
- Ale najpierw do mnie! On lubi flirtować. Jest zaniepokojony?
- Dlaczego miałby być zaniepokojony? Chciał mi obciągnąć, więc mu pozwoliłem. To nie jest, co może niepokoić. – House zaczynał się denerwować. Wydawało mu się, że był przygotowany na to, że Wilson obwini jego, ale się przeliczył. – Sprawiasz, że to brzmi jakbym nafaszerował go pigułkami gwałtu i przeleciał na kanapie!

Wilson wcale nie potrzebował w swojej głowie obrazu House’a uprawiającego seks na kanapie, a teraz gdy już się pojawił, nie mógł się go pozbyć. O czym to rozmawiali?
- Nie mam czegoś takiego na myśli, House. Raczej to, że ty nie zawsze łapiesz, że ktoś daje ci niewerbalne wskazówki, byś się wycofał. Curt próbował ci zaimponować i to zaszło za daleko. – Według Wilsona brzmiało to całkiem prawdopodobnie.
- Dobrze odczytałem jego zamiary.
- On nie przyzna jak było, więc pewnie nigdy się nie dowiemy.
- Serio? Podszedł do mnie od tyłu i masował mi kark. O, tak.

House złapał Wilsona za ramiona i zwrócił go plecami w swoją stronę. Wilson nie zamierzał tego przyznawać, ale odwrócenie się do niego plecami wydawało się dobrym pomysłem. Zwłaszcza, że nie mógł przestać myśleć o nim nagim, z erekcją i bzykającym się na kanapie.
- Więc pomasował ci szyję. Któż by tego nie wziął za „przeleć mnie”?
- Potem Curt dotknął mojej klatki i rozpiął koszulkę. Ja będę musiał sięgnąć za twoje śmieszne polo. Mówiłem, żeby przestał, ale on pocierał mi palcami klatę...

Wilson nie mógł się ruszyć. House go dotykał i nie chciał, by przestał, chociaż tego potrzebował. Przecież nie był gejem! Oczywiście, jak stwierdził Curt, bycie napalonym na House’a nie wymaga homo orientacji, ale mimo to nie powinien tak myśleć o swoim przyjacielu.
- Pocałował mnie w szyję.

House oddychał ciężko. Pocałował szyję Wilsona, pachniała świetnie. Obiecał mu kiedyś, że nie będzie wchodził z nim znów w fizyczne kontakty, ale teraz przecież tylko demonstrował zachowanie Curta. Poprzednio Wilson go zatrzymał, a teraz? Jeśli posunie się za daleko... House zastanowił się nad słowami przyjaciela. Naprawdę nie rozumiał, gdy ludzi chcieli, by czegoś zaprzestał?
- Kolejne rzeczy zrobiłbym już całkiem inaczej – wyszeptał i pocałował ucho onkologa. – On powiedział, że chce uprawiać ze mną seks. Gdybym był nim, ściągnąłbym moją koszulę. Zdecydowanie ściągnąłbym też twoją koszulę... gdybym był sobą.

House podciągnął koszulkę Wilsona, a ten uniósł ręce. Czyżby próbował dać House’owi nauczkę? Pozwolić mu się napalić, a potem go powstrzymać? House podejrzewał to już od jakiegoś czasu, ale zamierzał się cieszyć, póki mógł.
- Dotykałbym całego twojego ciała, a później przytuliłbym cię mocno do siebie i trzymał w ramionach.
Wtulił twarz w szyję Wilsona i znów był twardy. Miał rację – był zboczeńcem.
- House...

Wilson próbował spokojnie to przyjmować, ale i tak się pocił. House przesunął dłoń na biodro przyjaciela, był pewien, że zamierzał on powiedzieć „House, przestań” i czekając na te słowa, masował jego biodro.
- Moja dłoń sunęłaby powoli, aż otarłaby się o twojego penisa.
House był zdziwiony, gdy nagle odkrył, że penis Wilsona znajduje się znacznie bliżej niż oczekiwał. Wcale nie miał zamiaru go dotknąć, wcale nie miał zamiaru dotknąć penisa Wilsona, a dotknął erekcji... Och, Boże, pomyślał House, zanim jego instynkty uwodzenia automatycznie przeszły w stan zmęczenia.
- Kocham cię dotykać, chcę dotknąć każdego cala twojego ciała. – Palce House’a zatańczyły po kroczu przyjaciela, aż zamruczał z wrażenia. – Mogę zdjąć koszulę? Nie chciałbym, byś źle się poczuł.
- Taak – zdołał wypowiedzieć Wilson, choć powinien powiedzieć House’owi by sobie poszedł. Powinien, ale nie mógł.

House zdjął koszulę i przyssał się do pleców Wilsona. Chciał poczuć jego skórę na swojej. Sięgnął do przodu i dotknął członka przyjaciela.
- Mogę zdjąć ci dres? – zapytał, układając dłonie na dłoniach Wilsona, by powstrzymać je od drżenia. Poczuł też jak Wilson przełknął ślinę.
- Czy... czy Curt cię rozebrał? – Wilson nie wiedział co powiedzieć. Gdyby była przy nim kobieta, radziłby sobie doskonale. Przy House’ie nie miał pojęcia co robić.
- Nie, on tylko rozpiął mi spodnie, a ja trochę je opuściłem i sam się rozebrałem. – House znów pocałował jego szyję. – Nie chciałem, by widział moją bliznę. Nie ufam mu. Trzymanie jej w ukryciu wymaga umiejętności.

Wilson położył dłoń na tej dłoni, którą House trzymał na jego brzuchu. Gdy House pocałował drugą stronę jego szyi, zamknął oczy i oparł się o jego ciało.
- Mówiłeś mu świństewka, tak jak w sobotę?
House chciał uspokoić dłonie, ale Wilson wciąż się trząsł.
- Nie, głównie to on mówił. Powiedział, że chce mi służyć i mnie czcić. To świr! – House zaeksperymentował i polizał szyję Wilsona. Jęknął, ale nie kazał przestać. – Podobało ci się mówienie świństewek? Chcesz, bym i do ciebie tak mówił?
- Tak. – Wilson nie mógł wypowiedzieć więcej niż tę jedną sylabę.
- Chcę zrzucić twoje spodnie, by móc pieścić twojego penisa. Chcę poczuć jak bardzo twardy jesteś. Chcesz tego? Chcesz, bym dotknął twojego kutasa? – House oddychał ciężko tuż przy uchu Wilsona. – Myślę, że tak. Myślę, że chcesz, bym go pocierał albo bawił się jądrami. Ale może jesteś już tak twardy, że chciałbyś, bym pominął grę wstępną i przeszedł od razu do ssania? Ale z ciebie dziwka. Chcesz bym ci possał, co? Nie możesz się doczekać aż dojdziesz w moich ustach? Zrób to, chcę cię posmakować.

House włożył dłoń w spodnie Wilsona. Jego penis był gorący, twardy i wilgotny. To było niespodziewane.
- O Boże, Wilson! Nie nosisz bielizny! Popieszczę cię, jeśli nie pozwolisz sobie obciągnąć. Potrzebuję więcej, powiedz tylko jedno słowo. Chcesz, bym ssał twojego penisa? Lizał, a potem wziął głęboko w usta... Powiedz tak.

House pocierał własnym kroczem o pośladki Wilsona, aż zajęczał z powodu takiego pocierania.
- Tak – wysapał Wilson, a House się uśmiechnął.
- Co tak? Powiedz czego chcesz – powiedział House, nagryzając jego ramię.
- Ach! Chcę, żebyś mi obciągnął, proszę, House.

House nie musiał słyszeć niczego więcej. Usiadł i zwrócił przyjaciela twarzą do siebie, chociaż ten miał zamknięte oczy. House złapał go za kark i pocałował, nie chciałby, by ich pierwszy pocałunek był ubogi i niechlujny, ale przynajmniej był to pocałunek.
Wilson otworzył oczy, gdy House się od niego oderwał. Jakoś mu się wydawało, że całowanie z House’em było bardziej intymne od pieszczenia dolnych partii ciała. Gdyby House był kobietą, Wilson zdecydowanie wyznałby mu miłość. Jednak zamiast o tym rozmyślać, przyciągnął House’a do siebie i zainicjował kolejny pocałunek. Jego dłoń przemknęła po włosach House’a i zatrzymała się na czubku głowy. Było idealnie!
- Ktoś tu się robi nachalny! – powiedział House, zniżając się, by móc polizać sutek przyjaciela.

Wilson chciał wyjaśnić, że wcale nie miał nic takiego na myśli, ale stracił zdolności językowe i fizyczne. House liźnięciem przeszedł do brzucha Wilsona i delikatnie odwrócił go na plecy. Zsunął spodnie po erekcji onkologa, był blisko, ale nie dotknął jej.
- Przestanę w każdym momencie, jeśli będziesz tego chciał. A teraz zapytam cię ostatni raz, jeśli potem będziesz chciał mnie zatrzymać, będziesz musiał mnie odciągnąć. Jak mówiłeś, ja niezbyt dobrze odczytuje niewerbalne wskazówki. – House urwał, by upewnić się, że Wilson patrzy mu w oczy. – Chcesz, bym przestał?

Wilson wiedział, że może to zakończyć, chociaż pomiędzy nimi byłoby niezręcznie, jakoś by przez to przebrnęli. Obaj przypisaliby to stresowi i samotności, udając, że nic się nie stało. Gdyby House zrobił coś więcej niż zrobił kilka lat temu, znaczyłoby to, że to Wilson zrobił coś, co to wszystko zapoczątkowało.
House usiadł prosto.
- Nie czytam żadnych znaków, przepraszam – mruknął, opierając łokcie na kolanach. Cholera, znów to zrobił! – Sam to powiedziałeś: potrafię być agresywny. Pewnie jesteś przerażony na śmierć! Przepraszam. – Usłyszał jak Wilson mamrocze, ale nic nie zrozumiał. – Co powiedziałeś? – Odważył się na niego popatrzeć.
Wilson kaszlnął.
- Powiedziałem, że nie powiedziałem nie.
House nie chciał robić sobie nadziei, że to znaczyło dokładnie to, o czym myślał.
- Ja... uch... chcę, żebyś, no nie wierzę, że to mówię, ale... chcę, żebyś zrobił mi to samo co Curt zrobił tobie. – Zawstydził się, ale jednocześnie poczuł, że zrzucił sobie z ramion ciężar. Albo z jakiejś innej części ciała.
- Nie – odparł House, a Wilson nie mógł uwierzyć, że dobrze usłyszał. To było egoistyczne, ale nie przypuszczał, że House mógłby mu odmówić. – Zaufaj mi, nie podobałoby ci się to. Każdy jest wyjątkowy, a chwile z tobą są prawdziwe.

House poprawił swoją pozycję i znów znajdował się kilka cali od erekcji Wilsona, powoli tracącej swoją twardość.
- Chcesz czegoś magicznego, czegoś tak niesamowitego, że przestaniesz zwracać uwagę na to, że daje ci to mężczyzna.

House poruszył delikatnie palcami wzdłuż klatki Wilsona, a ten poczuł oddech starszego mężczyzny. Wzdrygnął się. Cieszył się jednak, że House ominął jego wrażliwe miejsca, chociaż był pewien, że dobrze je sobie zapamiętał. O boże!, niemal wypowiedział to na głos. Jeśli House badał jego czułe punkty, to znaczyło, że planował coś na później. Może House pomyślał, że to nie będzie jednorazowe. Bo może nie będzie? Ale jeśli musiałaby odwzajemniać dotyk, to... nie wiedział, czy potrafiłby to zrobić.
- Uspokój się, Wilson. Oddychaj spokojnie. Nawet nie doszedłem do tych dobrych rzeczy – powiedział House i pocałował to miejsce, gdzie udo łączyło się z biodrem.
- Nie jestem pewien, czy... – Jęk zakończył zdanie, bo House znów go polizał.
- Jeśli będziesz tyle myślał, to nic nie zrobię.
House wylizał ścieżkę do wnętrza uda przyjaciela. Ułożył dłonie na jego biodrach i zabębnił rytmicznie palcami. Patrząc na twarz Wilsona i nie odrywając wzroku, polizał jego mosznę. Spodziewając się ruchu bioder, przytrzymał je mocniej.

Jądra Wilsona zbliżyły się do siebie, a on sam nie mógł przestać patrzeć na to, co robił House. To było takie surrealistyczne i niesamowite... Jak on mógł zachowywać taki spokój? Wyglądał jakby była to dla niego najbardziej normalna rzecz na świecie. Może lizanie penisów przyjaciół było dla niego normalne… Wilson nie potrafił dłużej myśleć.

House wiedział, że onkolog nie wytrzyma długo. Rozważał, czy przedłużać sprawę, czy nie, ostatecznie stwierdzając, że nie chce, by Wilson wpadł w panikę. Upewniwszy się, że penis było mokry od śliny, unosił usta aż zatrzymał się ponad nim. Zerknął czy przyjaciel zamknął oczy. Wiedział, że był on z wieloma kobietami, ale wątpił, by którakolwiek potrafiła to. Od dawna tego nie robił, ale Wilson był wart wysiłku.

House otworzył szeroko usta i zupełnie jak połykacz mieczy, wziął Wilsona w swoje usta, ale nie dotknął go wargami. Obniżał się, aż pochłonął penisa całkowicie. Wysunął język i przesunął po nim, a biodra mężczyzny podskoczyły w górę. House przewidział to i poruszył się razem z nimi. Zamykając usta na nasadzie i ssąc, dostawił jądra bliżej ciała. Mięśnie jego gardła drgnęły, a Wilson zajęczał. Czy House był boa dusicielem, połykającym swoją ofiarę? Wcale by mu to nie przeszkadzało.

House possał go mocno i powoli wyjmował główkę z ust. Jeśli się nie mylił, a w takich sprawach miał rację czasem nawet częściej niż w medycynie, Wilson dojdzie, gdy popieści się go dwa cale poniżej główki... House naparł językiem na spód penisa, powoli go wyciągając.

Wilson chciał wrzeszczeć i krzyczeć imię House’a, ale czuł się zupełnie tak, jakby się dławił. Każdy atom jego ciała się dławił. Gdy House jęczał, wibracje były ostatnią rzeczą jaką mógłby spokojnie znieść.
Doszedł obficie w jego ustach, a jego całe ciało przeszedł dreszcz. Długo nie mógł dojść do siebie, wydawało mu się, że z pięć minut, a do tego chciało mu się płakać, tak bardzo było to powalające!

House miał rację, Wilson doszedł dokładnie tak, jak sobie wyliczył. Smakował trochę gorzko, jak słony orzechowy olej. Mógłby sobie to rozsmarować na chlebie i zjeść jak kanapkę. Nigdy wcześniej nie był taki szczęśliwy.
Wilson opadł na kanapę. Byłoby mu pewnie niezbyt wygodnie, gdyby tylko mógł czuć swoje kończyny, albo miał jakikolwiek pracujący mięsień.
House przyglądał mu się przez chwilę. Był zadowolony, że Wilson zamknął oczy i nie mógł zobaczyć jego ogłupiałego wyrazu twarzy. Pragnął Wilsona od tak dawna, aż nie mógł uwierzyć, że ten w końcu pozwolić mu to zrobić.

House nigdy nie był dobry w gadkach po seksie. Chociaż wiedział jak złapać rybę, przyrządzić ją i upiec, to nie miał pojęcia jak posprzątać po niej bałagan. Przy Wilsonie mógł stracić więcej, a chciał go błagać, by jeszcze kiedyś pozwolił sobie to zrobić. Wkrótce.

Chyba lepiej będzie jeśli nie zacznie mówić rzeczy w stylu ciesz się, to nic złego albo obiecać, że nikomu nie wygada, ani nie oczekuje powtórki. Cokolwiek by powiedział, był pewien, że to wszystko popsuje. Jak zwykle. Uznał, że Wilson nie chciałby, by cokolwiek mówił. Może lepiej by było, gdyby sobie poszedł, może dlatego Wilson wciąż trzymał zamknięte oczy. House stwierdził też, że Wilson nie ucieszyłby się, gdyby poszedł sobie zwalić w jego łazience, założył więc koszulę i poszedł do kuchni po piwo, które już wcześniej widział, ale gdy tylko dotrze do domu, zamierzał się szaleńczo masturbować, aż wyląduje w wariatkowie.

Wilson jęknął i z trudem przystawił dłoń do oczu. Jasna cholera! Co House w ogóle mu zrobił? Jak ktoś mógł być tak pełen wdzięku nawet podczas obciągania? Wilson nigdy nie rozumiał sposobu jaki umożliwiał House’owi bycie taką sprzecznością pomiędzy umięśnionym, a delikatnym ciałem, czy grzecznością i wrogością.. Seks tego nie zmienił. Jeśli już, to dodał więcej sprzeczności. House wydawał się posiadać pełną kontrolę i był pewny siebie, choć Wilson wiedział, że nie był on w stu procentach pewny niczego, oprócz medycyny. A może seksu także? Nawet po wszystkich latach znajomości, trudno było mu stwierdzić gdzie jego brawura i ego zaczynały się, a gdzie kończyły. Może teraz się to zmieni, a House bardziej się otworzy? Nie chciał naprawiać House’a, ale chciał mu pomóc. Jeśli House powiedziałby jak, albo czego potrzebuje, zrobiłby to.

Wilson potrzebował rozmów po orgazmie. Zawsze tak było. Naprawdę musiał porozmawiać z House’em, nawet jeśli czuł się kompletnie wyssany z życia. Był dumny z bycia troskliwym kochankiem, a teraz psuł swoje pierwsze homoseksualne doświadczenie. Nie, nie homoseksualne. House’o-seksualne. Roześmiał się z tego i pomyślał, że House’a też by to rozbawiło.
Wreszcie Wilson otworzył oczy, zobaczył, że House’a nie było nigdzie w pobliżu. Nie zobaczył go nawet, gdy usiadł. Założył spodnie i wstał, ale House’a wciąż nie było w pobliżu. Naprawdę spieprzył... Wcale nie psuł tej sytuacji, już dawno to zrobił. Wyzywał się w myślach od najgorszych, gdy usłyszał hałas w kuchni. House poszedł coś przekąsić?

- House? – zawołał Wilson, wchodząc do kuchni.
House stał swobodnie, opierał się o szafkę i chrupał kanapkę.
- Ten chleb wygląda okropnie, ale nie jest taki zły. Serio dałeś za niego siedem dolców? Szkoda forsy!
- Ja... uch. Nie wiedziałem, że tu przyjdziesz.
- Chciało mi się pić i umieram z głodu, a już za późno, by zamówić pizzę. Coś nie tak? – zapytał, gdy Wilson popatrzył na niego dziwnie. – Wiesz, że nie przyszedłem tu by cię uwieść, co? Nie kazałeś przestać. Nie chciałem cię wykorzystać. Musisz coś powiedzieć, Wilson. Wrzeszcz, krzycz. Cokolwiek.
Wilson przemierzył kuchnię trzema krokami, poruszał się tak szybko, że House bał się, że go uderzy. Prawdopodobnie zasługiwał. Wilson jednak złapał twarz przyjaciela i pocałował go, najpierw wygłodniale, potem wolniej.

House wyrzucił kanapkę i otoczył go ramionami. Całowali się kilka chwil, aż Wilson przerwał zbliżenie, by popatrzeć na diagnostę. House przysunął się do niego i pocałował jego policzki, powieki, czoło, podbródek... I wszędzie, gdzie tylko mógł. Powstrzymywał się, by nie wyznać Wilsonowi miłości, zamiast tego cmoknął go w usta, dotykając kciukiem podbródka.
- Lepiej przestanę, bo jeszcze nabawisz się okropnego śladu po mojej brodzie, a masz taką dziewczęcą, delikatną skórę.
- Zrobiłeś Curtowi taki ślad? – zapytał Wilson, rozkładając ręce i szybko dodał: - Nie jestem zazdrosny, tylko ciekawy.
Prawdę mówiąc, był zazdrosny o czas, jaki Curt spędził z House’em sam na sam, ale nie był pewien co z zazdrością o to, jak spędzili ten czas. Nie był zazdrosny o te nieseksualne rzeczy, ale o te seksualne... To musiał znaczyć, że był zazdrosny o Curta.

- Cóż, nie przypominam sobie całowania go. – House próbował sobie przypomnieć. – On całował moją szyję, nawet spodnie, penisa i dwukrotnie dłoń, ale ja jego nie. – Roześmiał się. – Pieprzenie ust Curta było fajne, ale całowanie byłoby straszne. On jest straszny.
- Uprawiałeś seks z kimś, kogo uważasz za strasznego? – zapytał Wilson, nie lubiąc brzmienia tych słów.
- Tylko czasami jest straszny. I tak dziwnie na mnie patrzy.
- Chyba się w tobie zakochał. Teraz o tym wiesz. – Wilson popatrzył na House’a, mając nadzieję, że nie wygląda to dziwnie. – Więc co się stało po tym jak Curt, no wiesz? – Chciał powiedzieć „possał ci”, ale nie brzmiało to dobrze w jego głowie.
House uznał jego pauzę za uroczą.
- Cóż, pomyślmy. Pieprzyłem twarz Curta. – House lubił sposób w jaki nos Wilsona marszczył się, gdy mówił takie rzeczy. – Całkiem dobrze obciąga, nawiasem mówiąc. Nie chciałbym porównywać, ale ja jestem lepszy.
Wilson zarumienił się wystarczająco jasno, by wziąć jego policzki za wielki neon.
- Ten odcień czerwieni znaczy, że już to wiesz? – zapytał House.
Wilson gorączkowo pokręcił głową, co dla House’a było ujmujące.
- Potem powiedział, że jestem świetny i pocałował moją dłoń, a ja – tylko nie osądzaj – postanowiłem temu pojechanemu kolesiowi pojechać na ręcznym.
- I miałbym cię za to osądzać, nie za coś innego, co zrobiłeś tej nocy, bo... – Głos Wilsona ucichł.
- Uzasadniałem to, co zrobiłem. A zrobiłem to, by poczuł się pewniej i powiedział mi dlaczego tak nalega na bycie twoim kumplem, no i jak seks ze mną ma się do tego wszystkiego. Zrobiłem to też dlatego, by chciał wrócić po więcej.

Wilsonowi ciężko było zrozumieć pokręconą logikę House’a. Uzasadnienie oddania przysługi, po to, by wyświadczyć więcej przysług?
- Widzisz? Osądzasz. Jestem samotnym facetem z potrzebami, a Curt ma pewne umiejętności. Szaleńcy zawsze tak mają. Jeśli zdecydowałbym się to ciągnąć, pewnie pozwoliłby mi zrobić dużo więcej rzeczy – wiązanie, klapsy. Pozwoliłby mi przelecieć swój słodki tyłek w twoim gabinecie.
Wilson nie miał pojęcia cóż począć z taką informacją. Wiedział już, że będzie chciał, by House powtórzył swoje razy. Ale czy House będzie tego chciał?
Boże, nawiedziły go wcześniejsze myśli. Czy House odmówi przez to, że on nie odwzajemnił gestów? Chciałby powiedzieć nimi zbyt wiele rzeczy na raz. Wziął oczyszczający oddech, by łatwiej było mu się skupić, co House uznał za słodkie.

- Gdy tu przyszedłeś, powiedziałeś, że jeśli nie będę chciał, to nie będziesz więcej uprawiał seksu z Curtem.
- To prawda – odparł House, nie będąc pewnym zamiarów Wilsona. Marzył o tym, by móc czytać w myślach.
- Dobrze, więc nie chcę, żebyś uprawiał z nim seks. Pod żadną postacią. – Wilson nie żartował.
- Okej, nie będę. Cieszę się, że nigdy nie będę już musiał być z nim sam na sam. Nie mówię, że ci nie pozwalam, ale ty też nie uprawiaj z nim seksu. [link widoczny dla zalogowanych]
- To nie problem, nie jestem gejem – powiedział Wilson, nie chcąc by zabrzmiało to chamsko, ale nie udało mu się.

No i proszę, pomyślał House. Będzie się czuł winny, bo pozwolił innemu kolesiowi, by zrobił mu loda. Będzie chciał dowodu, że wciąż jest hetero i zrobi rajd po pielęgniarkach. A najgorsze będzie to, że za każdym razem jak mnie zobaczy, będzie myślał o tej cholernej rzeczy, którą mu zrobiłem. Będzie mi niewerbalnie wypominał, że było to naruszenie zasad i nie jego styl, zamiast nigdy już o tym nie wspominać.

- Łapię. Nie dotykać małego twojego małego kumpla i nie jesteś gejem. – House uniósł butelkę piwa do ust i opróżnił ją jednym dużym łykiem. – No to ja spadam. Dzięki, że mnie wpuściłeś i... dzięki. Do jutra.

A teraz pójdę sobie zwalić konia, a potem przytrzasnę sobie penisa drzwiami, dodał w myślach.

- Co? Czekaj! Myślałem, że coś tutaj robimy. – Wilson nie był pewien co się działo, ale nie chciał, by House wychodził.
- To chyba nie jest dobry pomysł. – Gdyby Wilson wygiął tak usta w innych okolicznościach, House uznałby to za seksowne. – Musisz coś zapamiętać. Bycie podnieconym z powodu faceta nie znaczy, że jesteś gejem. To tylko fizyczna odpowiedź na stymulację. Nie jesteś gejem, jesteś kolejną ofiarą złego Grega House’a. Wykorzystałem cię.
- Nigdy tego nie powiedziałem! Nawet nie pomyślałem! Przyszedłem ci tutaj coś powiedzieć, choć teraz nie brzmi to już tak śmiesznie. Nie jestem homoseksualny, tylko house’o-seksualny. Rozmawiałem o tym z Curtem w sobotę. Nie podobają mi się faceci, tylko ty mi się podobasz. Chciałem ci też powiedzieć trzy inne rzeczy. Po pierwsze, nigdy więcej nie uprawiaj seksu z Curtem. Po drugie, przestań myśleć, że ludzie mają ukryty motyw, gdy próbują dobrać ci się do gaci, bo najzwyczajniej chcą ci się dobrać do gaci. Po trzecie, oznacz mnie jako osobę, która chce się do ciebie dobrać. Chcę to powtórzyć, chcę cię całować, dopóki skóra nie oderwie mi się od twarzy.

House uśmiechnął się, słysząc to ostatnie. Objął Wilsona i pocałował jego szyję, błądząc dłońmi po jego plecach i mocno przyciągając go do siebie, gładził po włosach.

- Z chęcią wykonam na tobie fellatio kiedykolwiek zechcesz. Mam całą masę sztuczek, które ci się spodobają – rzucił, całując policzek przyjaciela. Zrobił krok w tył i dodał: - Mogę zacząć teraz, jeśli tylko ty dasz radę.
- Prawie umarłem, więc potrzebuję więcej czasu. Jeśli spędzisz tu całą noc, będziemy mieć go całą masę.

Wilson zdał sobie sprawę, że mówił do House’a jak do swoich dziewczyn. Przypuszczał, że House w taki czy inny sposób należał do tej samej kategorii.

- Tak zrobimy. Moglibyśmy pójść do sypialni. Leżenie pomiędzy twoimi nogami będzie wygodniejsze, klęczenie nie jest już tak łatwe jak kiedyś, ale zrobię to, jeśli chcesz. Zrobię to jakkolwiek chcesz.
- Brzmi wspaniale – powiedział Wilson, biorąc dłoń House’a i prowadząc go do sypialni.

Richie117

Here I am!

Nareszcie się jako tako zebrałam do kupy i zmobilizowałam do komentowania

Teraz jeszcze czeba mi się zabrać za odpisanie na pw i resztę komentów (maybe na jutro mi się uda), i dobrać się do oczekujących niecierpliwie tłumaczeń, ech. Nienawidzę lenia, który mnie dopadł i nie puszcza

Oj tam, oj tam, advantage, 3 miesiące przerwy między rozdziałami to nie tak długo, zważywszy na to wszystko, co się działo w międzyczasie

A za erowe kawałki najdłużej się człowiek zabiera, wiem po sobie *zerka nieufnie na wydrukowanego Pstryka*

Okej, a zatem...

Zdecydowanie nie zamierzał też dotykać się, myśląc o nim.
żaden problem, mógł to robić w sposób niezamierzony... masturbacja z zaskoczenia

A jak w roztargnieniu pocierał ołówkiem o swoje wargi, a potem nieświadomie go ssał...
good for Wilson, że House ma na biurku tylko jedną oversized ball, którą się czasem bawi, bo TO by dopiero była pożywka dla wyobraźni
[link widoczny dla zalogowanych]

(lepszy byłby gif z [link widoczny dla zalogowanych] sceny, ale nie mogłam go znaleźć

)

Nagle usłyszał charakterystyczne pukanie
nowy level zakochania - niecne omamy słuchowe

And skąd Wilson już wie, jak brzmi 'pukanie' w wykonaniu House'a?

Nie był w żadnym stopniu gotowy, by się z nim widzieć.
to znaczy, że nie założył seksownej bielizny?

Zjadłbyś pizzę, czy twoja choroba obejmuje problemy z brzuszkiem?
awww, hał słit

na problemy z brzuszkiem dobrze działa gorący masaż

Na ból główki zresztą też

A to dlatego, że jesteś gościem w moim domu.
a buuuu, wstydź się, Wilson, gdzie twoja gościnność?

House usiadł na skraju kanapy i ułożył laskę pomiędzy swoimi nogami.
I know, chciał przez to podkreślić pewien laskopodobny szczegół swojej anatomii

W takim razie jesteś gospodarzem, więc powinieneś okazać mi trochę gościnności.
o, House się ze mną zgadza

House położył dłoń na jego czole.
- Nie masz gorączki.
bwahahaha, House sprawdzał temperaturę nie w tym miejscu, gdzie powinien

Wilson był już pewien, że nie będzie to ta najbliższa.
jasnowidz

Uprawiałem z nim seks – powiedział, patrząc ze skruchą w oczach.
oj tam, oj tam, oral to jeszcze nie seks

Wilson próbował sobie wyobrazić jak to wszystko się wydarzyło.
a potem pobiegł do łazienki wziąć lodowaty prysznic?

Wilson wcale nie potrzebował w swojej głowie obrazu House’a uprawiającego seks na kanapie, a teraz gdy już się pojawił, nie mógł się go pozbyć.
czyli do tej pory w Wilsonowej głowie były tylko obrazy House'a uprawiającego seks w łóżku? Jak romantycznie!

Obiecał mu kiedyś, że nie będzie wchodził z nim znów w fizyczne kontakty, ale teraz przecież tylko demonstrował zachowanie Curta.
no tak, to rzuca zupełnie inne światło na tę sytuację

później przytuliłbym cię mocno do siebie i trzymał w ramionach.
awwwwwwww...

*rozpłynęła się*

House był zdziwiony, gdy nagle odkrył, że penis Wilsona znajduje się znacznie bliżej niż oczekiwał.
a to tylko banan w kieszeni spodni

O Boże, Wilson! Nie nosisz bielizny!
wszystkie gatki Wilsona zdążyły wylądować w koszu na pranie

Może lizanie penisów przyjaciół było dla niego normalne…
tylko jeśli w poprzednim wcieleniu House był psem

Chociaż wiedział jak złapać rybę, przyrządzić ją i upiec, to nie miał pojęcia jak posprzątać po niej bałagan.
na szczęście dla niego, w większości fików sprzątanie po pieczeniu bananów to żadna filozofia

gdy tylko dotrze do domu, zamierzał się szaleńczo masturbować, aż wyląduje w wariatkowie.
raczej wyląduje w aptece po jakąś maść na otarcia

Naprawdę musiał porozmawiać z House’em, nawet jeśli czuł się kompletnie wyssany z życia.
jakież to adekwatne określenie

Niech tylko później nie czuje się... wyruchany

House poszedł coś przekąsić?
poszedł po tę kromkę chleba, o której myślał wcześniej

Wilson jednak złapał twarz przyjaciela i pocałował go, najpierw wygłodniale
szukał okruszków?

House uznał jego pauzę za uroczą.
wszystko, co Wilsonowe, jest urocze

Wilson nie miał pojęcia cóż począć z taką informacją.
najlepiej niech ją zapamięta ze szczegółami, a później wcieli w życie

Będzie chciał dowodu, że wciąż jest hetero i zrobi rajd po pielęgniarkach.
chyba że House go uprzedzi i sam zrobi rajd po pielęgniarkach... monster truckiem

A teraz pójdę sobie zwalić konia, a potem przytrzasnę sobie penisa drzwiami, dodał w myślach.
uff, dobrze, że w tej kolejności - inaczej krew zachlapałaby większy kawałek ściany

Nie jestem homoseksualny, tylko house’o-seksualny. (...) Nie podobają mi się faceci, tylko ty mi się podobasz. (...) Po trzecie, oznacz mnie jako osobę, która chce się do ciebie dobrać. Chcę to powtórzyć, chcę cię całować, dopóki skóra nie oderwie mi się od twarzy.
awwwwwwww...

I nareszcie chłopaki wiedzą, na czym stoją

ohmygod, ten rozdział jest taki... taki... AWW i LOL i FTW

Samo czytanie tego przyprawia o stan przedzawałowy z wrażenia, więc sobie nie wyobrażam, jakie wyczerpujące musiało być tłumaczenie. Ja bym się na to nie zdobyła

Weeeeny na więcej!!!

advantage

Richie117

advantage

Richie117

House_World

Richie117

O, dzięęęki, House_World

Tego epa widziałam tylko raz i byłam zbyt zajęta wkurzaniem się na Wilsona za to, jak traktował House'a, żeby zapamiętać scenkę House'a z piłką

advantage

Richie117

advantage

advantage

Okej, no to dwunasty rozdział... Finally!

Rozdział 12. Wilson smakuje jak jagodowy sernik.

House bywał już wcześniej w sypialni Wilsona, ale teraz okoliczności sprawiły, że była to całkiem inna wizyta. Wiedział, że jego pół-erekcja zamieni się w całkowicie twardą, jak tylko położy się obok przyjaciela, a nie chciał go przestraszyć. Wiele by dał, by nie być aż tak napalonym.

Całowanie tylko to wzmagało. Krótki dystans z kuchni do sypialni zajął im więcej czasu niż spokojny spacer po bieżni. Całowali się, robili krok albo dwa, opierali się o ścianę i znów całowali. House’owi było ciągle mało, ale nie powiedział tego głośno.

Wilson usiadł na skraju łóżka, zdjął buty i skarpetki, a potem zobaczył, że House stał bez ruchu.
- Wolałbym, żebyś nie nosił butów w moim łóżku.
House przysiadł i zaczął rozwiązywać sznurówki. Pochylanie się nie było łatwe, przeszkadzały mu ból w nodze i powiększająca się erekcja. Wilson zauważył jego powolne ruchy.
- Chcesz, żebym ci je zdjął? Noga musi cię dobijać.
House jednak pokręcił przecząco głową i zsunął buty.
- Nie chcę cię przerazić, zwłaszcza, że dla ciebie to nowość, ale zanim zajmę się tobą, muszę zająć się sobą – powiedział, będąc pewnym, że Wilson nie załapie znaczenia tych słów. – Idę do łazienki i sobie zwalę. Zajmie mi to kilka minut. Albo kilka sekund, gdy sobie wyobrażę twoje piękne ciało przy moim.

House popatrzył w jego brązowe, wielkie oczy, mógłby spędzić tak całą noc, ale inna część jego ciała bolała. Wstał, czego nie spodziewał się Wilson. Ciągle miał przed oczami obraz House’a leżącego pomiędzy jego nogami, rozszerzając je odrobinę, znów chciałby zyskać bezpośrednią przyjemność płynącą z ust House’a i wszystkich szalonych rzeczy, które potrafił nimi robić.

- Czekaj, House. Zapomniałem o czwartej zasadzie. Musisz mi wytłumaczyć na czym polega ta... wzajemność. Ja nigdy, no wiesz. To znaczy, nie wiem jak... – Wilson szukał słów, a House pozwolił mu, bo było to takie słodkie. W końcu odetchnął z rezygnacją, nie wiedząc jak to powiedzieć. – Chcę... chcę sprawić, byś czuł się tak dobrze, jak wcześniej ja. Nie śmiej się! Do niedawna nie miałem nawet męskiego języka w ustach! Postaram się najlepiej jak potrafię, tylko się nie śmiej. Pragnę cię tak bardzo... ale nie czuję się dobrze z tym żargonem i... sprawami. – Proszę, niech House zrozumie, co mam na myśli!
- Jest okej, Wilson. Wcale nie oczekuję, że będziesz coś odwzajemniał i nie sugerowałem, że powinieneś. Nie oczekuję, że cokolwiek mi zrobisz. W porządku, nawet jeśli nigdy do tego nie przywykniesz, ani nie będziesz czuł się komfortowo. Cieszę się, że mogę cię całować... – powiedział, całując Wilsona – dotykać – przesunął dłonią po jego brzuchu i musnął palcami krocze – i ssać.
House wiedział, że zaboli, ale opadł na kolana, zsunął Wilsonowi spodnie i wziął jedno z jego jąder do ust.
- Hooouuuuse!
Wilson uznał, że nigdy nie przyzwyczai się do tego, jak cudownie mu było w ustach przyjaciela. Używając siły, której nawet nie spodziewał się posiadać, uciekł na łóżko, z daleka od tych rozkosznych warg.

House był już tak twardy, że nie potrafił tego ignorować. Pomyślał o logistyce: jeśli by się położył, mógłby pocierać miednicą o łóżko, a jeansy i nacisk dodatkowo by go wspomogły. Zbyt wniebowzięty Wilson nie zauważy, jak House będzie się niepostrzeżenie dotykał. Gdy wstał, pozostałości mięśnia napięły się, nie bolało jednak tak bardzo jak się spodziewał.

House zdjął koszulę i mówiąc, podszedł do łóżka:
- Patrzysz tak, bo nie mam koszuli, czy dlatego, że jestem na twoim łóżku? Mogę ją założyć, ale jeśli chcesz drugiej rundy, musisz mi dać trochę swobody. Mam limitowany zasób ruchów, a więc i pozycji.
- Powinieneś zdjąć resztę ubrań, chcę zobaczyć cię nagiego – powiedział Wilson, przygryzając wargę i unosząc brwi.
Naprawdę tego chciał, ale chciał też poprawić nastrój.
- Już widziałeś, nie musisz tego ogłaszać, ani informować swojej matki.
- Tak, widziałem. Ale lubię twoje ciało. I nie informuję rodziców o nagich ciałach, które widzę. Moja matka ma słabe serce, czytanie o twojej erekcji pewnie wpędziłoby ją do grobu. No, dalej. Nie widziałem cię nagiego i podnieconego! – Wilson ułożył się na poduszkach i zatknął ręce za głowę. – Jak chcesz drugiej rundy, to zacznij ściągać spodnie i inne stojące na przeszkodzie ubrania.

W całej tej sytuacji, Wilson czuł się już znacznie bardziej komfortowo, a jeszcze więcej kontroli dodawała mu niepewność House’a.

House rozpiął jeansy i usiadł na łóżku tak, by Wilson nie widział jego prawej strony. Ściągnął spodnie, potem bokserki, jednak tylko z lewej nogi. Prawa pozostała ubrana. Z przesadną dbałością zdjął także skarpetki. Wstał, prezentując przed Wilsonem swoją lewą stronę i wykonując ruch godny modela, ukazał mu swoją erekcję.
- Ta da!

House wiedział, że jeśli chodziło o penisa, to nie miał się czego wstydzić. Sam chciałby mieć kochanka z takim sprzętem. Jego wielkość była idealna – nie na tyle, by przerażać, ale na tyle, by zadowalać. Nigdy nie usłyszał żadnych skarg – ani na wygląd, ani na to jak go używał. Tym bardziej na to, jak cudnie było go w sobie czuć. Teraz, po raz pierwszy w swoim dorosłym życiu, bał się reakcji na widok własnego penisa.

Wilson po prostu się gapił. Gdyby House nie wiedział lepiej, uznałby, że Wilson jest smutny.
- Hej, nie ma w tym nic trudnego. Mówisz coś takiego, co mówią kobiety, ale naprawdę masz to na myśli. „Wow, jesteś taki wielki!”, albo „Ależ to piękny penis”. Nie martw się, nie musisz go dotykać – dodał House, widząc minę przyjaciela. – Uznam to za reakcję faceta bez doświadczeń z facetami. Zaufaj mi, to miłe.
Wilson nie mógł uwierzyć, że House mu to zrobił. Przecież nie był byle jaką laską z barowego magazynu. Był Wilsonem! Czy to nic nie znaczyło?
- Nie ufasz mi? Rozumiem, że nie ufasz Curtowi, nie znasz go. Ale ja? Jestem twoim najlepszym przyjacielem i widziałem bliznę trylion razy!
- Ufam ci – odparł House, siadając. – Ale nigdy nie widziałeś mnie w seksualnej sytuacji. Sam to mówiłeś. Moja noga umniejsza ważniejszym rzeczom. – House wstał i opuścił ubrania na podłogę. Popatrzył na przyjaciela. – I co myślisz o mojej nodze? Jej pozostałości są seksowne, nie? Podnieca cię to?
- To pokazuje jak bardzo idealna jest reszta ciebie.

House kochał Wilsona właśnie za takie słowa. Złapał jego twarz i pocałował go, mocno i głęboko, a potem zaczął wędrówkę w dół jego ciała.
- Pokochasz to! – House wcale nie chciał się przechwalać, on tylko stwierdził fakt.
- Już to kocham – mruknął Wilson, układając dłonie na ramionach House’a. Od zawsze chciał też dotknąć jego bicepsów.

Głos ugrzązł mu w gardle, gdy język House’a dotknął jego pępka. Musiał przetrawić wszystko co się działo, a narastające w nim uczucia tylko to utrudniały. House zawędrował językiem do klatki przyjaciela i zabrał się za jego prawy sutek, czując jak bije mu serce i przyspiesza oddech. Byle tylko nie zemdlał!
- Wilson, uspokój się.
House ułożył dłoń na jego ramieniu, a drugą dotknął podbródka. Uniósł lekko głowę i pocałował go, wciąż było mu mało. Zbliżył usta do ucha Wilsona i szepnął:
- Zamknij oczy i udawaj, że jestem jedną z twoich żon.
Powrócił do ssania jego płatka, a Wilson jęknął, próbując się wyswobodzić z jego uścisku.
- House...
- Albo udawaj, że jestem jedną z twoich dziewczyn, albo panienką poderwaną w barze – powiedział House, liżąc ucho Wilsona. To była jedna z najokropniejszych rzeczy jakie poczuł, a House tylko się zaśmiał, widząc jego reakcję. – Albo dziwką, którą dla ciebie zamówiłem. Boże, to byłoby ostre!
House ucałował szyję Wilsona i dotknął własnego krocza, ugniatając jądra. Jego dłoń przesuwała się po członku, usta pieściły obojczyk Wilsona, a mózg wykorzystywał całą swoją moc, by się kontrolować i nie zacząć się ostro masturbować. Próbował sobie też nie wyobrażać jak dochodzi na biodro Wilsona. Ponoć, by sobie czegoś nie wyobrażać wystarczy tylko o tym nie myśleć, jakże proste. House wodził ustami, aż nagryzł wargę Wilsona.
- House, nie. Przestań.
- Masz na myśli... „House, nie przestawaj”?
Zamiast dotykać siebie, sięgnął po penisa Wilsona, a ten niespodziewanie usiadł.
- Przestań, zatrzymaj się!
Chociaż wcale nie chciał, Wilson odepchnął dłoń House’a od swojego krocza. Chciał go błagać, by zrobił z nim cokolwiek mu się marzyło, a sam marzył o tym, by nigdy więcej go od siebie nie odpychać.

House zawsze dochodził sedna sprawy, zanim odpuszczał, szczególnie, jeśli dotyczyło to Wilsona. Tak dział jego pesymizm, a jeśli już oczekiwał najgorszego, zwykle los miło go zaskakiwał, gdy rzeczy nie wydarzyły się tak, jak myślał.
- Okej, więc udawaj, że jestem tą laską z informacji. Tylko zamknij oczy, wtedy to działa.
Wilson usiłował wyjaśnić, że to nie House był problemem, ale nie mógł mówić, gdy House opuszkami palców, delikatnie, przymknął mu oczy. Nie mógł też myśleć, ani oddychać. Wiedział, że musiał, ale przez to co robił House, nawet najprostsze czynności były trudne. Chciał tylko odczuwać i zagłębić się w to cudne uczucie.
- Nie wyobrażam sobie Katie – powiedział Wilson, układając dłoń House’a na swojej klatce.
- Pewnie byłoby prościej, gdybym się ogolił.
House niemal miał nadzieję, że Wilson go o to poprosi, przynajmniej mógłby wtedy wykorzystać te kilka minut, by sobie zwalić, wcale nie chciał się golić.
- Nie! Dlaczego miałbym sobie wyobrażać kogoś innego, gdy ty jesteś tutaj ze mną? – To było śmieszne! – Postanowił, że pomoże przyjacielowi popracować nad poczuciem jego wartości. – Dlaczego tak trudno ci to zrozumieć?
- Bo nigdy wcześniej nie byłeś z facetem. A wcześniej dałeś jasno do zrozumienia, że nie chcesz moich zalotów. No i dlatego, że oglądanie jak jednocześnie dotykam nas obu sprawiło, że kazałeś mi przestać. Łapię, że to dla ciebie dziwne i nowe, więc powiedz mi co chcesz, bym robił. – Najlepiej obrazowo, House dodał w myślał.
- Minie jakiś czas, zanim się przyzwyczaję, ale chcę to dobrze zrobić.
- Tego nie można dobrze zrobić – zaśmiał się House. – Zawsze coś jest źle, ale pewnie znajdziesz na to sposób.
- Wiesz, chcę... żebyś ty dobrze się czuł.
Wilson dodał naukę rozmawiania z House’em o seksie do swojej listy rzeczy do nauczenia się.

House chciał go przytulić. Nie wiedział oczywiście co zrobiłby Wilson, gdyby poczuł jego erekcję. Powoli do celu, pomyślał. Jeśli on naprawdę tego chce, pokażę mu jak to się robi.

- Okej, mogę dotknąć penisem twojego biodra? – Gdy Wilson się zaśmiał, House dodał: - Nie takiej reakcji się spodziewałem, ale dobra.
- Tak, jakoś to przeżyję.
House się uśmiechnął. Wilson był taki dzielny!
- Połóż się. Proszę.
Twarz Wilsona rozjaśniła się w uśmiechu. House mówiący „proszę” był super afrodyzjakiem, nawet gdy nie byli nadzy. Boże, jesteśmy nadzy, ja i House! , pomyślał.

House delikatnie dotknął główką penisa biodra onkologa. Wilson stwierdził, że było to nawet zbyt delikatne, zwłaszcza, że chodziło o House’a. Zaśmiał się cicho, nie spanikował, a House zatoczył wtedy kilka kółeczek po jego ciele. Przyznał jednak, że było to dziwne uczucie, ale może o to właśnie chodziło? Nie było to nawet szczególnie seksualne.

- Co, narzekasz? Chcesz, żebym był bardziej aktywny?
Wilson był zakochany w sposobie, w jaki House pożądliwie patrzył. Diagnosta docisnął całą swoją długość do uda Wilsona, tego już bardziej się spodziewał, ale wciąż uważał, że brakowało w tym namiętności.
- Aktywność brzmi dobrze. I nie narzekam!
Wilson przesunął dłonią po biodrze House’a. Chciał dotknąć jego penisa, ale wydawało mu się to strasznie obcym, dziwnym pomysłem. Zanim zdążył się zebrać, by w końcu to zrobić, House usiadł prosto.
- Masz jakiś lubrykant? Co za pytanie, na pewno masz. Gdzie?

Wilson wskazał na nocną szafkę, zaczynając panikować. Dlaczego House tego szuka? Poczuł się o wiele spokojniej, gdy House obejrzał buteleczkę i głośno się zaśmiał.
- O smaku sernika z jagodami, bez cukru. Dużo widziałem, ale to coś nowego! Założę się, że to Amber.
- Właściwie to ona bardziej wolała o smaku pina colady – odpowiedział onkolog i usiadł, podpierając się na łokciach.
- Muszę spróbować! – wykrzyknął House, wylewając sobie na dłoń.
Gdy polizał, Wilson mimowolnie zajęczał. House przyjrzał mu się uważnie.
- Co?
- Chyba wiesz co mi się dzieje kiedy liżesz różne rzeczy. – Gdy House pokręcił przecząco głową z niewinnym wyrazem twarz, dodał: - Serio? A gdy wkładasz słomki głęboko do gardła, albo ssiesz lizaki?
- Myślałem, że nie masz nic przeciwko... – House znowu pokręcił głową.
- O, Boże! – zaśmiał się Wilson. – Miałem rację! Naprawdę nie zdajesz sobie z tego sprawy. House, ty przekształcasz każdy posiłek czy przekąskę w erotyczną grę! Patrzyłem jak zawijasz język dookoła długopisu. Masz pojęcie jak to wygląda? Kiedyś... niemal robiłeś loda marchewce! Całkiem zdrowa sprawa, ale też najbardziej podniecająca i nieprzyzwoita jaką widziałem!
- Słyszałem, że mam dziwne nawyki z ustami, ale nie myślałem, że to na ciebie jakoś wpływa. A z tego co słyszę, chyba wpływa od dawna.
- To powoduje, że chcę robić rzeczy, których respektowani hetero lekarze nie powinni robić swoim przyjaciołom.

Ich usta połączyły się w pocałunku. House wykorzystał ten moment i nalał sobie więcej lubrykantu na dłoń, a potem potarł nią o miękką skórę pomiędzy udami Wilsona i o jego jądra.
- Boże, House! – wykrzyknął, opadając na plecy.
House parsknął śmiechem i pocałował usta przyjaciela.
- Wydaje mi się, że bardzo to lubisz.

House dotknął go jeszcze raz i przesuwał się powoli do wnętrza jego uda. Wilson miał trochę obaw, gdy dłoń House’a dotykała go po jądrach i jeszcze niżej.
- Hej, wyluzuj. Na pewno nie jestem pierwszym, który cię tam dotyka.
- Będzie bolało?
House zaśmiał się cicho.
- Wow, wiedziałem, że seks z tobą będzie zabawny, ale nie że aż taki śmieszny! Nie, nie będzie bolało. A jeśli tak, możesz krzyczeć bardzo głośno. – House znów polizał swoją dłoń i wycisnął więcej żelu. – To naprawdę smakuje jak jagodowy sernik. Uwielbiam chemię!
- Będzie cię bolał brzuch, jeśli zjesz to wszystko – powiedział Wilson, pamiętając swoje bóle po doświadczeniach ze smakiem cappuccino.
- Zjem jeszcze trochę jak będę sprzątał.
House objął dłonią penisa Wilsona, było morko, a lubrykant wydawał śmieszny dźwięk.
- To już nie zajmie dużo czasu.

Wilson był zafascynowany dłonią House’a. Nigdy wcześniej nie myślał, że dłoń mężczyzny ślizgająca się po jego członku będzie wyglądać tak ponętnie. Nagle przestał się przejmować tym, co House zamierza zrobić i czy będzie bolało. Chciał jedynie, żeby House zrobił to teraz.

House nie był pewien jakie myśli kołatają się w głowie Wilsona, wiedział jedynie co działo się z jego penisem. Ciało onkologa dowodziło sytuacją. House usiadł okrakiem na nogach przyjaciela, nie było to łatwe, a bolesne.
- Nie musisz się ruszać, Wilson. Trzymaj nogi tak jak teraz.

House obniżył się nieco i docisnął swojego członka do ud Wilsona, poruszał biodrami w górę i w dół, pocierając sobą o uda przyjaciela i jego krocze. Na moment się zatrzymał, upewniając się, że ma wystarczającą równowagę i owinął dłoń wokół penisa Wilsona. Potarł nią lekko o jego brzuch, Wilson jęczał i wzdychał, były to dźwięki, których House nie mógł już znieść. Braku działania także. Wrócił do poruszania biodrami, od razu było mu lepiej.

Wilson nie miał pojęcia co House właściwie robił, ale zamierzał rozwalić mu głowę, gdyby przestał. Nie mógł już wytrzymać w takiej pozycji, pchnął więc biodrami w górę, co sprawiło, że jego nogi znacznie się do siebie zbliżyły.
- O, Boże! Wilson!

Okrzyk House’a utwierdził go w przekonaniu, że zrobił coś dobrze. Pochylił się i zbliżył go do siebie, wciągając w pocałunek. Dodatkowy ciężar oparty o jego penisa był przyjemnie niemożliwy do zniesienia.
- House, och! House!

W takich sytuacjach, House uwielbiał słuchać dźwięku swojego imienia. Jego oddech przeszedł w ciche dyszenie, czuł też znajome narastanie rozkoszy, jakby prąd przebiegał przez jego ciało. Jęknął. Jego ruchy stały się bardziej oszalałe, a dźwięki jakie wydawał bardziej przypominał ryk niż jęczenie. Gdy pot pojawił się w zgięciu jego kolan, a mięśnie zaczęły się napinać, wiedział już, że nadchodzący orgazm będzie intensywny.
- Wilson, Wilson, kochany! Taaak, już... dochodzę! Taaak, taaa...ach!

Wilson był zachwycony upojeniem House’a. Jego twarz w czasie orgazmu była o wiele seksowniejsza od miny „właśnie na to wpadłem”. Nie mógł uwierzyć, że to właśnie on zrobił to House’owi i chociaż trzeba było przyznać, że nie zrobił zbyt wiele, nie zmieniało to zakończenia. Tym bardziej tego, że House zacisnął palce i wciąż pieścił jego penisa, Wilson nie potrafiłby być taki wielozadaniowy. Intensywnie odczuwał spojrzenia, myśli i ruchy, próbował nie zamykać oczu, ale nie mógł, same z siebie mocno się zaciskały.

Wilson wyszeptał litanię takich rzeczy, że poczułby się zawstydzony, gdyby tylko zdawał sobie z nich sprawę. Wyjęczał finalnie nazwisko kochanka i doszedł w jego dłoń i na ich brzuchy.

House upewnił się, że wycisnął z Wilsona wszystko do ostatniej kropli i opadł na niego, wspierając się na rękach. Przytulił twarz do szyi kochanka i powoli łapał oddech, a potem przekręcił się i położył na plecach, łącząc swoją lewą dłoń z dłonią Wilsona.
- Powinniśmy byli zrobić to lata temu! – powiedział Wilson, ciągle głośno oddychając.
- Powiedziałem ci to, lata temu – odparł House, kładąc się na boku, by całować onkologa.

Nie tracił więcej czasu i wycałował sobie ścieżkę po jego brzuchu, zlizując spermę, aż dotarł do miękkiego już penisa.
- A myślałem, że za pierwszym razem dobrze smakowałeś!
House przesuwał wargami po całej jego długości, a gdy siorbnął nieprzyzwoicie, Wilson złapał go za głowę i docisnął do swojego ciała.
- To łaskocze, zrób to porządnie.
- Ktoś tu się staje wymagający.

House uśmiechnął się i dokładnie wyczyścił penisa przyjaciela, po czym całował jego klatkę, aż doszedł do twarzy. Pozwolił sobie na westchnięcie zadowolenia, już dłużej nie będzie ignorowany ani odpychany, Wilson w końcu należał do niego!

Curt zastanawiał się co zabierało House’owi tyle czasu, przecież wszedł do mieszkania Wilsona kilka godzin temu! Niechętnie odjechał do domu, postanawiając kontynuować jutro obserwację House’a.

Richie117