Na pastwę losu /z/

Jarii007

Oj biedny Wilson

A Foreman ma doobrze

A fik super

Pozdroo i pisz dalej !!!

Poziomka

O przepraszam! Kto tu się mną przerzuca, co? Ładnie to tak? I Ty Brutusie przeciwko mnie?

Niewiele znacząca groźba? Oj, uważaj any bo strzelę focha.

Katty B.

Any

Jarii007, dziękuję

Any

Kolejna część (jakimś cudem się wyrobiłam).
Enjoy!

część 2

Zupełnie nie pamiętała, co robiła przez ten tydzień, który spędziła poza Princeton. Wiedziała jedno – wracała do domu. Nie mogła się już doczekać, kiedy usiądzie za swoim biurkiem i sprawdzi pocztę mailową, kiedy poflirtuje z doktorem Ringiem.
Szła ciemną uliczką. Za następnym zakrętem powinna już dostrzec szpitalny gmach. Jednak zamiast murów zobaczyła park.
Przez chwilę zastanawiała się, czy przypadkiem nie pomyliła ulic, ale to przecież niemożliwe, chodziła tędy milion razy.
Doszła do bramy parku i zobaczyła tabliczkę z napisem „Princeton Plainsboro Teaching Hospital”. Brama otworzyła się automatycznie. Czuła, że musi iść alejką skręcającą w prawo, ruszyła więc, rozglądając się wkoło. Po drodze mijała klatki z uwięzionymi pracownikami szpitala. Na klatce Foremana wisiała kartka z wydrukowanymi literami układającymi się w zdanie „ Asfalt powinien znać swoje miejsce”, u Ringa „ Nie podrywaj szefowej”. W kącie ostatniej z klatek siedział skulony Wilson. Na jej widok podniósł głowę i krzyknął:
- To przez ciebie! Powiedziałaś mu o całej naszej rozmowie! Wściekł się.
Na klatce Wilsona wisiał ogromny transparent z wymalowanymi jadowicie czerwonymi literami ZDRAJCA.
Nie wiedziała, co robić. Podbiegła do klatki i zaczęła szarpać metalowe pręty, Wtem ni stąd ni zowąd zjawił się House ubrany w jaskrawozielony fartuch.
- Dobrze się nimi zaopiekowałem w czasie twojej nieobecności! – wykrzyczał ze śmiechem. – Żądam nagrody! I dla ciebie też mam gotową klatkę.
Przerażona, cofała się gorączkowo tak długo, aż natrafiła plecami na ogrodzenie. Wtedy House zarzucił jej na głowę coś, co wyglądało jak tygrysia skóra. Zaczęła gwałtownie szarpać dziwny materiał, jednak musiał się przykleić, bo nie dało się go ściągnąć. Poczuła, że trafi równowagę i leci do tyłu przez ciemność i pustkę…

Obudziła się zlana potem. Przez chwilę nie wiedziała, co się dzieje, dopiero po minucie zorientowała się, że dopiero wczoraj wieczorem przyjechała do Bostonu. Na wspomnienie parku z klatkami parsknęła śmiechem.
Na pewno jakoś sobie radzą – pomyślała.

- House! Moje biurko!
- Co z nim? Ptak zanieczyścił?
- Gdzie ono jest?!
- Tam – niedbale wskazał ręką balkon. – Praca na świeżym powietrzu jest o wiele przyjemniejsza.
- Kazałeś wywalić z mojego gabinetu biurko tylko dlatego, żeby móc wstawić swoje stereo?
- Pasuje kolorystycznie – odparł z szelmowskim uśmiechem. – Poza tym zajmuje mniej miejsca. Na podłodze zmniejszą się teraz dwie osoby – dodał, łapiąc Wilsona za krawat i przyciągając do siebie.
- Nawet o tym nie myśl – odpowiedział, wyrywając się, onkolog. – Jak wrócę, wszystko ma być na swoim miejscu, inaczej czeka cię abstynencja.
- Nie wierzę -powiedział kpiąco House. – Nie wytrzymałbyś.
- Hm… to nie ja zamawiałem setki prostytutek, gdy rzuciła mnie dziewczyna…
- …tylko przelatywałem wszystkie możliwe pielęgniarki – podpowiedział teatralnym szeptem diagnosta.
- Masz czterdzieści minut – uciął dyskusję Wilson zdecydowanym tonem. Odwrócił się, by odejść.
- A coś na zachętę…? – spytał House żałosnym tonem.
Mężczyzna przewrócił oczami, ale na jego twarzy pojawił się lekki uśmiech. Podszedł do przyjaciela i musnął wargami jego usta.
- Na nic więcej nie masz co liczyć – powiedział.
- Jeszcze zobaczymy – odrzekł chytrze House. – Na ten temat pogadamy wieczorem. Sprawdziłem, nie masz dziś dyżuru.
Wilson pokręcił z rezygnacją głową i wyszedł z gabinetu. Za kwadrans jego pacjentka miała mieć operację i obiecał jej, że będzie na sali w czasie trwania zabiegu.
Myjąc ręce i zakładając sterylny fartuch czuł, że się gubi. Że życie chyba wcale nie jest takie fajne, jakie wydawało się być przez ostatnie trzy lata.

Tymczasem House wychylił głowę z gabinetu. Gwizdnął na mężczyznę zmywającego podłogę w korytarzu.
- Nie potrzebujesz przypadkiem dziesięciu dolców? – spytał.
Tamten niepewnie skinął głową.
- To zamelduj się tu za pięć minut z jakimś kumplem po fachu, jest dla was robota.
Po kilkunastu minutach biurko Wilsona wróciło na swoje dawne miejsce. House kazał też swoim „pomocnikom” wstawić do biura mały stolik na swój komputer, dodatkowe krzesło i kilka książek. Na ścianie powiesił plakat grupy The Killers i ACDC - zespołów, których Wilson nie znosił z całego serca. Jeszcze tylko ustawienie ekspresu do kawy i gabinet urządzony. House uśmiechnął się z triumfem i wyciągnął jak długi na kanapie.
Czas na relaks.

Odpoczynek przerwała mu Cameron.
- Pobudka, mamy pracę.
Otworzył niechętnie jedno oko.
- Zauważyłaś pielęgniarkę, która przez trzydzieści sekund siedziała bezczynnie? Faktycznie, to poważna sprawa, dzwoń do FBI.
- Mamy pacjentkę, House. Trzydziestodwuletnia kobieta, uskarża się na chroniczne bóle głowy.
- A nie pomyśleliście, że to po prostu migrena?
- Pomyśleliśmy, ale to zupełnie inny rodzaj bólu. To może być guz.
House westchnął i wstał z kanapy.
- No dobra. Masz już wywiad?
- Chase właśnie go robi.
Skinął głową.
- Potem go przestudiuję. Wy w tym czasie zróbcie rezonans.
Cameron wyszła z pokoju, a House sięgnął po nożyczki i jakieś czasopismo. Wyciął małe, papierowe serduszko i położył je na środku blatu biurka Wilsona. Potem skierował się ku wyjściu – nie dane mu było dłużej się lenić.

Kuki

Yay, nowa część!

(...)dodał, łapiąc Wilsona za krawat i przyciągając do siebie.
Och, mrrau! :3

Wyciął małe, papierowe serduszko i położył je na środku blatu biurka Wilsona.
Ołł... xD

No, boskie. A pomysł ze snem świetny. Miał, Kuk chce więcej! ^^

Poziomka

Any

Poziomka

motylek

Ubawiłam się tym sNEM Cuddy, myślałam ,że to się śni House'owi

a koniec, cudowny:House sięgnął po nożyczki i jakieś czasopismo. Wyciął małe, papierowe serduszko i położył je na środku blatu biurka Wilsona.

Jarii007

Oooooo

Hah powalający ten fik

yourico

Przeczytałam... OK... jestem zaniepokojona i to POWAŻNIE!

Znów coś bruździsz <b>anyway</b>... ok... powstrzymam się przed czytaniem aż nie skończysz... i będę miała kogo wypytać o koniec...

Any

Katty B.

Nie podobał mi się sen Cuddy, czemu ona myśli, że to House byłby odpowiedzialny za wszelkie zło? O, i zastanawia mnie, o czym rozmawiali Cuddy i Wilson. Moje podejrzenia wciąż są aktualne, co znaczy, że myliłaś się co do myślenia o czym myślałam. XD

House i wycięte serduszko = teh cute. Nowy wygląd biura chętnie bym obejrzała. A w FBI jest mnóstwo przystojniaków, więc na miejscu House'a bym uważała. XD Aaa... I nie podoba mi się pacjentka. Już.

Kat.

Jarii007

Any

Jarii007

marengo

Niezły był ten sen Cuddy. Lubię takie koszmarowate sny

.

Any

Katty B.

Any

No dobra, więc Wilson jest w ciąży z Cuddy ^^

Kat, mam przeczucie, że Twoje przeczucia są słuszne

Katty B.

any, m-preg to tylko u Richie. XD Choć... To byłoby interesujące. XD

marengo

Katty B.

Czyli mari chciała iść we fluffowatą stronę. XD Moje przeczucia wahają się takoż od fluffu po apocaliptic!fica. XD

marengo

Ooo, znając House'a, apocaliptic!fic będzie na pewno... Pytanie brzmi, co będzie oprócz tego xD.