Trudne dzieciństwo [NZ]

lisek

Widzisz Agusss z liskiem też nie sposób się nie zgodzić

Agusss

Przepraszam to tylko jednorazowe zdarzenie

pisałam Ci chyba, że mi wali

Przykładem było moje rysowanie

OLA336

Wiecie, że was kocham??

lisek

No ładnie, czy lisek ślepnie, czy literki faktycznie masz coraz mniejsze

Jednorazowe zdarzenie

lisek często ma rację

albo chociaż czasem

Jakbym chciała by się ten Twój humor i mi się udzielił. Nawet, nie wiesz, co właśnie tworzę

Nie, nie rysuję

Piszę, ja niestety nie jestem tak wszechstronnie uzdolniona

KC moja nie zgadzająca się z liskiem Hilsonko

Agusss

OLA336

Agusss przepraszam, ale Liska kocham tak po przyjacielsku. Nasz Lisek jest w końcu ma Shadow

Agusss

*robi piękne oczy do Oli* [po chwili zakrztusza się chipsem bo chciała coś powiedzieć]

Dobra nie przejmować się dziś mną

IloveNelo

Jestem dopiero teraz, gdyż właśnie uporałam się z lekcjami

Także Trójca w komplecie

Oluś!

Czy ja Ci już kiedyś pisałam że Cię kocham?

I fika i Wena i tak dalej?

I oczywiście dzięki za dedykację

Ta część była cudowna, wspaniała, piękna, zabawna, romantyczna, i wszystkie inne synonimy do tych słów!

Cały czas mnie zadziwiasz!

Skąd bierzesz takie niesamowite pomysły?

Kocham!

joyjoyjoy

gdybym jeszcze jeden dzień musiała czekać na kolejną część, oszalałabym!

a więc DZIĘKUJĘ za uratowanie mojego zdrowia psychicznego i proszę już nigdy go tak nie nadwyrężać

!

poza tym, część zdecydowanie przyjemna ^^

Agusss

Ja oszalałam wczoraj [ze szczęścia i w ogóle

]. I nie tylko ja. Mój Wen nie chciał spać i dnia 07.10.2009 roku zawładnął mną całą [mym umysłem xD ] Wybaczcie! Nie wiem co robię... Ale mój Wen zaszantażował mnie, ze jeśli tego nie wstawię, nie mam co liczyć na więcej! gUpek... Więc wstawiam po czym szybko chowa sie pod biurko

Sercem zawładnąć może tylko ONA!
Ma muza przeze mnie wielbiona!
Och, spójrz na mnie swym przychylnym okiem.
Mimo, iż ma dusza ogarnięta jest mrokiem.
Och, ma kochana!
Ty jedyna doskonała!
U nóg Twych serce składam...
Moja przewspaniała Madame.
Bo nie wiem jak to wydusić z siebie,
Że tak naprawdę kocham tylko Ciebie!
OLA! Proszę Cię. Spójrz teraz na mnie kochanie.
Wtedy ten uśmiech [na mej twarzy] na wieki zostanie!

Jeszcze raz przepraszam! Nienawidzę swego Wena

lisek

Coś tu wisi w powietrzu

Czyżby kolejny Huddy Hilsonowy romansik

Coś w tym jest, że te Hudzinki i Hilsonki tak się ku sobie mają

patrzy w stronę swojej Hilsonowej drugiej połówki Shadow

i Hilsonowej przyjaźni z Agusss

pozdrawiam

Ps. Agusss nice banerek

Agusss

Może i się ma. Ale ja wolę nic nie mówić. Po prostu czekam aż mój Wen coś lepszego napisze

A po drugie... Ja nie wiem jak druga strona^^ [no dobra wiem w połowie?]
A no trzymają się razem

Dziękuję Lisku

OLA336

Druga strona jest za a nawet przeciw

IloveNelo

Shadow

lisek

Shadow kochana

lisek jest cały Twój

przecież wiesz

Tak przyjaciółki mam wspaniałe *patrzy błyszczącymi oczkami na wspaniałą trójce*

Ale ty jesteś tylko jedna

Zgadzam się z Tobą, przydałaby się kolejna świetna część

Ale o to już się nie martwię. Jestem pewna, że będzie. Ola o nas pamięta i wie jak ją uwielbiamy. Ją i jej fika.

Buziaczki

Agusss

lisek

Agusss mam nadzieję, że się podzielisz kolejnymi tworami

Mój twardy dysk jest bardzo pojemny

Pozdrawiam

Agusss

TEGO tworu raczej nikt nigdy nie przeczyta

Bo ja nie chcę nic mówić, ale mi jakby część TD wyszła wiec...

A przecież wiemy, że nikt nie może obrażać tego tworu!!

Pojemny?

Na głupoty?

Wystarczy, że Wen ma większe jazdy na rysowanie [wczoraj znów narysował

]

OLA336

Pomimo mojego doła, zmęczenie itp. postanowiłam, że jednak wam odpiszę.

Agusss

OLA336

OLA336

Od autora:Nie wiem czemu, ale nie podoba mi się za bardzo ta część

To miał być kolejny, nudny, zwyczajny poranek. House wstał o siódmej. Przeciągnął się na łóżku po czym wstał i poszedł do łazienki. Norma. Kiedy wrócił do pokoju, zdał sobie sprawę, że ma jeszcze sporo czasu do rozpoczęcia zajęć. Wyszedł z pomieszczenia i obrał kierunek na kuchnię. Będąc na ostatnim schodku usłyszał dziwny, niepokojący dźwięk. Czym prędzej ruszył w kierunku wydobywającego się głosu. W salonie siedziała Blythe. Trzymała w ręku telefon i płakała. Zdezorientowany chłopak podszedł do matki i nie zastanawiając się zbyt długo postanowił się odezwać.
- Cokolwiek powiedziała ci moja wychowawczyni, przysięgam, że skłamała – Spojrzał na nią oczekując jakiejś odpowiedzi. Kobieta podniosła na niego wzrok. Jej oczy było opuchnięte od płaczu, który do tej pory nie ustępował.
- John…on… - Próbowała się opanować – On, nie żyje – Powiedziała drżącym i łamiącym się głosem.
- Przykro mi – Odpowiedział, a na jego twarzy pojawił się mimowolny uśmiech. Nie kontrolował tego. Kiedy zdał sobie sprawę ze swojej reakcji, przestraszony wybiegł z salonu i pobiegł do siebie na górę. Zatrzaskując za sobą drzwi, usiadł na łóżku i zaczął się śmiać.

Dzwonek do drzwi. Nikt nie odtworzył. Kolejne próby dostania się do środka nie przyniosły żadnego efektu. Zdenerwowany Jimmy zdjął plecak i wyciągnął z niego klucz.
- Skąd masz klucz? – Zapytała zaniepokojona całą tą sytuacją Cuddy.
- House mi go dał, na wypadek gdyby nie mógł dostać się do domu – Wyjaśnił jej przyjaciel. Weszli do środka.
- House! Gdzie jesteś?! – Nikt nie odpowiadał. Lisa weszła w głąb mieszkania. Poszła do kuchni, jadalni a na samym końcu weszła do salonu.
- James, chodź tutaj! – Krzyknęła. Nie musiała długo czekać na jego reakcje, ponieważ chłopak zjawił się niemal natychmiast.
- Pani House, co się stało? – Zapytał, widząc zrozpaczoną kobietę.
- Nic Jimmy, wszystko będzie dobrze – Odpowiedziała mu
- Gdzie jest Greg? – Kolejne pytanie.
- W szkole
- Zostań z nią – Poprosił dziewczynę, a sam pobiegł na górę. Cuddy wyjęła z jej ręki telefon i odłożyła go na miejsce. Następnie poprawiła poduszki, które znajdowały się na drugim końcu kanapy i ostrożnie pomogła się jej położyć. Przykryła ją kocem i poczekała aż zaśnie.

- House, ty idioto! – Wilson wpadł do pokoju przyjaciela. Greg leżał na łóżku, obok którego stała pusta butelka po alkoholu.
- Co ty wyprawiasz! – Podszedł do niego i potrząsnął nim kilka razy – Wstawaj! - Chłopak otworzył oczy i spojrzał na przyjaciela
- Mógłbyś mną nie szarpać? – Zapytał. Nie był do końca trzeźwy.
- Co tu się dzieje?! – James nie przestawał krzyczeć.
- Zamknij się, łeb mi pęka! Nic się nie dzieje, po prostu John nie żyje. Rozumiesz, NIE ŻYJE!
- I dlatego się upiłeś? Nic z tego nie rozumiem – Do pokoju weszła Cuddy
- Nic ci nie jest! – Podbiegła do chłopaka i pocałował go – Ty śmierdzisz alkoholem – Odsunęła się – Co tu się dzieje?!
- Mój najukochańszy tatuś nie żyje – House wygiął usta w podkuwkę.
- Jesteś idiotą! Twoja matka jest załamana, potrzebuje wsparcia a ty w najlepsze sobie pijesz!
- Była wściekła – W ogóle to skąd masz alkohol!?
- Z barku mojego byłego ojca – Wzruszył ramionami
- Weź się w garść! – Do akcji wkroczył Jimmy – Kiedy pogrzeb, kiedy przywiozą jego trumnę?
- Nie wiem, pytajcie się Blythe. Mnie to nie obchodzi
- Spytałbym się, gdyby nie to, że nie jest w stanie mi nić powiedzieć!
- Ona go kochała. Pomimo tego wszystkiego co on mi robił, ona go kochała! – Krzyczał – A teraz go nie ma. I już nigdy się nie dowie jak bardzo go nienawidziłem, nie zdążyłem mu powiedzieć, że każdego dnia czekałem na jego śmierć, nie zdążyłem…

Wilson zadzwonił do Grace i do swoich rodziców. Wyjaśnił im wszystko i powiedział, że zostaje dzisiaj na noc u swojego przyjaciela. Cuddy zrobiła podobnie. Zadzwoniła do mamy i wyjaśniła jej zaistniałą sytuacje. Ich rodzice nie stwarzali żadnych problemów. House, kiedy doprowadził siebie do porządku, zadzwonił w kilka miejsc. Dowiedział się wszystkiego, a następnie wraz ze swoimi przyjaciółmi starał się podtrzymać na duchu swoją matkę. Z początku miał do niej żal. W głowie mu się nie mieściło, dlaczego się tak zachowuje, dlaczego ciągle płacze. Przecież John narobił tyle złego. Jednak po rozmowie z Cuddy i Wilsonem wszystko to minęło.

lisek

Olu mi się ta część podobała i to bardzo. Właśnie uświadomiłam sobie, że idealnie wpasowała się w tytuł tego fika. To przecież opowieść o trudnym dzieciństwie. Więc część jest jak najbardziej pasująca do całośći i wogóle naprawdę bardzo fajnie Ci to wyszło. Widać, żę wczuwasz się w swoich bohaterów pisząc tego fika. Ich przeżycia oddajesz doskonale. Poprzednie części była przezbawne, i faktycznie prawie zapomniałam , jaki tytuł ma to opowiadanie. Dlatego bardzo dobrze zrobiłaś wrzucając tą część. Śmierć ojca House'a, no nie spodziewałam się, ale będę chyba jak House, nie będę zbytnio rozpaczać. Za to wsparcie Jimmiego i Lisy jest takie piękne. To, że mogą na siebie liczyć

Powiem to poraz dwa miliony Bóg wie który raz

, ale ten fik jest WYJĄTKOWY I CUDOWNY, taki PRAWDZIWY, ŻYCIOWY, a zarazem NIESPOTYKANY I NIEZWYKŁY lisek BIJE POKŁONY i czeka na dalszy rozwój sytuacji

Buziaczki

Agusss

O matko! I co ja mam Ci odpisać teraz? Jestem pod tak wielkim wrażeniem, że nawet nie wiem co mam napisać! Zbiła mnie z tropu ta część. Zawiera w sobie chyba wszystko co powinna zawierać najlepsza część opowiadania. Jest trochę komizmu, ale także i tragizmu. O mamusiu!
Powiem tak. Lisek napisał chyba wszystko co mozna napisać!

Kocham Cie

Co ja bym zrobiła bez Ciebie ?

Wen!