Stalk [T, NZ, 13/17]

Richie117

okeeej, to specjalnie dla tych, które nie czytały albo zapomniały "Kociego fika" - fragment o tipsach:
Tego sobotniego poranka w klinice leczenia bezpłodności było jeszcze kilka innych par. Greg przypomniał Jamesowi, że mógł spędzić ten sobotni poranek, oglądając nowy odcinek "That's So Raven". Wyglądało na to, że Greg i James są tam jedyną męską parą. Resztę stanowili przeciętni heteroseksualiści.
Zabawnie było ich obserwować. Faceci unikali nawiązywania kontaktu wzrokowego między sobą, a kobiety gawędziły o wszystkim, czego próbowały do tej pory, by zajść w ciążę.
- On wie, że go kocham. Nie pojmuję, dlaczego jest taki zdenerwowany - szeptała tleniona blondynka ze szponami w kolorze czerwonego wina, poklepując swoje włosy.
Też bym się denerwował, zdecydował Greg. Te paznokcie wyglądały tak, jakby mogły wykastrować faceta. Zdecydowanie nie była typem kobiety, której powierzyłby swoją męskość.

(btw, advantage, znów Cię odstraszyła klasyfikacja wiekowa? A tam są aż dwie ery...

)

advantage

Richie117

advantage

advantage

Zmobilizowałam się i powstał ósmy rozdział... finally! Aż wstyd się przyznać, że w czwartek miną równo dwa miesiące od siódmego

jak ten czas leci

Rozdział 8. Stosunki po ujawnieniu.

- Wasze dania powinny być za kilka minut.
Kelly przyjęła ich zamówienia mniej niż pięć minut temu, więc nie byli specjalnie zdziwieni, słysząc, że jedzenie nie było jeszcze gotowe. Kobieta okrążyła ich dookoła, zanim nachyliła się konspiracyjnie.
- Nie wiem co wasz przyjaciel robi Jessie, ale możecie praktycznie usłyszeć ją aż tutaj!
Wilson i Curt nie wiedzieli co odpowiedzieć.
- Jestem pewien, że jej nie krzywdzi. Nie mógłby... – Wilson urwał, nie będąc pewnym czy może być pewien, czego właściwie House nie mógłby zrobić. Miał natomiast pewność, że lista takich rzeczy była krótka.
- Och, nic ją nie boli – roześmiała się Kelly. – Nie mogę uwierzyć, że to zrobiła. To znaczy powiedziałam jej, że to ubaw i wiecie, ostra sprawa. Jej chłopak rzucił ją w środę, więc gdy powiedziała, że podoba jej się wasz kumpel, stwierdziłam: pisz się na to. Ale nie sądziłam, że będzie taka głośna! Muszę lecieć, kryję jej stoliki, gdy jest na „przerwie” – powiedziała Kelly, robiąc cudzysłów w powietrzu i pospieszyła do strefy dla pracowników.
- Chyba nie myślisz, że on... – Curt nie chciał powiedzieć „pieprzy tę dziwkę”, ale tak właśnie czuł. Ona na niego nie zasługiwała!
Wilson pokręcił głową.
- Z House’em nigdy nic nie wiadomo. Wróci i powie nam, że ją zaliczył, nawet jeśli tylko dyskutowali o najlepszym piwie dla skrzydełek kurczaka.
Obraz jaki wyczarowała im Kelly sprawił, że rozmowa zastygła w miejscu.

- To naprawdę fajna restauracja.
Curt i Wilson popatrzyli na House’a, spodziewając się, że powie coś więcej, ale on tylko usiadł i nalał sobie piwa.
- Przegapiłem coś? Nadwerężyliście trochę ten kufel, co? – Pozostali nie odpowiedzieli, co sprawiło, że House poczuł się mniej pewny siebie. – Co?
- Powinieneś zapiąć przynajmniej jeszcze jeden guzik koszuli. Albo możesz kupić złote łańcuchy i wypróbować look jazzowego muzyka.
House spojrzał w dół, zobaczył, że faktycznie zapomniał zapiąć guziki. Westchnął i zrobił to.
- Coś jeszcze muszę poprawić? Żadna zużyta gumka nie wystaje mi z kieszeni, nie?
Wilson w końcu się uśmiechnął, nawet jeśli był to osądzający uśmiech.
- Jestem pewien, że nie możesz się doczekać aż opowiesz nam sprośne szczegóły. – Nie był pewien, czy chce je usłyszeć, ale musiał jakoś nakierować House’a, by im coś powiedział.
- Jakie szczegóły? Poszedłem tylko zobaczyć Jessikę. Dała mi swój numer. – Wyjął kawałek papieru oraz swój telefon i dodał ją do kontaktów.
- Daj spokój, Greg – powiedział Curt, włączając się do rozmowy. – Kelnerka powiedziała nam, że odgłosy były jednoznaczne.
Curt chciał usłyszeć wszystko, nawet jeśli fakt, że ta kobieta dotykała House’a strasznie go złościł. Jednak każda najmniejsza informacja mogła pomóc mu zdobyć nagrodę.
- Nie sądzę, by dyskutowanie o tym było odpowiednie. Zamówiliście coś do jedzenia? Nagle zrobiłem się głodny. – House zmienił temat.
- Tak, ale nie możesz nam nie powiedzieć.
To było coś, o czym House nie chciał rozmawiać, więc Wilson musiał to usłyszeć, choćby miał przez to zwymiotować.
- Opowiedz nam o swoim gorącym spotkanku.
- Niczego nie pomiń – dodał ochoczo Curt.
Wilson powiedział mu wcześniej, że House im powie. Jeśli jednak nic nie mówił, czy to znaczyło, że do niczego nie doszło, czy raczej doszło do czegoś tak niesamowitego, że nie mógł się tym podzielić? W jego głowie pojawiła się wizja House’a zakochanego w kelnerce.
- Hej, nic wam nie powiem! Nie zaczynajcie spekulować. Jessica to fajna dziewczyna, więc zatrzymajcie swoje brudne myśli. – House zabrzmiał śmiertelnie poważnie. – Powinienem powiedzieć Chase’owi, że lubię tę koszulę? Myślicie, że jak ją założę do pracy to się zorientuje, czy będę musiał wyjaśniać? Nie chcę, żeby podszedł do tego emocjonalnie.
- Będzie wiedział, gdy zobaczy, że ją nosisz. Pewnie wzbudzi to w nim jakieś emocje, ale wygada się Cameron. – Wilson niechętnie przyjął zmianę tematu. – Tylko najpierw ją wypierz. Nie chciałbym, żeby...
- OK, nie gadamy o tym co się stało tam, liczy się tutaj – przerwał mu House. – Nie chcę, żeby jej współpracownicy, jak ten sprzątający koleś za wami, coś usłyszeli. I tak słyszeli już wystarczająco.
Pozostali popatrzyli na House’a, zanim spojrzeli na siebie nawzajem, bezgłośnie dyskutując czy z nimi pogrywa.
- Nie zamień tej koszuli w zwyczajną, tylko zostaw na specjalne okazje, a będzie niezła. – Wilson szukał mało seksualnego tematu do rozmowy.
Popchnął w połowie pełną szklankę piwa na środek stołu. Znów się odciął, chciał zjeść najszybciej jak to możliwe i stąd wyjść, zanim jego mózg wybuchnie z ciekawości.
- Przynajmniej załóż ją raz do pracy, gdy będziesz wiedział, że Chase będzie w pobliżu. Dla ciebie może to nie mieć znaczenia, ale on wygląda na kogoś, kto doceni najmniejszy znak uznania. – Curt mówił, ale wcale się nie słuchał. Chciał już zjeść, chciał wyjść, żeby móc trochę pomolestować House’a... o szczegóły tamtego spotkania. Tak.
- To prawda. Skąd znasz Chase’a?
Coś kusiło Curta, by trochę pokręcić, ale przyznać, że odszukał go kiedyś, by dowiedzieć się więcej o House’ie. Ostatecznie jednak wymyślił nudną historyjkę, ale oczekiwał, że kiedyś prawda i tak wyjdzie na jaw. Przynajmniej trochę ich to odciągnęło od tego, o czym chcieli dyskutować.

<center>~ </center>
Ledwo zamknęły się drzwi samochodu, zaczęło się przesłuchanie.
- Co to kurwa było, House? – Wilson sprawiał wrażenie oburzonego, ale przede wszystkim był oszołomiony.
- Musisz nam powiedzieć co się naprawdę wydarzyło, bo tamta kelnerka myślała, że posuwasz jej koleżankę. – Curt za to wyglądał na oszołomionego, ale w pierwszej kolejności był zazdrosny.
House zagryzł wargę i uśmiechnął się. Przez cały posiłek zastanawiał się czy powinien ich zaszokować tymi szczegółami, czy frustrować skromną odpowiedzią. Nie zdecydował do tej pory.
- Miałem niezły ubaw z młodą laską na zapleczu. Przy okazji, wiecie, że sos barbecue był z puszki?
Bez względu na to co już powiedział, albo czego nie powiedział, planował ich trochę podrażnić.
- Och, świetnie Greg, ale jak konkretnie ten ubaw wyglądał? Przecież byłeś tam za krótko, by grać w Monopoly.
- Cóż, Curt, wszystko zależy od tego jak grasz. – House rozkoszował się tym tak bardzo jak seksem.
- Nie pogrywaj z nami i powiedz co się wydarzyło – włączył się Wilson.
Jego ton zaburzał całą zabawę – brzmiał wściekle. House zgadywał, że zaliczenie kelnerki nie kwalifikowało się na najlepsze zachowanie, chociaż na skali próbuję zachowywać się lepiej plasowało się gdzieś w połowie.
- OK, Alan rzucił Jessikę. Jessica chciała się na nim odegrać, więc się przysłużyłem.
- A może powiedziałbyś coś lepszego? – mruknął Wilson, włączając się do ruchu.
- Ona powiedziała, że byłem lepszy. – House nie mógł przestać się uśmiechać. Co za wspaniała noc!
- Wydaję mi się, że twoje szczegóły są trochę mgliste. Zgaduję, że jeśli nic się nie stało, to...
- Tak! – rzucił Wilson, przerywając Curtowi. – Nie przechwalasz się, bo tak naprawdę do niczego nie doszło. Wypłakała się na twoim napalonym, współczującym ramieniu, a potem dała ci swój numer z nadzieją na więcej płaczliwej gadki.
Wilson wcale nie uważał, że tak było, ale pomyślał, że ego House’a nie pozwoli mu teraz milczeć. Miał rację.
- Wciągnęła mnie na zaplecze, gdzie było nawet dużo miejsca. Całowaliśmy się i macaliśmy się, a potem zrobiła mi loda.
- Co? – Wilson nie spodziewał się szczegółów wypowiedzianych tonem jak zrobić kanapkę. „Loda” zabrzmiało obcesowo, jakby przy wyjaśnianiu przygotowania tandetnej kanapki napomknąć o paleniu metamfetaminy, nim dodać się musztardę.
- Wow, była w tym dobra? – spytał Curt, zanim zdążył rozważyć czy to na miejscu.
- Tak, miała w tym wprawę.
- Więc pocałowałeś ją, a ona nie mogła ci się oprzeć i ci obciągnęła?
Wilson pomyślał, że całkiem prawdopodobne. Jak wiedział, House działał na kobiety na każdy możliwy sposób, od złości po pożądanie. Z drugiej strony, ona wyglądała, jakby potrzebowała pieniędzy, House mógł jej zapłacić.
- Jesteście chorzy. Chcecie zobaczyć fotki?
- Jasne, jeśli masz. – Curt miał nadzieję, że tak.
- Zacznij od początku i powiedz prawdę. – Wilson nie był pewien ile szczegółów może znieść.
- To nie jest skomplikowane. Całowaliśmy się, potem zaczęliśmy się pieścić, ssałem jej sutki...
- A wcześniej to pominąłeś.
House spojrzał na Curta poirytowanym wzrokiem. Co on, robił notatki?!
- Potem powiedziała, że czas ucieka, a mój penis wciąż czeka. – House zaśmiał się z własnego pijackiego rymu. – Jak mówiłem, była dobra. Nie najlepsza, ale miała fajną technikę i entuzjazm. W końcu przerwała, wtedy ją podotykałem, aż ona się odwróciła i powiedziała, żebym ją bzyknął, więc ją bzyknąłem. Dała mi swój numer, ja jej coś poradziłem. Wymieniliśmy przyjemności i wyszliśmy na korytarz pełen uśmiechniętych pracowników. – House uznał, że tyle wystarczy. Jeśli będą chcieli czegoś bardziej obrazowego, to najpierw muszą go mocniej spić.
- Kelly mówiła, że Jessica była głośna. Chciała wiedzieć co jej robisz, bo była pod wrażeniem. – Wilson wręcz umierał, by powiedzieć to House’owi.
House się zaśmiał, ale wyglądał na trochę zawstydzonego. To była rzadkość, Wilson niemal rozbił samochód, próbując zapamiętać minę House’a.
- Nauczyłem ją greckiego alfabetu. To mówi samo za siebie, nie?
- Nie – powiedzieli zgodnie pozostali.
- Więc to sekret, i tak powiedziałem już za dużo.
- Zamierzasz do niej zadzwonić? – Wilson nie mógł sobie wyobrazić randkujacego House’a.
- Myślę, że mógłbym. To znaczy, jeśli była taka napalona po głupim komplemencie, wyobrażacie sobie co zrobi po dobrej kolacji?

Nikt się nie odezwał przez kilka chwil. House zastanawiał się, czy znów go oceniali. Jeśli tak, wcale się nie przejmował. Powiedział sobie to w myślach, ale stwierdził, że jednak musi się odezwać.
- Słuchajcie, nie mamy zbyt wiele wspólnego. Jej śmiech jest beznadziejny, nie jest zbyt mądra, a ja jestem bardzo miły, że ujmuję to w taki sposób. Ona ma jakieś problemy z poczuciem własnej wartości, ale jednocześnie niezła z niej kochanka. Przykro mi, jeśli to uraża waszą wrażliwość.
- Więc dlaczego nie uprawiasz seksu z ludźmi, których lubisz? Mógłbyś nawet się z kimś umawiać. – Curt w myślach dokończył zdanie: na przykład ze mną.
- House ma problemy z zaangażowaniem się i nikogo nie lubi, więc musi uprawiać przypadkowy seks lub go kupować.
Wilson był wkurzony rozmową o randkach House’a. W teorii, randki House’a były niewinne, ale w rzeczywistości randki znaczyłyby, że House o kogoś się troszczy. Wilson nie miał powodu czuć się, jakby House go zdradzał, ale jednak czuł, że ktoś wchodzi na jego grunt. Nie widział w tym ironii.
- Mówisz o mnie jakby mnie tutaj nie było, a kto z nas zaliczył dziś laskę? Och, no tak. Ja!
- Hej, nie możesz ogłaszać zwycięstwa, noc się jeszcze nie skończyła!
Taka była zasada, ale wcale się nie wydawało, by Wilson albo Curt mieli szansę.
- Nasza kelnerka dała ci swój numer? A ty zdobyłeś numer barmana? – House odwrócił się i skierował pytanie do Curta.
- Nie był w moim typie – odparł młody mężczyzna, chociaż wcale sobie nie przypominał żadnego barmana.
- Masz chłopaka?
House już wcześniej zdał sobie sprawę, że nic nie wie o Curtcie, a teraz się zaciekawił. Przypisał to chęci zmiany tematu i ogarniającej go nudzie.

Curt zastanawiał się, czy to podchwytliwe pytanie. Czy House oczekiwał innej odpowiedzi niż „tak” albo „nie”? Był już bliżej, ale wciąż nie potrafił czytać House’a wystarczająco dobrze, jakby chciał.
- Aktualnie nie – odpowiedział monotonnym głosem, z którego jak sądził, nic nie dało się wyczytać.
- Zostaw go w spokoju, House.
Najwyraźniej coś przekazał, jeśli Wilson stwierdził, że musi pospieszyć z pomocą.
- Po prostu próbuję go poznać. Z tego co wiem, on ma faceta i trójkę adoptowanych dzieci, a próbował cię podrywać, by sprawdzić, czy wciąż potrafi.
- Taa, nawet jeśli ktoś mógłby coś przed tobą ukryć, to jestem pewien, że Curt nie ukrywa sekretnej rodziny.
- OK, nie przeszkadza mi, że Greg pyta. Nawet mi to schlebia. – Och, jak bardzo!
- Ile upłynęło od twojego ostatniego faceta?
House lubił wprawiać Curta w zakłopotanie, ale nie przyznawał tego. Myślał nad kolejnymi pytaniami.
- Od poważnego minęły dwa lata. Od przygodnego, bez chęci zaangażowania się, jakieś pół roku.
Tak naprawdę minęły prawie cztery lata od jego ostatniego poważnego związku, ale nie chciał, by House o tym wiedział.
- Dwa lata? Więc tak naprawdę to ile, trzy lata i sześć czy siedem miesięcy? Większość ludzi nie chce, by inni zdali sobie sprawę jak zawalają związki i oddanie. – Cisza tylko utwierdziła House’a w przekonaniu, że miał rację.
- Nie liczę dni, to nie tak, że byłem porzuconym kochankiem.
House naprawdę wiedział wszystko! Czy ukrycie przed nim czegokolwiek było w ogóle możliwe? A czy Wilson nie powiedział kilka chwil wcześniej, że przed House’em nic się nie ukryje? Miał racje!
- Jeśli ktoś mówi, że nie został rzucony, to znaczy, że partner zdradzał, więc rzucił gnojka, albo rozstali się w przyjacielskiej atmosferze, co nie jest tak naprawdę możliwe, chyba, że było się żoną Wilsona. – I znów cisza znaczyła, że miał rację. Nie miało znaczenia jak było z Curtem naprawdę, ale przez to wszystko jego noga zaczęła nerwowo drgać.
- Mieliśmy problemy, które zniszczyły nasz związek. – Curt miał nadzieję, że to wystarczy, choć odrobinkę w to wątpił.
- Problemy mogą znaczyć wszystko. Seks był zły? Nie zakręcał tubki pasty do zębów? Przespałeś się z jego bratem?
- Nie.

W końcu Curt zrozumiał dlaczego ludzie ostrzegali go przed House’em. Zabawnie było patrzeć, gdy ktoś inny męczył się w krzyżowym ogniu pytań, ale bycie w środku czegoś takiego wytrącało z równowagi. Nie mógł sobie wyobrazić jak źle by było, gdyby nie siedzieli przy słabym oświetleniu w samochodzie. Przynajmniej House nie mógł przeszywać go wzrokiem.
- Wcale tak nie myślałem – powiedział House, ciesząc się, że znalazł temat, który zamknął usta temu kolesiowi. – Nie wyglądasz na typ, który by się przespał z krewnymi partnera. Poważne rzeczy są dla ciebie ważniejsze, więc nie sądzę by drobne irytacje jak pasta do zębów zdenerwowały cię na tyle, by skończyć. Jestem całkiem pewien, że seks też nie był zły. Nie wydaje mi się, że byłbyś w poważnym związku z kimś, kto nie dawałby ci tego, co potrzebujesz. Poza tym, ludzie szybko wywęszą złych kochanków, a mówiąc, że ktoś był pod tobą, automatycznie podnosi twój wizerunek.
- Głupia teoria. – Wilson pozwolił przewodzić House’owi o wiele za długo. – To mogła być niczyja wina, a Curt myśli, że to jego.
Wilson mało wiedział o miłosnym życiu Curta, ale mu wystarczyło, naprawdę nie chciał wiedzieć więcej. A ciekawość House’a też nie musiała być zaspokojona.
- Sugerujesz, że Curt jest złym kochankiem? Wątpię. Ma w sobie erotyczne wibracje. Pewnie jesteś dobry, bo troszczysz się za bardzo o potrzeby partnera. Zmysłowość Curta przyciąga innych, a on chce im zaimponować. Ja z kolei jestem niesamowitym kochankiem, bo moje ego nie pozwala mi być gorszym. Jesteśmy stadem ogierów!
House zachichotał, widząc płonące policzki Wilsona i słysząc ciągłą ciszę Curta. Był taki zadowolony, że aż żałował, że muszą wracać do domów, jednak Wilson się ucieszył, że byli tylko kilka ulic od domu House’a.

Wilson był więcej niż szczęśliwy, że dojechali pod dom diagnosty. Ten wieczór sprawił, że czuł się nieswojo poprzez seksualność House’a, nawet jeśli błagał go o szczegóły. Wiedział już, że będzie to jedna z tych nocy, gdzie dotrze do domu, położy się w łóżku i nie będzie mógł wyrzucić diagnosty ze swojej głowy.

Curt nie mógł uwierzyć, że House nazwał go zmysłowym. I wiedział, że byłby dobrym kochankiem! Zdał sobie sprawę, że fantazjuje o udowodnieniu tego House’owi. Wiele razy.
- Ok, House, teraz bezpiecznie do domu, tak jak zawsze.
House był zmieszany.
- Nie wejdziecie zwieńczyć tej nocy?
Zakładał, że mogliby, nie było jeszcze późno. On sam tracił już swój odlot, Curt był w fazie trzeźwienia, a Wilson był kompletnie trzeźwy. Sytuacja wymagała drinka.
- Nie planowaliśmy – mruknął Wilson.
Drink brzmiał nieźle w tym momencie, ale Wilson i tak miał wiele sprzecznych myśli dotyczących House’a, którymi musiał się zająć. Z kolei Curt, owszem, potrzebował drinka i nie spieszył się opuszczania towarzystwa, ale pomyślał, że może dobrze będzie zakończyć tę noc wcześniejszym zwycięstwem.

House rozumiał co się działo – zamierzali zostawić staruszka i pójść na imprezę gdzieś indziej, gdzie będą mogli pogadać o tym, jaki to jest niemoralny. Cóż, przynajmniej spędził trochę czasu z Wilsonem oraz zmysłowym, ale wciąż przerażającym Curtem, który nie był taki najgorszy. Widział dlaczego Wilson wolał spędzać z nim czas, Curt był wesołym facetem, który lubił dobrą zabawę. House czuł się lepiej będąc w cieniu, mógł zobaczyć ich razem w ich naturalnym środowisku. To rzucało ponury błysk na wieczór, ale pogodził się z tym i otworzył drzwi samochodu.
- Ja... było fajnie. Spędziliście dobrze czas. Następnym razem może i mnie się poszczęści i Lifetime puści kolejny film z Joe Pennym.
Kiwnął głową Curtowi i wysiadł z auta. Jego noga zesztywniała, pewnie się nadwyrężyła. Lepiej, żeby już poszedł, zanim zdadzą sobie sprawę, jak bardzo do nich nie pasował.

House otwierał drzwi do holu, gdy Curt wyszedł i przesiadł się na przednie siedzenie. Przez moment House pomyślał, że zmienili zdanie. Od kiedy tak bardzo ich potrzebował? Zamierzał długo ze sobą gadać, ale wszedł do mieszkania i niemal natychmiast zasnął.

Richie117