Staroindyjski bożek [Z]

LicenceToKill

I co, mam zacytować wszystko?! To chyba nie będzie odpowiednie

Znowu strasznie mi się podobało

Skąd Ty w ogóle bierzesz takie pomysły?

W życiu nie wpadłabym na coś takiego

Cała ta rozmowa "Cuddy" z Wilsonem (że on się jeszcze nie zorientował

) śmiechowa jak nie wiem co

Czekam, czekam, czekam na dalsze części

Dla dobra tego fika mogę poświecić nawet swój zeszyt od chemii, albo dorzucę nawet matmę

Swoją droga, dobrze, że ja nie pisze na okładkach, bo rozszyfrowanie mojego pisma sporo by mi zajęło

Buziaki

amandi

runiu, do rozwiązania jeszcze troszeczkę, a ja sama nie mam zielonego pojęcia, jak to się wszystko potoczy

. Na razie w głowie mam tylko szkic następnego odcinka

. dziekuję

minnie postaram się, żebyś nie musiała długo czekać

.

LicenceToKill dzięki

. Ze szkoły

. No, wiesz, nawet jakby Wilson miał jakieś podejrzenie, to czy by w to uwierzył? Że House to Cuddy, a Cuddy to House, a Wilson to tylko Wilson

?

dzięki za propozycje z zeszytami, bo jak kiedyś dałam mojej przyjaciółce na lekcji odcinek do przeczytania, to mój nauczyciel podszedł i go zabrał (oczywiście, oddał po chwili), ale przeczytał sobie parę linijek i już byłam przerażona, że zaraz zacznie czytać na głos

. Brr

.

Uściski

. A wiecie, że jak to przepisywałam na kopma, to mojej mamie się nie za bardzo niektóre zdania podobały

??

runiu

Ciekawe co się Twojej mamie nie podobało, ja nie wychwyciłam niczego takiego.

amandi

Hm... Mojej mamie nie podobały się stylistycznie zdania: "Pomijając?" i "Jakby zamiast błękitnych oczu mrugały jej dwa czerwone światełka przed przejazdem kolejowym". Dla usprawiedliwienia, ja to pisałam po 12 w nocy

Bereśka

Strasznie mi się podobał ten odcinek

a szczególnie rozmowa House`a z Wilsonem

była po prostu genialna

Czekam na następne części

Pozdrawiam

i weny życzę

LicenceToKill

Gdyby Wilson się zorientował pewnie byłby strasznie zazdrosny, że to jemu nie przytrafiła się taka historia

amandi

Bereśka w imieniu House'a i Wilsona dziękuję

LicenceToKill, Wilson chyba zacząłby wyciągać House'a na siłę z Cuddy

. A może kiedyś się dowie...

ceone

ejjj jeszcze

!

LicenceToKill

Czyżby Twoje A może kiedyś się dowie... było swego rodzaju zapowiedzią??

kremówka

Och, cudne teksty

i w ogóle całość

czekam na jeszcze

jeanne

amandi

ceone jeszcze w ten weekend

LicenceToKill właśnie się nad tym zastanawiam

kremówka dziękuję

jeanne, powiedział słowa

. No, bądź przygotowana z tą sikierką

. Cóż, to tylko nauczyciel, należy mu wybaczyć

. Dziękuję

Postaram się szybko przepisać kolejny odcinek

LicenceToKill

Twoje myśli zmierzają w bardzo dobrym kierunku

Cave

bosko.. tylko.. House nie korzysta z tego co teraz ma xD

whoopee

Haha, obłęd

Pożycz takiego bożka na chwilę...

To opowiadanie jest baaardzo dobre

Nie kończ go nigdy

Pozdrawiam

amandi

Dziękuję po tysiąckroć

. Strasznie się cieszę, że wam się podoba

. Niestety, znów ten szkolny deficyt czasu. Na szczęście mam chwilkę, więc wklejam kolejną część. Poor House...

...

- Za to ja muszę egzystować w twoim ciele i nade mną wcale się nie litujesz. – odparowała „Cuddy”, wzięła klucze i wyszła.
„House” podniósł się ciężko. Zacisnął zęby, stanąwszy niechcący na chorej nodze. Cuddy jeszcze nie nauczyła się, jak z nią chodzić, jeść, ganiać pacjentów. Znowu zażyła Vicodin. I wreszcie dotarło do niej, że House nie bierze, bo chce. Bierze, bo musi.
Usłyszała ciche kroki za drzwiami. Postanowiła zaskoczyć House’a. Podwójnie.
- Wcale nie jesteś takim egocentrycznym dupkiem, za jakiego chciałbyś uchodzić – powiedziała szczerze, otwierając gwałtownie drzwi. Coś łomotnęło za nimi na podłogę.
- O Boże… - wyjąkała – Przepraszam…
- Jego nie musisz teraz przepraszać, House. Wystarczy, że mnie dostąpi ten zaszczyt – mruknął Wilson, rozpłaszczony pod ścianą. „Greg” pomógł mu wstać.
- Przepraszam… chciałem mocniej.
- Nie ma sprawy, chwilowe osłabienie zdarza się każdemu. Tak na marginesie, to ja wcale nie chcę uchodzić za egocentrycznego dupka.
„Oops” pomyślała Lisa „Wilson jest jak poduszka: można się do niego przytulić, wypłakać, walnąć nim o ścianę, ale raczej nie nazwać egoistą i chamem”.
- Myślałem, że to ktoś inny. Chyba oczywiste.
- Ale kto w tym szpitalu, poza tobą, jest aroganckim, bezczelnym…
- Okay, okay, zrozumiałem. Listę przymiotników możesz przysłać pocztą. – w Cuddy zadrgała jakaś struna. Struna, która kazała jej bronić Grega. I przy okazji siebie. – Wybaczysz?
- ? – Jimmy wgapił się w niego jak cielę.
- Wybaczysz. A ja się śpieszę. Zanim posprzątam w… domu, spóźnię się do pracy. A Cuddy ma spotkanie ze sponsorami, muszę jej przypilnować, żeby znów nie zrobiła czegoś głupiego. – powiedział zmęczony House i wyminął zdezorientowanego przyjaciela.
- Znów? Lisa? Coś głupiego? I POSPRZĄTAĆ?! Spokojnie, już ja was rozpracuję… - pogroził cicho plecom diagnosty.

- Cameron! – jęknął Greg (Cuddy), widząc nadlatującą młodą lekarkę. Szybko zboczył w inny korytarz. Stanął jak wryty, widząc Foremana. „O nie, nie, nie, NIE!”. Odwrócił się i… zderzył z Chase’em.
- Szukaliśmy cię – mruknął niezadowolony Foreman – Gdzie byłeś?
- W przychodni, przyjmowałem pacjentów. – powiedział przepraszająco. Kaczątkom zgodnie zniknęły zszokowane brwi.
- Nooo… tak… tam nie sprawdzaliśmy – przyznała Cameron. House szybko skinął głową.
- Co się stało?
- Nowy przypadek się stał.
- Uch… Jutro? Pojutrze? – doskonale. Jeśli House się dowie, że wzięła jego pacjenta… Czekaj, ona to House. Więc…
- 27-letnia dziewczyna. Nie ma ubezpieczenia zdrowotnego. – zaczął Chase. – Chyba na dzisiaj.
- Jakie są objawy? – pierwsze zainteresowanie.
- Dreszcze, wysoka gorączka, bóle głowy, nudności, wymioty, biegunka – rozpoczęła wyliczanie na palcach Cam. Greg złapał ją za rękę, przerywając. Spojrzała na niego, uśmiechnięta.
- Kiedy to się zaczęło?
- Dwa dni temu… Przed kilkoma godzinami spociła się i spadła gorączka – wyszeptała radośnie dziewczyna. Chase zwiesił głowę. W tym samym momencie zapiszczały pagery. I telefon.
- Napad gorączki, rzuca nią na łóżku – zreferował Foreman, odbierając telefon od przerażonej pielęgniarki (popalającej w tym samym czasie spokojnie papierosa).
- Zimnica – zawyrokował House – Wszystko pasuje do malarii. Musiała zachorować jakiś miesiąc temu. To akurat trzeciaczka, wywołana przez zarodźca ruchliwego. Podajcie OZ 277.
- W porządku – zgodzili się. Greg uśmiechnął się do Foremana, co ten o miało nie przypłacił zawałem serca.
- Jak się nazywa pacjentka? – spytał zaciekawiony. Kolejny szok.
- Annabeth. Blue Monday.
- Co??
- To striptizerka…

Cuddy (House) szła szybko przez parking, chichocząc głośno. „Nawet nie postawiła mi drinka, a już się do niej wprowadzam” pomyślał. Dzisiaj miał wyjątkowo dobry nastrój. Bez bólu. Bez przychodni. Bez laski i bez Vicodinu. Bez spojrzeń ludzi. Bez trzydniowego zarostu. „Nie, to akurat nie było pozytywne. Ciekawe, jak Lisa wyglądałaby z brodą…”
Wsiadł do jej samochodu i odpalił. Postanowił sobie nieco skrócić drogę, przejeżdżając przez te mniej bezpieczne dzielnice.
W pewnym momencie auto zaczęło się dusić. Zaskoczony zerknął na tablicę rozdzielczą. „czy ta kobieta wie, do czego naprawdę służą mężczyźni na stacji benzynowej?!” wściekł się, uderzając dłonią o kierownicę. „O cholera, złamałem paznokieć!” jęknął. Samochód stanął. Chcąc nie chcąc, musiał wysiąść. Szedł przez jakąś zabrudzoną uliczkę. Za śmietnikami odzywało się przenikliwe miauczenie wygłodzonych kotów. Oświetlały je tylko dwie latarnie. Po chwili jedna zamigotała i zgasła. Druga dawała upiorną, bladą poświatę.
Jakaś grupa lekko zawianych już facetów zauważyła śliczną, samotną brunetkę przechodzącą niedaleko nich. Jeden zatoczył się do kobiety.
- Hej, laska! – zatrzymał ją, czkając. Szarpnęła się z obrzydzeniem. – Ładna dupcia z ciebie.
- Przykro mi, ale nie mogę tego samego powiedzieć o tobie. Puszczaj! – próbowała się wyrwać. Bezskutecznie. Mężczyzna wykręcił jej rękę.
- Będziesz grzeczna?
Greg po raz może trzeci może w życiu tak bardzo był bezsilny. I tak bardzo biło mu serce…

Lisa otworzyła drzwi do mieszkania House’a. Szła z wyciągniętą ręką, szukając po omacku włącznika.
- Auć! – krzyknęła, upadając. Zahaczyła o coś nogą. Zdusiła jęk. Podniosła się z trudem i zapaliła światło. – Ow… - wykrztusiła, widząc porozrzucane wszędzie ubrania, resztki jedzenia, puszki po piwie… A przyklejony gumami do podłogi, leżał sprawca jej wypadku: pusty karton po pizzy…

minnie

Super!

„Wilson jest jak poduszka: można się do niego przytulić, wypłakać, walnąć nim o ścianę, ale raczej nie nazwać egoistą i chamem”-to moje ulubione zdanie

czekam na wiecej i weny życzę

amandi

Dzięki

.. Więcej, hm... - teraz to ja muszę pomyśleć, co stanie się z House'em

jeanne

Bereśka

Cudowny fragment

akcja coraz bardziej się rozkręca

Czekam już na następną część

Pozdrawiam

i weny życzę

Jarii007

Sweeeeeeet

runiu

To jest niesamowite, świetny pomysł i świetnie napisane. Cuddy psuje Housowi reputację, a Wilson jest całkiem zdezorientowany.
Oczywiście czekam na cd., bo muszę się dowiedzieć co się stało z Housem/Cuddy.

LicenceToKill

Właśnie właśnie, co się stanie z "Cuddy"? Może House zaskoczy tych bandziorów jakims chwytem z filmów z Jackiem Chanem albo Chuckem Norrisem

Ewentualnie może nabić im kilka siniaków obcasem

ceone

świetne. właśńei na coś takeigo czekałam ;d

amandi

Mmm... dziękuję!!

i za parę sekund wklejam kolejny fragment

. Od czwartku mam natchnienie

.

jeanne,mam nadzieję, że będzie ciekawie, choć trochę groźnie... Ciekawe, czy nastawiona na pilnowanie sponsorów Cuddy, będzie miała przed kim ich pilnować

.

Bereśka dzięki

, już zaraz wrzucam tą część

Jarii, Wilson będzie przez tydzień chodził z rozplaskanym nosem

. Kaczątka wyruszyły ze strzelbami na polowanie na House'a

. A za złamanie jej paznokcia Cuddy powiesi House'a na suchej gałęzi

.

runiu wirtualne uściski

LicenceToKill, House nie umie chodzić na obcasach

. Ale pomysł dobry

ceone dziękiiii