Staroindyjski bożek [Z]

amandi

Zweryfikowane przez Kamę

znowu ja i znowu mój fik, mam nadzieję, że się nie znudziliście

. Mam tremę: a jeśli ten się wam nie spodoba...? Troszkę ma elementów fantastycznych, znaczy jeden, ale... może będzie dobry

. na razie jest jeszcze "normalnie"

. Skoro przepisałam, to już wstawię...

część pierwsza..

Jasnozielone liście drzew poruszały się lekko na wietrze. Słońce mocno przygrzewało na leśnej polance. W białej, przystrojonej różowymi, drobnymi kwiatami altance czekał ksiądz. Po obu stronach wysypanej czerwonymi płatkami róż ścieżce, siedzieli na beżowych krzesełkach zauroczeni goście. Przed nimi, na prawo od altanki stał Wilson „pod krawatem”, a obok niego House, ubrany w elegancką, hebanową marynarkę i takież same spodnie od kompletu. Wyprasowane w kant, bez najmniejszego śladu pomięcia. Z kieszonki wystawała mu biała róża. A spod spodu – granatowy T-shirt.
Cuddy kroczyła dróżką, witana dźwiękami marszu Mendelsona. House radośnie się uśmiechnął. Wyglądała pięknie: w czarne loki misternie wplątany był niesforny welon, okalający jej zarumienioną twarz z błyszczącymi oczami. Szczupłą talię podkreślała marszczona, śnieżnobiała suknia, z czerwonymi wstawkami na dole. Szła pewnie, patrząc prosto przed siebie. Miała małe pantofelki na płaskim obcasie, wstążeczkę na szyi i średniej wielkości dekolt.
Greg spojrzał z niepokojem na Wilsona i zbliżył się do Lisy.
- Masz 100% pewności? – spytał.
- Tak – skinęła głową.
- Że po ślubie to wszystko się skończy? Że się uda? – wzdrygnął się i spojrzał z niechęcią po sobie. Lisa przekrzywiła głowę.
- Nie dramatyzuj. Mi powinno na tym bardziej zależeć. Ludzie się gapią na moje cycki! – wyrzuciła z pretensją.
- Teraz wiesz, co czułam – mruknął z przekąsem House.
- Nie widziałem, żeby c to przeszkadzało. Nosiłaś dekolty wielkości Oceanu Atlantyckiego.
- Chodzi mi o twoje niewybredne komentarze, przykład patrz: dwie sekundy temu.
- To już wiem, co czułaś: spełnienie i radość – zaczęła się śmiać Lisa i wzięła Grega za rękę.
Podeszli do ołtarza…

KILKA MIESIĘCY WCZEŚNIEJ

- HOUSE!!!
Krzyk Cuddy przeszył powietrze, trafiając w śpiącego diagnostę. Półprzytomny podskoczył na fotelu, zapominając, że… leżał na swoim najnowszym nabytku – hamaku. Konsekwencje teraz boleśnie wylądowały na podłodze.
- Zlituj się – mruknął – Właśnie mi się śniło, że…
- Że szedłeś do przychodni? – dokończyła za niego, patrząc ze spokojem, jak próbuje wstać.
- Nie mówiłem, że to był koszmar.
- Nie szkodzi. Urzeczywistniłam go za ciebie. – kiedy udało mu się podnieść, wetknęła mu laskę w jedną rękę, Vicodin w drugą i wypchnęła za drzwi.

House z miną skazanego na szafot wszedł do przychodni. Na kozetce siedział młody chłopak z nastroszonymi żelem włosami, nabijaną ćwiekami obrożą na szyi, tatuażem na ramieniu i kolczykiem w nosie. Gregory spojrzał na niego i z miejsca zawrócił.
- Panie doktorze? – chłopak miał cieniutki głos. House przygryzł wargi, żeby się nie roześmiać. Odwrócił się.
- Co ci jest?
- Kręci mi się w głowie, mam też pogorszony wzrok i przytępiony słuch.
- Jak dokładnie… - zdumiał się nieszczerze House. – Przynajmniej sam nie jesteś przytępiony. Posuń się.
Chłopak posłusznie ustąpił mu kawałek miejscówki. Diagnosta siadł obok niego i wyciągnął gameboy’a. Przez kilka minut siedzieli tak w milczeniu. W końcu chłopak aluzyjnie zakasłał.
House podniósł na niego wzrok:
- Jeszcze tu jesteś? – zdziwił się. Chłopak też.
- Mówiłem panu, że…
- Tak, pamiętam. Laska to tylko przykrywka – mrugnął do niego. – Od kiedy masz zawroty głowy?
- Od dwóch tygodni.
- Kiedy kupiłeś … obrożę?
- 17 dni temu?
- Mnie pytasz?
- Nie…
- Zdejmij ją. – House wsunął mu pod ścisłą obrożę 2 palce i szarpnął. Pękła.
- Ja miałem ją zdjąć! – zdenerwował się chłopak, któremu o mało oczy nie wyszły z orbit.
- Och, no tak, racja. Laska to jednak nie przykrywka.
- Dzięki… - powiedział z podziwem chłopak. Gregory westchnął: mylił się co do stosunku słuchu do całości osoby. Chłopak zeskoczył z kozetki i ruszył w kierunku drzwi.
- Czekaj! – Greg zgarnął go z powrotem uchwytem laski. – Dużo jest tam pacjentów?
Chłopak pokiwał twierdząco głową. Ten lekarz fiksuje. House zastanowił się chwilę i przyciągnął go bliżej. Pokazał mu gameboy’a.
- Znasz tę grę?
- Tak.
- A przeszedłeś już poziom 9?

- Lisa, dlaczego ty jesteś taką Cuddy? – jęknął Greg, udając zmęczonego po całym dniu pracy w przychodni. Rozsiadł się wygodnie na krześle. Nie wspominając, że nawet nie zadał sobie trudu, by zapukać, wchodząc do gabinetu. Przecież zawsze był tu mile widziany, co nie? Cuddy spojrzała na niego znad sterty papierów, zastanawiając się, po co przyszedł.
- Prawdopodobnie z winy rodziców. – mruknęła. House od dłuższej chwili wpatrywał się w coś, marszcząc czoło.
- A co to za szkaradztwo? Wykonali twoją podobiznę?! – zaskoczony wskazał stary, tajemniczy posążek, najwidoczniej przedstawiający jakieś bóstwo.
- Nie, choć z profilu wygląda zupełnie jak ty. To staroindyjska figurka, dostałam ją w prezencie. – wzruszyła ramionami.
- Od kogo? – podniósł na nią wzrok.
[/b]

Cave

- Lisa, dlaczego ty jesteś taką Cuddy? – jęknął Greg, udając zmęczonego po całym dniu pracy w przychodni. Rozsiadł się wygodnie na krześle. Nie wspominając, że nawet nie zadał sobie trudu, by zapukać, wchodząc do gabinetu. Przecież zawsze był tu mile widziany, co nie? Cuddy spojrzała na niego znad sterty papierów, zastanawiając się, po co przyszedł.
- Prawdopodobnie z winy rodziców. – mruknęła. House od dłuższej chwili wpatrywał się w coś, marszcząc czoło. beznadziejne pytanie House'a . super odpowiedz Cuddy xD

Wercia214

No super !!! Świetnie się zapowiada....ciekawe jak do tego doszło

Czekam na więcej i duuuuużo Weny życzę

jeanne

Głupie dziecko bardzo powoli musiało czytać, zeby pierwszą część zrozumieć

evi

po pierwsze: bardzo podoba mi się odwrócona kolejność zdarzeń. to, że na początku wyjawiasz zakończenie

to ciekawy sposób i ja jeszcze nie natknęłam się, tzn. nie miałam okazji czytać, takiego fika. plus dla Ciebie

poza tym, świetnie opisałaś przypadek z przychodni. i ciekawy motyw z figurka, która, jak mniemam, przedstawiała staroindyjskiego bożka

amandi

alusia, w końcu Cuddy musi wygrać jakiś pojedynek słowny

. A House tak się "przytępił" po "męczącym" "przyjmowaniu"... pacjentów, wróć - pacjenta

.

Wercia dziękuję

, Wena mi chyba będzie potrzebna, bo na razie oprócz jednej sceny mam pustkę w głowie

. Ale postaram się ją wypełnić.

jeanne, a jak byłby to bardzo dobry sen...

? No, w pierwszej części coś jest zamienione

evi dziękii

, to raczej takie przedzakończenie, ale i tak fik to w gruncie flash back

. Nio, prawdopodobnie to był taki bożek

Wercia214

No.... ja mam nadzieję że się postarasz

No to Wena życzę [duuuuuuużo]

rocket queen

kremówka

podoba mi się bardzo

zwłaszcza motyw z pacjentem - jak wyjęty z serialu

czekam na dalszy rozwój akcji...

ewel

staroindyjskie bóstwa, eliksiry miłosci i wszelkie inne elementy nadprzyrodzone - jestem na TAK!!!

fajnie się zaczyna i kończy (chodzi mi o koniec na początku, you know what I mean xD)

pozdrawiam

Jarii007

Aaaaaa

Boskiee

I Ty się jeszcze pytasz czy się spodoba ?

LicenceToKill

Fajny, bardzo fajny

Zgadzam się z kremówką - sytuacja w klinice jest wyjęta z serialu

Hania

spodobało mi się.

Bereśka

Ludzie. Trzy dni mnie nie było a tu taki fajny fik powstaje

Bardzo mi się podoba i z niecierpliwością czekam na kolejną część

Pozdrawiam

i weny życzę

amandi

Boziu, ja w nocy nie mogłam zasnąć, bo nie wiedziałam, czy ten fik przypadnie wam do gustu. A teraz taka niespodzianka, że... normalnie dla was wszystkich wielkie

. Wrzucam teraz szybko następną część, trochę krótką, bo w środę konkurs biologiczny

...

- Od Dereka – powiedziała tajemniczo Cuddy. House się nie odezwał. Lisa zdumiona uważnie mu się przyjrzała: - Dlaczego nic nie mówisz?
- Kazałaś mi się zamknąć – mruknął, mrużąc szelmowsko oczy.
- Nieprawda! – zaprzeczyła zdziwiona.
- Ależ tak. Dwa dni temu.
- Przynajmniej teraz wiem, dlaczego nie widzę cię w przychodni w czasie teraźniejszym.
- Czy zawsze, jak rozmawiamy, musisz wspominać o przychodni? Nie masz innych tematów? – House był już znudzony. Cuddy dzisiaj też wyglądała jakoś inaczej. Miała podkrążone oczy i brak chęci do jakiejkolwiek konfrontacji słownej. Na jutro zaplanowane było spotkanie z potencjalnymi sponsorami.
- Greg, jestem zajęta.
- Ale ja nie.
- Trudno nie zauważyć. Idź i pomęcz Wilsona.
- Uważasz, że jestem męczący? – obruszył się, wstając.
- W dużych dawkach – tak. – popatrzyła na niego bez emocji w piwnych oczach.
- To jakie są małe? Końcówka mojej laski wetknięta przez drzwi na 5 sekund??
- Chociażby. Szkoda, że takich nie ma.
- Wspaniale! Szczerość. To piękna rzecz. Ale nie zawsze możesz dostać to, czego chcesz. – Greg spoglądał na nią ze złością. Noga rozbolała go jeszcze bardziej, jakby podkreślając jego nastrój. Wyciągnął Vicodin. Zaskoczony, uniósł go pod światło. Był pusty.
- Ty też, House. – mruknęła złośliwie Cuddy.
- Nie czujesz tego, co ja – wyrzucił, wspierając się mocniej na lasce. Atmosfera zaczęła się zagęszczać.
- Głodu narkotykowego? Rzeczywiście, nie czuję.
- Och, za to setki innych „głodów” się skutecznie na tobie odkładają. Widzę, że kupiłaś szerszy fotel.
Żadne nie zamierzało już być dla drugiego miłe. Posążkowi zaświeciły się oczy, ale nie zwrócili na to uwagi.
- Może dlatego, że z niego nie wstaję, próbując zatuszować twoje chroniczne pomiatanie pacjentami?!
- Z tronu? No tak, powinienem przychodzić i składać hołdy wdzięczności! Może chociaż raz postawiłabyś się na moim miejscu! – lubił dogryzać Cuddy, ale kłótnie…
- Zawsze wymagasz, by inni cię rozumieli i wczuwali się w twoją sytuację! Bo przecież JA nic nie robię! – poczuła, że drżą jej ręce. Dobrze, że House tego nie widział. Nie chciała kolejnych komentarzy.
- Niczego nie wymagam! Po prostu myślałem, że… - w ostatniej chwili powstrzymał się przed powiedzeniem czegoś, czego już nie można byłoby cofnąć. Odwrócił się i wyszedł, trzaskając drzwiami. Cuddy schowała twarz w dłoniach. Figurka rozświetliła się na biało…

- Wilson!
House kuśtykał szybko po korytarzu, zbliżając się do stojącego przyjaciela.
- Yyy… za 10 minut mam pacjenta – mruknął Jimmy, spoglądając nerwowo na zegarek.
- Czyżbyś przedkładał pacjenta nade mnie? – Greg teatralnie się załamał, a Wilson zdusił śmiech. – Jimmy, ostrzegam, że przez tydzień nie zobaczysz na oczy swojego drugiego śniadania.
- House, a kiedy ja je widzę?
- Jak robisz?? – spojrzeli na siebie i zaczęli się śmiać. Nagle Gregowi coś błysnęło przed piwnymi już oczami. Krzyknął z bólu i upadł na podłogę, ściskając kurczowo udo. Przerażony Wilson przypadł do niego.
- House, co się dzieje?!
- House? – mimo zaciśniętych zębów wydusił jeden wielki znak zapytania. – Boże, jak boli…

Cuddy szła szybko korytarzem, zmierzając ku schodom. Wind była popsuta. „Ciągle te awarie… jeszcze trochę i cały szpital się rozsypie…” pomyślała wkurzona.
Kiedy zbiegała, pokonując po dwa stopnie na raz, co było nie lada wyczynem w niebotycznie wysokich szpilkach, coś przed nią rozbłysło. Zamknęła oczy. Otworzyła je i… otworzyła ten intensywny błękit jeszcze szerzej.
- Nie umiem chodzić na szczudłach!! – krzyknęła rozpaczliwie, kiedy straciła równowagę. Zatkała sobie ręką usta, jeszcze bardziej zdezorientowana i przestraszona swoim głosem. Runęła w dół…

Bereśka

No, no, no. Robi się coraz ciekawiej

bardzo mi się podoba

Pozdrawiam

i życzę weny do pisania kolejnych części tego fika

Schevo

Tak tylko szybciutko przejrzałam, bo zaraz muszę odejść od kompa. W każdym razie - podobało mi się! Właśnie zyskałaś fankę, która podziwia Twój sposób pisania i pomysły

Coś dłuższego naskrobię później

Pozdrawiam

I wena życzę

amandi

Bereśka, ciekawie dla nas, a pomyśl, co czują teraz biedna Cuddy i House

. Kolejna część powinna być albo we wtorek albo w piątek, tak myślę, hm...

Schevo dziękuję

! Przesyłam wirtualne uściski! Teraz będę się bała jeszcze bardziej, bo jak mi kolejna część gorzej pójdzie??

jeanne

runiu

Świetne, takie zwariowane, niewiadomo czego się spodziewać. Czyli co posążek karze House i Cuddy jak się kłócą, robi im przykre niespodzianki, jak to na ślubie, ale po ślubie ma się to skończyć?
Czekam na ciąg dalszy i pozdrawiam.

ceone

czekam na dalszą część.

rocket queen

Oj, zaczyna robić się naprawdę gorąco

LicenceToKill

Chwileczkę... Czy mi się wydaje..? Nieee... to nie może być prawda...
House i Cuddy zamienili się...? Tak.. tak wewnętrznie?!
Nie no amandi, na taki pomysł to tylko Ty mogłaś wpaść

Dziękuje za tego fika, buzia

runiu

No właśnie mi też się wydaje, że się zamienili...ciałami, miejmy nadzieję, że to się szybko wyjaśni.

Gatha

łał, mam nadzieję, że się zamienili ciałami xD

to byłoby super ciekawe! xD