Trudne dzieciństwo [NZ]

OLA336

I muszę wam napisać, że jest mi strasznie głupio.

Z moimi błędami jest tak, że… Albo lepiej nie piszę bo było by to dłuższe niż mój fik. Ale tak w skrócie to pisałam to na laptopie który ma angielskiego windowsa. Więc Word też jest po angielsku. A to oznacza, że nie potrafię ustawić go tak, aby wyłapywał moje błędy. Wniosek z tego taki, że muszę widocznie pisać na stacjonarnym komputerze. Przepraszam

A teraz wracam do pisania kolejnej części

Mam nadzieję, że nie będzie w niej zbyt dużo błędów

Agusss

Ola nie przejmuj się!

kiedyś napisałam, że każdemu zdarzają się pomyłki

Ja właśnie mam ten problem także xD Błędy to rzecz ludzka

No nie odrywaj się od pracy

ale oczywiście nie zapominaj o nauce!

OLA336

Agusss

IloveNelo

kocham

Jak zwykle świetnie

No tak... Szkoła nam wszystkim daje w kość...

OLA336

Tak na dobranoc

Dziękuję za komentarze

Kocham was!!!!!!

Powoli podniósł się z podłogi. Bolała go głowa i… za dużo by wymieniać. Kiedy się otrząsnął, nie mówiąc ani słowa wyszedł z pokoju, złapał za kurtkę i wybiegł z domu. Nie dobiegł za daleko. Zaczęło mu się kręcić w głowie i był zmuszony zatrzymać się kilka domów dalej. Tylko na tyle pozwolił mu jego organizm. Po opanowaniu zawrotów głowy, spokojnym krokiem udał się do Wilsona. Jimmy otworzył drzwi. Po ich drugiej stronie stał House. Był strasznie blady. Zdołał zrobić krok do przodu, po czym runął z wielkim hukiem przed nogi przyjaciela.

- Gdzie ja jestem? – Cały świat zawirował mu przed oczami.
- W moim łóżku – Odpowiedział mu Jimmy
- Mam nadzieje, że jest to łóżko Cuddy – Próbował się uśmiechnąć
- Widzę, że już ci lepiej – Spojrzał na przyjaciela.
- Która jest godzina? Jak się tu znalazłem i co ty właściwie robisz?
- Nie rozpędzaj się tak! Powoli i po kolei – Uśmiechnął się – Jest dwudziesta druga, jak się tu znalazłeś? No cóż, sam chciałbym to wiedzieć łącznie z tym, co się stało – Greg zmierzył przyjaciela wzrokiem – Ok. ale to może później – Ja natomiast, odrabiam zadanie z historii
- Ja tu umieram, a ty odrabiasz lekcje?! Co z ciebie za przyjaciel – Próbował się podnieść – Czy moja mama wie, gdzie jestem? – Usiadł na łóżku
- Tak – Odpowiedział mu Wilson – Powiesz mi teraz co się stało?
- A mam inne wyjście? – Spojrzał na przyjaciela
- Nie
- Tak też myślałem, jednak wolałem się upewnić. A więc… - Opowiedział mu wszystko to, co pamiętał. Podczas tej rozmowy czuł się jak na spowiedzi. James dopytywał dosłownie o wszystko. Wynikało to z troski, jednak dla House’a była to jedna, wielka męczarnia. Nagle w pokoju zapanowała cisza. Jimmy przyglądał mu się bardzo uważnie. Chciał zadać jeszcze kilka pytań, jednak nie wiedział, jak powinien się do nich zabrać. Pomógł mu w tym Greg:
- No proszę, pytaj. Nie mam siły i nastroju się z tobą kłócić a już tym bardziej ci uciekać
- Nie boisz się, że uderzy Blyteh? – Rzeczywiście było to niezręczne i trudne pytanie.
- Nie odważy się
- Skąd możesz…
- Ją szanuje, mnie nie – Spuścił wzrok na podłogę – Masz jeszcze w zanadrzu jakieś nurtujące cię pytania?
- Co dalej?
House wzruszył ramionami
- Tego nikt nie wie. Wrócę jutro do domu i się okaże
- Pójść z tobą?
- Jako mój bodyguard? Wybacz, ale nie masz odpowiedniej postury ciała. Z resztą, za dziecinnie wyglądasz. Pozwól działać zawodowcom. Mam pytanie – Nagle zmienił temat – Mam nadzieję, że nie zadzwoniłeś do Cuddy?
- Jak by ci to powiedzie…
- Zabiję cię – Przerwał mu Greg
- Spokojnie, nic jej nie powiedziałem, sam to zrobisz
- Niedoczekanie twoje – poinformował przyjaciela

Agusss

Ola

No niestety nie na dobranoc, ale na dobre popołudnie

Ślicznie napisałaś

Pokazujesz tu przyjaźń łączącą Jamesa i Grega. I troskę Wilsona.
Głębokie. Nie potrafię więcej powiedzieć. Wybacz.

Wen!

lisek

I znów przepięknie

Pewnie tak faktycznie wyglądało dzieciństwo Grega, biedny House

Czy tylko ja nienawidzę Johna

Pełna zgoda z Agusss

prześlicznie ukazujesz przyjaźń H-W kocham tą dwójkę w twoim wykonaniu

Hmm.. czyżby Greg na swój sposób chciał chronić Lisę nie zadręczając ją swoimi problemami, chyba chłopak jest bardziej uczuciowy niż się nam wydaje

Ja mam nadzieję, że Lisa się jednak dowie

House nie może być teraz sam, a Jimmi mimo, że najukochańszy na świecie nie zbliży się do Grega tak jak Lisa

i nie patrzcie tak nie mam tu nic zóego

na myśli tym razem na prawdę

WENA PUCHATEGO

naska

Daawno mnie tu nie było, tyle części się uzbierało

Wchłonęłam szybko i stwierdzam, że wszystko było bardzo ciekawe. A po ostatniej części jestem oczywiście bardzo zainteresowana dalszym ciągiem. Czekam więc niecierpliwie i życzę dużo weny

IloveNelo

Agusss

lisek

Ups

czyżby zagożała Hudzina podpadła Hilsonowi

Przyznam, że z ciekawości klilka razy odwiedzałam dział Hilsona i pod pewnymi względami masz rację, ale mi nie dokładnie o to chodziło. Kobiety z reguły są bardziej troskliwe i opiekuńcze nie wiem jak to określić, bo jak mówisz o gustach się nie dyskutuje

Relacja kobieta-mężczyzna jest po prostu zgoła inna niż mężczyzna-mężczyzna i znów nie oceniam tylko wyrażam osobisty pogląd

Agusss

OLA336

Nie pisałam ponieważ byłam na weselu. Wróciłam i tu tyle komentarzy i taka dyskusja

Nie wiem kiedy pojawi się następna część ponieważ nie czuję się najlepiej

Boli mnie głowa, mam katar i chrypę. MASAKRA!!!!!!! Mam jednak nadzieję, że nie jest to świńska grypa

IloveNelo

lisek

No to dla Naszej kochanej Oli

Agusss

i przyznam, że bardzo miło się dyskutowało, lubię czasem tak wymienić opinie z kimś kto się ze mną nie zgadza zawsze można się czegoś nowego dowiedzieć. Tak, czy owak mam nadzieję, że się nie gniewasz i że jeszcze nie raz urządzimy sobie jakieś dyskusje i rozważania Huddy-Hilsonowe przy tym fiku. Już tam Ola na pewno jeszcze nie jedno wymyśli

Pozdrawiam serdecznie

Agusss

OLA336

Agusss

Po bardzo złym dniu przyszłam odreagować

i mam nawet gdzie

To tak:
Druga akapit w całości urzekł mnie! Nie potrafię nic wyróżnić, bo tam są same piękne zdania! Akurat dokładnie chodzi mi po całym tym dialogu. Opis House'a! Cudowne

OLA336

Agusss, cieszę się, że potrafię poprawić Ci humor

Nie martw się, że nie potrafisz pisać sensownie bo to nie jest prawdą

Piszesz bardzo sensownie

Dziękuję za wyłapanie błędu

- House, czekaj! – Jimmy krzyczał za przyjacielem.
- Czego chcesz?
- Jakiś ty uprzejmy – Podsumował odpowiedź kolegi – Gdzie żeś wczoraj uprowadził Cuddy?
- O co ci chodzi?! – Udał oburzonego.
- Nie udawaj. Nie było jej wczoraj w szkole. A to zapewne twoja sprawka.
- A może porwali ją kosmici? – Uśmiechnął się
- Mów co chcesz. I tak mi wszystko opowie
- Widzę Wilson, że wierzysz w cuda, a w mikołaja i zębową wróżkę też wierzysz? – Greg zaczął się śmiać
- Ten się śmieje kto się śmieje ostatni. Pamiętaj o tym – Upomniał go.
- Skończyłeś już swoje kazanie?
- A co z ojcem?
- Czyli nie skończyłeś – House przewrócił oczami – Jak wróciłem, to spał pijany
- Jeszcze mu nie przeszło? – Kolejne pytanie Jamesa.
- Najwidoczniej nie. Przyspieszmy bo za chwilę punktualny Jimmy spóźni się do szkoły
- Jak ty się o mnie troszczysz, dziękuję ci
- Aleś ty naiwny – Wymamrotał pod nosem

Koniec pierwszego semestru. Uczniowie zostali podsumowani i ocenieni za swoją pracę oraz osiągnięcia. Greg, Jimmy i Lisa ukończyli semestr z rewelacyjnymi wynikami w nauce. Było to dla nich bardzo ważne. Przynajmniej dal House’a i Wilsona. W końcu w tym roku opuszą mury tej szkoły i udadzą się do liceum. Z całej trójki największą średnią posiadał Gregory, który jednocześnie miał nieodpowiednie zachowanie. Może i dostałby ocenę poprawą, gdyby nie jego ostatni wybryk, który miał miejsce na lekcji biologii.

- Gdzie jest wasz dziennik? – Pani profesor zapytała klasę.
- … - Zapanowała cisza.
- Idę poszukać wasz dziennik. Macie być grzeczni przez ten czas – To mówiąc, spojrzała na House’a, a następnie wyszła z klasy.
W pomieszczeniu zapanował harmider. Dziewczyny zaczęły plotkować, a Michael Tritter złapał za zeszyt siedzącego obok niego kolegi i … rzucił nim prosto w Greg’a. Wszyscy zaczęli się śmiać. House bez większego namysłu podniósł zeszyt z podłogi i cisnął w nim w stronę Michael’a. Nie trafił. Zeszyt wyleciał przez otwarte okno, którego znajdowało się za chłopakiem.
- Greg! Masz iść po ten zeszyt – Zareagował zdenerwowany właściciel przedmiotu.
- Ok., już idę. Nie denerwuj się tak, złość piękności szkodzi. Chociaż – Dodał po chwili – Tobie już nic nie zaszkodzi
Po raz kolejna klasa zareagowała śmiechem. House wstał z ławki, podszedł do okna i bez chwili zawahania wszedł na parapet, a następnie zeskoczył z niego na zewnątrz. Pomieszczenie znajdowało się na parterze, dlatego jego wybryk nie zakończył się żadną kontuzją. Po chwili do Sali weszła zdenerwowana nauczycielka języka angielskiego, która widziała całe zdarzenie z pokoju obok.
- Proszę o nazwisko ucznia, który wyskoczył przez okno! – Krzyknęła
- House – Odpowiedział jej rozbawiony Tritter
W tym samym momencie wróciła pani profesor od biologii. A zaraz za nią wszedł Greg.
- Co się tutaj dzieje? – Zapytała zdezorientowana kobieta.
- Pani uczeń wyskoczył przez okno! – Poinformowała ją koleżanka po fachu. Obie spojrzały na młodzieńca, który trzymał w ręku zeszyt.
- No co, musiałem się przewietrzyć – Uśmiechnął się
Jego wyczyn został nagrodzony pisemną naganą od dyrektora.

Agusss

naska

Cieszę się, że mogłam Cie ucieszyć

Kolejne świetne części. Szkoda mi było Grega jak tak płakał w tym parku... Dobrze, że Cuddy przechodziła i pocieszyła go.

A to wyskakiwanie przez okno i tekst do chłopaka o złości i piękności - jakież to bardzo w stylu House'a

Życzę duużo weny oraz, a nawet przede wszystkim, zdrówka

IloveNelo

jak zwykle świetnie

wiem, jestem nudna, powtarzam się, ale KOCHAM TEGO FIKA

Uwielbiam tego Huddylsona w tych realiach.

Wena i zdrówka kochana!

OLA336

Agusss